BROKEN CITY
Σκηνοθεσία: Άλεν Χιουζ
Παίζουν: Μαρκ Γουόλμπεργκ, Ράσελ Κρόου, Κάθριν Ζίτα-Τζόουνς, Μπάρι Πέπερ, Κάιλ Τσάντλερ, Νάταλι Μαρτίνεζ, Τζέφρι Ράιτ
Διάρκεια: 109’
ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 4, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 1&10&11, VILLAGE COSMOS 4&7&9
Broken City… δηλαδή, σπασμένη πόλη. Κάτω από τα θρύψαλα των αξιών και του καθήκοντος, σηκώνεται «λαβωμένος» ο Μπίλι Τάγκαρτ. Υπήρξε ένας καλός αστυνομικός, τώρα θα είναι ένας άσημος ιδιωτικός ντετέκτιβ που θα φωτογραφίζει άπιστα ζευγάρια. Broken City… δηλαδή, χρεοκοπημένη πόλη. Ο διεφθαρμένος δήμαρχος κατεργάζεται ανόσιες οικονομικές συμφωνίες κάτω από το τραπέζι. Ύπουλες αστικές αναπλάσεις, τα σπιτάκια των φτωχών κατοίκων βορά στους αστραφτερούς ουρανοξύστες των πλουσίων. Broken City… δηλαδή, χαλασμένη πόλη, χαλασμένες σχέσεις. Ο γάμος του δημάρχου σαπίζει, η σχέση του Τάγκαρτ με την Πορτορικανή κοπέλα του σαπίζει και αυτή. Δεν υπάρχει ψυγείο αξιοπρέπειας στις ψυχρές τις πόλεις. Και η τελική ημερομηνία λήξης όλο πλησιάζει.
Είναι περίοδος εκλογών. Ο χαρισματικός αντίπαλος του διεφθαρμένου δημάρχου φωνάζει: «έχουμε ταξικό πόλεμο». Μα οι φωνές του σκεπάζονται από τα αστειάκια του δημάρχου στο ντιμπέιτ και απ’ τα γελάκια του κοινού. Την άλλη μέρα το δεξί του χέρι θα βρεθεί κομμένο – δολοφονημένος ο εμπνευστής της καμπάνιας του με μια σφαίρα στο κεφάλι. Και ο Μπίλι Τάγκαρτ θα νιώσει για άλλη μια φορά να τον καλεί το χρέος…
Υπόσχεται αρκετά η ταινία μας, μα λιγότερα μας παραδίδει. Είναι ωραία τα πλάνα της από τις μέρες και τις νύχτες της πόλης – κράτους που λέγεται Νέα Υόρκη. Μπλέκει σταδιακά το κουβάρι των ενοχών και των συμφερόντων και ύστερα το ξετυλίγει. Προσφέρει λίγο ξύλο και λίγο έρωτα, ίντριγκες και δολοπλοκίες. Ωστόσο, ούτε μια στιγμή δεν γλιτώνει από τη βαριά κατηγορία του dejavu, καθώς ό,τι μας δείχνει το έχουμε ξαναδεί σε κάποια άλλη αντίστοιχη ταινία. Παρ’ όλα αυτά βλέπεται ευχάριστα, ιδίως αν σε έχει εκνευρίσει υπερβολικά ο δήμαρχος και περιμένεις με ανυπομονησία να του περάσουν χειροπέδες…
Μα προσοχή! Είθισται ενίοτε να βάζουν και δημάρχους στα κελιά. Δικαιοσύνη ανέξοδη και στάχτη στα μάτια, κάθε που το παιχνίδι αρχίζει να χοντραίνει και να παίζεται βαθύτερα. Ναι. Έχουμε ταξικό πόλεμο. Και αυτός δεν πολεμιέται ούτε κερδίζεται από τους ιδιωτικούς ντετέκτιβ.
Αξιολόγηση: ** (2)
Δημήτρης Δρένος
(ΤΟΥ ΟΡΑΤΟΥ Ο ΑΡΤΟΣ // www.nibblingthevisible.blogspot.com)