Την πολύ ενδιαφέρουσα σύγχρονη κωμωδία Αφροδίτη με γούνα του Αμερικανού συγγραφέα Ντέιβιντ Άιβς (David Ives) παρουσιάζει από τις 19 Ιανουαρίου κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00 το Θέατρο Αριστοτέλειον (Εθνικής Αμύνης 2, τηλέφωνο 2310262051, www.aristoteleion.gr). Ο θεατρικός συγγραφέας αλλά επίσης και πρώτη φορά σκηνοθέτης Τόμας Νόβατσεκ ετοιμάζεται εντελώς απογοητευμένος και εξαντλημένος να επιστρέψει στο σπίτι του και στην αρραβωνιαστικιά του μετά από μια εξοντωτική σωματικά και πνευματικά ημέρα, κατά τη διάρκεια της οποίας ήρθε αντιμέτωπος με τουλάχιστον τριάντα πέντε φερέλπιδες νεαρές ηθοποιούς που επιθυμούσαν τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Βάντα φον Ντουνάγιεφ στο τελευταίο του έργο, μια θεατρική απόδοση του κλασικού μυθιστορήματος Αφροδίτη με γούνες του Λέοπολντ φον Ζάχερ Μαζόχ (από το όνομα του Αυστριακού συγγραφέα προέκυψε και ο όρος Μαζοχισμός), Καμία, όμως, δεν ήταν η κατάλληλη. 
Καμία δεν ανταποκρινόταν στο ιδανικό που ο Νόβατσεκ είχε στο νου του. Εκείνη τη στιγμή της απόλυτης απόγνωσης εισβάλει στο θέατρο, στο χώρο της ακρόασης, μια οπτασία, μια νεαρή όμορφη καλλίγραμμη με πολύ πλούσια κόμη ηθοποιός, η Βάντα Τζόρνταν, που, παρά τις αρχικές έντονες ενστάσεις και αντιρρήσεις του σκηνοθέτη, τον πείθει τελικά όχι μόνο να τη δοκιμάσει για το ρόλο αλλά να διαβάσουνε το έργο μαζί. Από αυτή τη στιγμή ξεκινά ένα αριστοτεχνικά δομημένο παιχνίδι εξουσίας και κυριαρχίας ανάμεσα στους δύο, τον Τόμας και τη Βάντα, τον σκηνοθέτη και την ηθοποιό, τον άνδρα και τη γυναίκα. Οι παίκτες στις θέσεις τους, οι κανόνες ανύπαρκτοι. Οι εκπρόσωποι των δύο φύλων συγκρούονται ανελέητα, επιδιώκοντας την επικράτησή τους έναντι του αντιπάλου, επιθυμώντας την πλήρη υποταγή του άλλου, ενδεχομένως ακόμα και την ολοκληρωτική εξόντωσή του. Ο ρυθμός του έργου ιδιαίτερα γρήγορος, καταιγιστικός. Οι ατάκες δεμένες αριστουργηματικά από τον συγγραφέα διαδέχονται η μία την άλλη χωρίς χάσματα. Το κοινό δε χαλαρώνει. Από τις πρώτες φράσεις οι θεατές έχουν αιχμαλωτιστεί σε αυτό το χορό λέξεων, ήχων, σκέψεων, κινήσεων, δράσεων. Το κωμικό-χιουμοριστικό στοιχείο με το δραματικό συνυπάρχουν σε απόλυτη ισορροπία. Τα λόγια του Νόβατσεκ και της Τζόρνταν εναλλάσσονται διαρκώς με εξαιρετικό τρόπο με τα λόγια του Σεβερίν και της Βάντα (οι ήρωες του έργου του Λέοπολντ φον Ζάχερ Μαζόχ, αλλά και του Νόβατσεκ), μέχρι που κάποια στιγμή ο ήρωας και ο ρόλος χάνονται ο ένας μέσα στον άλλο, ταυτίζονται, γίνονται ένα και μετατρέπονται σε μια και μοναδική αδιάσπαστη αλήθεια. Ο Τόμας είναι ο Σεβεριν και ο Σεβεριν είναι ο Τόμας. Πού ξεκινά, πού τελειώνει η Βάντα Τζόρνταν και πού η συνονόματή της Βάντα φον Ντουνάγιεφ; Πόσο ευδιάκριτα είναι τα όρια ανάμεσα στην τέχνη και τη ζωή; Όταν πάμε στο θέατρο και γενικότερα στρεφόμαστε στην Τέχνη, για ποιο λόγο επιλέγουμε να το κάνουμε αυτό; Για να ζήσουμε, να βιώσουμε μια ζωή που δε θα μπορούσαμε ποτέ να τη ζήσουμε στην πραγματικότητά μας; Για να αρπάξουμε μια κλεφτή ματιά από το τι θα μπορούσε να είναι, από το πώς θα μπορούσαν ενδεχομένως να είναι τα πράγματα, αλλά ποτέ δεν είναι; Μήπως για να γνωρίσουμε το ποιοι πραγματικά είμαστε; Μήπως ιδανικά θα έπρεπε να ψάξουμε αυτό που επιθυμούμε πιο κρυφά και λείπει από τη ζωή μας, κάπου αλλού μέσα στην ίδια τη ζωή και όχι σε κάποια σκηνή κάποιου θεάτρου; Πόσο εύκολο είναι να αποφασίσεις να ενδώσεις τελικά στα πάθη και την αλήθεια σου και να αναζητήσεις την ευτυχία, όπως και αν εκφράζεται αυτή για ‘σένα; Πόσο εύκολο και δυνατό είναι να αντιμετωπίσει ο κάθε ένας μας κατάματα και με απόλυτη ειλικρίνεια τον εαυτό του γυμνό, αποδεσμευμένο και απελευθερωμένο από όλες τις προκαταλήψεις, τις φοβίες, τις αλυσίδες, τα πρέπει και τους καθωσπρεπισμούς, ώστε να αναζητήσει το ιδανικό; Και τι γίνεται αν τελικά κατορθώσεις και αναγνωρίσεις και αποδεχτείς τη φύση σου; Η παράσταση Αφροδίτη με γούνα θέτει όλα αυτά τα μεγάλα, τα πανανθρώπινα ερωτήματα με αριστουργηματικό τρόπο. Και ο συγγραφέας μας προ(σ)καλεί να δώσουμε εμείς την απάντηση. Αν το επιθυμούμε. Και φυσικά αν το αντέχουμε.
Τη σκηνοθεσία, την επιμέλεια του κειμένου και τις εξαιρετικές μουσικές συνθέσεις υπογράφει ο χαρισματικός Κωνσταντίνος Αθυρίδης. Πάρα πολύ καλή η νεαρή ταλαντούχα ηθοποιός Vanessa Barré, που ερμήνευσε τον ιδιαίτερα δύσκολο και απαιτητικό (διπλό) ρόλο της Βάντα με γενναιότητα, δύναμη και πάθος, ενώ ο Στράτος Τζώρτζογλου (Τόμας Νόβατσεκ) ήταν με μια λέξη μόνο εξαιρετικός.
Δελίνα Βασιλειάδη