ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΗΘΟΠΟΙΟ ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΠΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΗΘΟΠΟΙΟ ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΠΑ – Δ. Βασιλειάδη

[siteorigin_widget class=”SiteOrigin_Widget_Image_Widget”][/siteorigin_widget]

Ταλαντούχα, διάσημη, πολυβραβευμένη και ιδιαίτερα αγαπητή στο κοινό, η χαρισματική Ιωάννα Παππά, λίγα μόλις λεπτά προτού ξεκινήσει η παράσταση Φράνκι και Τζόνι όπου πρωταγωνιστεί μαζί με τον Τάσο Ιορδανίδη στο Θέατρο Αθήναιον, μας αφιέρωσε με χαρά λίγο από τον πολύτιμο χρόνο της και απάντησε στις ερωτήσεις του φιλμ νουάρ.

ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Καλησπέρα κυρία Παππά. Σε λίγο θα ξεκινήσει η ιδιαίτερα επιτυχημένη παράσταση Φράνκι και Τζόνι, όπου πρωταγωνιστείτε. Μιλήστε μας για την παράσταση και τον ρόλο σας, αλλά πείτε μας, επίσης, για ποιον λόγο κάποιος σήμερα να έρθει να δει αυτήν την παράσταση.

ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΠΑ: Καλησπέρα σας. Καταρχάς πρόκειται για ένα σύγχρονο έργο, γράφτηκε μέσα στη δεκαετία του 80, νομίζω το 87. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε μια μεγαλούπολη, τη μεγαλύτερη του κόσμου, τη Νέα Υόρκη, συγκεκριμένα στο Μανχάταν, άρα μιλάμε και για μια κοινωνία η οποία ήταν εξελιγμένη από τότε και οι ρυθμοί της ήταν σαφώς γρηγορότεροι από ότι ήταν εδώ. Εκεί συναντάμε, λοιπόν, αυτό το δίδυμο, τη Φράνκι και τον Τζόνι. Είναι δύο άνθρωποι μεταξύ 40 και 50, η Φράνκι είναι 41 και ο Τζόνι στα 49, και οι δυο δουλεύουν σε ένα ελληνικό εστιατόριο και γνωρίζονται ένα μικρό διάστημα. Όχι όμως πολύ καλά. Απλώς έχουν παρατηρήσει αρκετά ο ένας τον άλλον, έχουνε μια τυπική σχέση, επαγγελματική, και κάποια στιγμή περνούν μια πρώτη νύχτα μαζί, με σκοπό καταρχάς αυτό. Να περάσουν μια βραδιά μαζί.

Δ.Β.: Συναισθηματικά τι σημαίνει αυτό για τον κάθε έναν από αυτούς;

Ι.Π.: Και οι δύο έχουν παρελθόν. Έχουν αφήσει πίσω τους μεγάλες σχέσεις, γάμους με παιδιά… Έχουν διαφορετικά βιώματα, αλλά και οι δύο έχουν ζήσει δύσκολες καταστάσεις που τους έχουν σημαδέψει αρκετά, τους έχουν αφήσει τραύματα. Συγκεκριμένα η Φράνκι ήταν για πολλά χρόνια σε μια πάρα πολύ τοξική σχέση, μάλιστα κακοποιούνταν, έτρωγε ξύλο από τον σύντροφό της, και, επειδή τα πράγματα δεν έχουν πάει πολύ καλά, αυτό την έχει κάνει, μαζί με ματαιώσεις στην επαγγελματική της ζωή, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, να ζει πολύ απομονωμένη. Είναι αρκετά μοναχική, δύσκολα ανοίγεται, δύσκολα εμπιστεύεται, δύσκολα επικοινωνεί. Πολύ δύσκολα δέχεται έναν άνθρωπο να εισβάλει στη ζωή της. Πράγμα που ο Τζόνι έχει πρόθεση να κάνει και μπαίνει με πάθος και σχεδόν με μανία, θα λέγαμε, σε αυτήν την σχέση, ας την πούμε έτσι, που πάει να διαμορφωθεί. Οπότε, αυτό που παρακολουθούμε είναι αυτή η νύχτα. Παρακολουθούμε δύο ανθρώπους με πάρα πολλά διαφορετικά μεταξύ τους στοιχεία, αλλά και κάποια κοινά που ανακαλύπτουν, και προσπαθούν να δουν αν μπορούν τελικά και οι δύο να αντέξουν τη συνύπαρξη καταρχάς.

[siteorigin_widget class=”SiteOrigin_Widget_Image_Widget”][/siteorigin_widget]

Δ.Β.: Και οι δύο δηλαδή έχουν τον ίδιο στόχο;

Ι.Π.: Όσο κι αν υπάρχει αντίδραση από την πλευρά της Φράνκι κι όσο κι αν φαίνεται πως είναι ερμητικά κλειστή και πολύ αρνητική σε οτιδήποτε της προτείνει ο Τζόνι, τελικά βλέπουμε ότι υπάρχει ο τρόπος αυτός να εισβάλει, έστω από μια μικρή χαραμάδα, και να καταφέρει κάπως να την κάνει να τον ακολουθήσει έστω για λίγο. Και από τη στιγμή που συμβεί αυτό παραπάνω από μια φορά μέσα στην ίδια νύχτα, γιατί συμβαίνει και δεύτερη και τρίτη, αυτό σημαίνει πως υπάρχει ελπίδα και ότι ίσως μπορεί σιγά σιγά να αρχίσει να διαφαίνεται μια σχέση. Δεν ξέρουμε τι θα γίνει στο τέλος, ο συγγραφέας το αφήνει ανοιχτό, απλώς αφήνει μια αίσθηση ότι μπορεί και να τα καταφέρουν.

Δ.Β.: Εσείς τι πιστεύετε πάνω σ’ αυτό; Θα τα καταφέρουν;

Ι.Π.: Εγώ μένω με αυτήν την εντύπωση. Μπορεί να τα καταφέρουν, αλλά μπορεί και όχι.

 

Δ.Β.: Αναφερθήκατε στο ότι η Φράνκι στην προηγούμενη σχέση της κακοποιούνταν από τον σύντροφό της. Λαμβάνοντας υπόψη και την κατάσταση σήμερα με το κίνημα me too για παράδειγμα, αλλά και με τη γενικότερη στροφή της κοινωνίας στη μη ανοχή της βίας κατά των γυναικών, αυτό το σημείο φωτίζεται έντονα στο έργο σας;

Ι.Π.: Το έργο μας μιλά για την κακοποίηση σε τρία σημεία, έμμεσα βέβαια. Σχολιάζοντας η Φράνκι κάποιους άλλους, μιλά για την ανάγκη της για προστασία και ασφάλεια. Αναφέρεται πολύ συχνά στο ότι δεν γνωρίζονται πολύ καλά με τον Τζόνι και ότι είναι πολύ δύσκολο να ξέρεις κάποιον άνθρωπο. Όλα αυτά σχετίζονται έμμεσα με το θέμα της κακοποίησης των γυναικών που απασχολεί την επικαιρότητα σήμερα, αλλά δεν νομίζω πως είναι ένα θέμα που προκύπτει σήμερα. Απλώς νομίζω πως ξεκίνησε να βγαίνει προς τα έξω πιο δυναμικά το γεγονός ότι αιώνες τώρα η γυναίκα κακοποιείται. Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο εξέλιξης της κοινωνίας και από πλευράς τεχνολογίας και επιστήμης και έχουμε κατακτήσει πράγματα που δεν τα φανταζόμασταν ούτε τον προηγούμενο αιώνα, άρα θεωρώ πως είμαστε πια σε ένα στάδιο όπου μπορεί η κοινωνία να εξελιχθεί και στο κομμάτι της ισότητας των δύο φύλων. Κι αφού υπάρχει πρόβλημα στον δυτικό κόσμο, φανταστείτε τι συμβαίνει και στην υπόλοιπη υφήλιο, όπου τα πράγματα είναι σαφώς χειρότερα.

Δ.Β.: Δεν υπάρχει καμία συζήτηση πάνω σε αυτό. Τα μελλοντικά σας σχέδια. Μετά από αυτό το έργο τι ετοιμάζετε;

Ι.Π.: Θα ολοκληρώσουμε με το Φράνκι και Τζόνι τη σεζόν και του χρόνου είμαι στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά στο έργο Ο χορός της φωτιάς σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη μαζί με τον Χρήστο Λούλη.

Δ.Β.: Υπέροχα. Τηλεόραση; Κινηματογράφος;

Ι.Π.: Ταινία έχω κάνει. Το Δυσάρεστος του Γιώργου Γεωργόπουλου. Δεν είμαι σίγουρη για το πότε θα βγει. Μπορεί και φέτος μέσα στη χρονιά. Αλλιώς του χρόνου. Τηλεοπτικά, όχι. Συμμετείχα σε ένα επεισόδιο της σειράς Ου φονεύσεις του Κοκκινόπουλου, από τα καινούρια επεισόδια που έκανε για το Open. Αλλά κάτι άλλο για την ώρα δεν υπάρχει.

 

[siteorigin_widget class=”SiteOrigin_Widget_Image_Widget”][/siteorigin_widget]

Δ.Β.: Τα έχετε κάνει όλα. Θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση… Πού βρίσκεται η καρδιά σας;

Ι.Π.: Έχω αποδείξει πως είμαι απόλυτα αφοσιωμένη στο θέατρο. Κι απ’ το ξεκίνημά μου άλλωστε, παράλληλα με οτιδήποτε τηλεοπτικό έκανα, πάντοτε ήμουν και σε θεατρική παράσταση, ακόμα και 2 μέσα στη σεζόν. Τα τελευταία χρόνια ήταν κι ο στόχος μου να κινηθώ θεατρικά αμιγώς, και συνεχίζω έτσι, επειδή τυχαίνει και οι προτάσεις που δέχομαι, να είναι συνεργασίες που επιθυμώ πραγματικά να κάνω, με ανθρώπους με τους οποίους επιθυμώ να συνεργαστώ. Τυχαίνει να είναι και έργα με τα οποία θέλω να έρθω σε επαφή. Ειδικά τα έργα ρεπερτορίου. Βρισκόμουν παράλληλα και στο Θέατρο Πορεία με το έργο Ένα φεγγάρι για τους καταραμένους του Ο’Νιλ, που ανήκει στο κλασικό ρεπερτόριο και πριν λίγο καιρό ολοκληρώθηκε και ο Άμλετ. Το θέατρο δεν παύει να είναι η προτεραιότητά μου. Ο κινηματογράφος είναι κάτι που αγαπώ, απλώς απαιτεί να έχεις διαθέσιμο χρόνο. Κι αυτό είναι κάτι στο οποίο δεν έχω σταθεί πολύ τυχερή. Δεν μπορείς να τα συνδυάσεις όλα.

Δ.Β.: Έτσι είναι. Θα φεύγατε έξω; Το σκέφτεστε;

Ι.Π.: Δεν το σκέφτομαι να μπω πρακτικά σε αυτήν τη διαδικασία. Μόνο αν τύχαινε και γινόταν μια δουλειά και αυτό με έβγαζε προς τα έξω, τότε ναι. Αλλιώς τώρα να ξεκινήσω αυτή τη διαδικασία, να τα παρατήσω όλα και να τρέξω έξω… Νομίζω πως κάτι τέτοιο το κάνεις όταν είσαι νεότερος.

Δ.Β.: Σας εύχομαι να σας συμβεί, εφόσον το θέλετε. Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και τη συνέντευξη. Να είστε καλά και καλή επιτυχία σε όλα.

Ι.Π.: Κι εγώ ευχαριστώ.

Δελίνα Βασιλειάδη