Αφιέρωμα Σινεμά - Αθηνά Χαραλαμπόγλου

Αφιέρωμα Σινεμά – Αθηνά Χαραλαμπόγλου

The Bookshop, 2017

Σκηνοθεσία: Isabel Coixet

Πρωταγωνιστούν: Emily Mortimer, Bill Nighy, Patricia Clarkson, Reg Wilson, James Lance, Honor Kneafsey, κ.άλ.

Αφιέρωμα Σινεμά - Αθηνά ΧαραλαμπόγλουΒασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Penelope Fitzgerald (1978), η ταινία της Isabel Coixet εξελίσσεται στην αγγλική επαρχία, στα τέλη της δεκαετίας του 1950, σε μια παραδοσιακή παραθαλάσσια πόλη, με «απρόβλεπτο καιρό», και σε μια εποχή που έχει ήδη αρχίσει να αμφισβητεί την παράδοση, ακόμα και μέσα από παραδοσιακές αξίες.

Απρόσμενος φορέας της αμφισβήτησης στη μικρή συντηρητική πόλη θα γίνει μια γυναίκα, η Florence Green, που η αγάπη της για τα βιβλία και τα δεκαέξι χρόνια πένθους του συζύγου της τής δίνουν το έναυσμα να πάρει την απόφαση να ανοίξει ένα βιβλιοπωλείο, σε μία πόλη όπου ο μόνος άνθρωπος που διαβάζει είναι ο απόμακρος Edmunt Brundish, ο οποίος είναι και ο μοναδικός που θυμάται την ιστορία του τελευταίου βιβλιοπωλείου στην πόλη.[wp_ad_camp_1]

Μήνες διαπραγμάτευσης με τον τοπικό τραπεζίτη και ένα κοκτέιλ πάρτι, στο σπίτι της τοπικής πατρόνας Violet Gamart, όπου το «βαθύ καστανοκόκκινο» φόρεμα της Florence δεν έχει ιδιαίτερη επιτυχία, δεν θα την πείσουν να εγκαταλείψει την ιδέα της για το «Βιβλιοπωλείο στο Παλιό Σπίτι», ούτε να πιστέψει ότι «οι άνθρωποι χωρίζονται σε εξολοθρευτές και εξολοθρευμένους, με τους πρώτους να υπερισχύουν». Ένας υπόγειος πόλεμος θα ξεκινήσει, από την πλευρά της Violet Gamart, με προεκτάσεις σε όλο το κοινωνικοπολιτικό σύστημα, την εποχή του Fahrenheit 451 του Ray Bradbury και του Lolita του Nabokov. Η μικρή πόλη του Hardborough θα υποδείξει τη συντηρητική κοινωνική της διαστρωμάτωση και τις πελατειακές σχέσεις που δίνουν σε κάθε πορτρέτο του έργου τον συγκεκριμένο κοινωνικό του ρόλο.

Η ταινία, που φτάνει να αγγίξει τα όρια της ηθογραφίας, καθίσταται φαινομενικά αναγνωρίσιμη για το θεατή. Ωστόσο, το γνωστό μοντέλο ανατρέπεται τελικά, με τον ίδιο απροσδόκητο τρόπο που, πολλές φορές, εκδηλώνεται και ασκεί την επιρροή του το θάρρος – σταδιακά, αθόρυβα, επίμονα και καταλυτικά.

ΣΙΝΕ ΝΑΤΑΛΙ

C´est la vie, 2017.

Σκηνοθεσία: Olivier Nakache, Éric Toledano.

Πρωταγωνιστούν: Jean-Pierre Bacri, Benjamin Lavernhe, Judith Chemla, Gilles Lellouche, Eye Haidara, Vincent Macaigne, Jean-Paul Rouve, Hélène Vincent, Alban Ivanov, κ.άλ.

Αφιέρωμα Σινεμά - Αθηνά ΧαραλαμπόγλουΈνα αρχοντικό του δέκατου έβδομου αιώνα, στο οποίο ο Max με την ομάδα του αναλαμβάνει να οργανώσει τη γαμήλια δεξίωση της Héléna και του Pierre, αποτελεί το κύριο σκηνικό της γαλλικής κωμωδίας. Όλα θα πρέπει να είναι άψογα μελετημένα για την πιο σημαντική νύχτα των νεονύμφων, ενώ, παράλληλα, ο Max ρισκάρει το επαγγελματικό του γόητρο με αυτήν την αριστοκρατική διοργάνωση. Πράγματι, όλα μοιάζουν τέλεια επιλεγμένα και υπολογισμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.[wp_ad_camp_1]

Ωστόσο, και μπρος στην τελειομανία του γαμπρού που δεν είναι διατεθειμένος να δεχτεί τίποτε λιγότερο από τον απόλυτο έλεγχο της παραμικρής λεπτομέρειας για το κομψότερο αποτέλεσμα, παρεμβαίνουν οι πραγματικές διαστάσεις της οργάνωσης της σύγχρονης γαλλικής κοινωνίας, με τις αντιθέσεις, τις αντιφάσεις, τις ελλείψεις και τους ετεροχρονισμούς της, για να ανατρέψουν όλες τις προϋποθέσεις για την ομαλή διεκπεραίωση της δουλειάς του Max και της ομάδας του. Από τις περούκες και τις στολές εποχής του πολυπολιτισμικού προσωπικού, που στην πλειοψηφία του δουλεύει ευκαιριακά και «μαύρα» σε μια δουλεία που δεν είχε την πολυτέλεια να επιλέξει, μέχρι το μουσικό χάσμα των γενεών μεταξύ μουσικών και προσκεκλημένων, από την προβληματική υποδομή των αριστοκρατικών κάστρων για τις σύγχρονες ανάγκες εστίασης, το τεχνολογικό χάσμα μεταξύ επαγγελματιών και εκπαιδευομένων, μέχρι τη κοινωνική υποκρισία των προσωπικών σχέσεων, σε σχέση με τα πραγματικά και αυθόρμητα συναισθήματα, όλα «συνωμοτούν» για την ξεκαρδιστική ανατροπή οποιουδήποτε ίχνους οργάνωσης και ομαλής εξέλιξης.

Και ενώ ο Max επιμένει σχεδόν εμμονικά στη ανάγκη προσαρμογής στις συνεχείς ανατροπές, είναι τα ίδια χαρακτηριστικά, της ίδιας κοινωνίας που, με τον ίδιο ξεκαρδιστικά αυτοσαρκαστικό τρόπο, θα ανακινηθούν τελικά, για να σώσουν την κατάσταση, ανακηρύσσοντας κινητήρια δύναμη τον έρωτα, την ανθρωπιά και τις αυθεντικές εκφράσεις, στην επαγγελματική, προσωπική και στην ευρύτερη κοινωνική ζωή.