Γυρισμένη σε τοποθεσίες στη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία, η ταινία καταπιάνεται με ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, αυτό της απόκτησης ενός παιδιού και της ίδιας της έννοιας της μητρότητας. Εν αντιθέσει με πολλές ταινίες και σειρές που έχουν καταπιαστεί με την ίδια θεματική, διαφοροποιείται σε μεγάλο βαθμό, καθότι είναι τόσο δύσκολο να πάρει κανείς θέση απέναντί στους ήρωες. Γιατί στην ταινία αυτή δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, υπάρχουν άνθρωποι πληγωμένοι από τις συμφορές που η ζωή τους βρίσκει και κάθε ενέργεια ή παράλειψη τους είναι απόλυτα δραματουργικά τεκμηριωμένη. Επίσης, αυτό που κάνει την ταινία ξεχωριστή είναι ότι οι ίδιοι προσπαθούν να «ελαφρώσουν» τις πληγές του άλλου, διαισθανόμενοι τον πόνο και τη δικαιοσύνη, έστω και αν κάποιοι από αυτούς το συνειδητοποιούν ως ύστερη σκέψη. Η ταινία αποτελεί ελεγεία στο χάρισμα της μητρότητας με επιπλέον παραμέτρους αυτές της αξιοπρέπειας, της έννοιας της δικαιοσύνης μέσα μας και της διαίσθησης του πόνου του άλλου. Παράλληλα, αποτελεί και δικαίωση της ανιδιοτελούς αγάπης, καθότι η ίδια η σχέση του ζευγαριού υπερβαίνει εν κατακλείδι στο συναίσθημα τους πρόσκαιρους ατομικούς εγωισμούς. Επίσης, στο θέμα της διαχείρισης της αλήθειας, διαφαίνεται επιτυχημένα η διαφορετικότητα του στην προσέγγιση ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα, τόσο από πλευράς κειμένου, όσο και αποτύπωσης του στις ερμηνείες.
O Michael Fassbender, πέραν της αναμφισβήτητης σεξουαλικότητας του και της γοητείας που εκπέμπει, διαθέτει αυτό το απαράμιλλο χάρισμα να μεταμορφώνεται με κάθε καινούργιο ρόλο του ξεπερνώντας τις υποκριτικές ταυτότητες του καλού και του κακού.
Έχοντας κάνει ένα επιτυχημένο πέρασμα στην τηλεταινία “After the funeral” της σειράς “Agatha Christie’s Poirot”, μεταμορφώνεται πειστικά – μεταξύ άλλων – από το σεξομανή του “Shame”, στον κακό αφέντη του “12 χρόνια σκλάβος” (υποψηφιότητα β’ ρόλου στα Όσκαρ), στο ανδροειδές των “X–Men”, στον Καρλ Γιούνγκ του “Μία επικίνδυνη μέθοδος”, στον Steve Jobs (υποψηφιότητα α΄ρόλου στα Όσκαρ) και στον καλύτερο Ρότσεστερ στην πιο επιτυχημένη απόδοση της Τζέιν Έυρ στη μεγάλη οθόνη. Εδώ υπερασπίζεται το ρόλο του εξισορροπώντας ανάμεσα στο καθήκον και το συναίσθημα, με απόλυτη ακρίβεια στις κινήσεις του.
Η μεγάλη αποκάλυψη της ταινίας όμως είναι η Alicia Vikander, η οποία έχοντας ήδη κατακτήσει το Όσκαρ β’ ρόλου για την ερμηνεία της στο “The Danish Girl”, δικαιώνεται με την κινηματογραφική συνέχεια της. Με εξαιρετική μελέτη και προσήλωση, ντύνεται κυριολεκτικά την προσωπικότητα μίας γυναίκας που η αποτυχία της φυσιολογικής κύησης σκοτεινιάζει την πρότερη αθωότητα της. Και που η απρόσμενη ευκαιρία για μητρότητα από μία ανατροπή της τύχης γίνεται υπέρβαση των γήινων ισορροπιών από τις ενδόμυχες επιθυμίες. Η Rachel Weisz παρουσιάζει μία υποτονική ερμηνεία, κατώτερη των προσδοκιών μας. Κάπου στο βάθος, σε μία μικρή χαρακτηριστική εμφάνιση, ο γνωστός μας από τα “Coctail” και “The Thorn Birds” Bryan Brown. Παράλληλα, η απεικόνιση της εποχής και των καταστάσεων επιτυγχάνεται χάρη στην εξαιρετική φωτογραφία και το μακιγιάζ .
Κλείνοντας, αυτή που ίσως είναι η μεγαλύτερη αρετή της ταινίας είναι η τελική συγκινητική δικαίωση, μέσω της οποίας διασφαλίζεται η αξιοπιστία της ψυχής με συγκινησιακή φόρτιση πάνω σε μη εύκολα δεδομένα.
Ευτυχία Χ. Κοκκίνη
The light between oceans
Το φως ανάμεσα στους ωκεανούς
Δράμα αμερικανικής παραγωγής 2016
Σκηνοθεσία: Derek Cianfrance
Σενάριο: Derek Cianfrance (βασισμένο στο best– seller της M.L. Stedman)
Πρωταγωνιστούν: Michael Fassbender, Alicia Vikander, Rachel Weisz, Bryan Brown κ.α.
Υπόθεση: Η τραγική ιστορία ενός φαροφύλακα και της γυναίκας του όταν η θάλασσα ξεβράζει μία βάρκα στην οποία βρίσκεται ένας νεκρός άντρας και ένα μωρό. Δεδομένου ότι η γυναίκα έχει ήδη αποβάλει δύο φορές, στη συναισθηματική κατάσταση που βρίσκεται, βλέπει το μωρό ως ένα δώρο Θεού και πείθει τον άντρα της να το κρατήσουν. Η ίδια η ζωή όμως φέρνει στο δρόμο τους τη μητέρα του μωρού και τότε υπεισέρχεται στις ζωές τους το δίλημμα αποκάλυψης ή απόκρυψης της αλήθειας