(THE IDES OF MARCH)
Σκηνοθεσία: Τζορτζ Κλούνεϊ
Παίζουν: Ράιαν Γκόσλινγκ, Τζορτζ Κλούνεϊ, Έβαν Ρέιτσελ Γουντ, Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, Πολ Τζιαμάτι, Μαρίζα Τομέι, Τζέφρι Ράιτ
Διάρκεια: 101′
Αξιολόγηση: ***
Καίσαρ:«Ήλθον αι ειδοί του Μαρτίου»!
Μάντης: «Ήλθον αλλά δεν παρήλθον!».
«Κι όταν θα φθάσεις στην ακμή σου, Καίσαρ πια·
…αν τύχει και πλησιάσει από τον όχλο
κανένας Aρτεμίδωρος, …και λέγει βιαστικά «Διάβασε αμέσως τούτα,
είναι μεγάλα πράγματα που σ’ ενδιαφέρουν»,
μη λείψεις να σταθείς· μη λείψεις ν’ αναβάλεις
κάθε ομιλίαν ή δουλειά· μη λείψεις τους διαφόρους
που χαιρετούν και προσκυνούν να τους παραμερίσεις
…κ’ ευθύς να τα γνωρίσεις
τα σοβαρά γραφόμενα του Aρτεμιδώρου». (Καβάφης)
«Μπορείς ως πρόεδρος των ΗΠΑ, να κάνεις πολέμους, να επιβάλεις φόρους, να χρεοκοπήσεις τη χώρα, όχι όμως να πηδάς όποια θέλεις». (Ατάκα ταινίας)
Επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας «ειδοί» λέγονταν η 15η μέρα των μηνών Μαρτίου, Μαΐου, Ιουλίου, Οκτωβρίου. Στις 15 Μάρτη κρίνεται, ποιος θα είναι υποψήφιος πρόεδρος των Δημοκρατικών. Θα είναι ο ειλικρινής και ασυμβίβαστος Μόρις; Κι αν ναι, πώς; Εξαιρετική σημειολογία αρχής γενομένης από τον τίτλο. Μια ιστορία θρίλερ για τη σύγχρονη πολιτική των ΗΠΑ, με τις αυτονόητες προεκτάσεις σε κάθε μορφή εξουσίας, στο εγνωσμένο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας. Όποιος μπλέκει με τα της εξουσίας είναι σχεδόν αδύνατο να μείνει ανέγγιχτος από τη σύμφυτη αλλοτρίωση της εξουσίας. Τους κανόνες του παιχνιδιού δεν τους επιβάλλει ο όποιος ανιδιοτελής πολιτικός ηγέτης. Η ειλικρίνεια, η ανιδιοτέλεια και το ασυμβίβαστο δεν συνάδουν με την άσκηση πολιτικής. Είναι κάτι σαν τα γρανάζια της ελληνικής εφορείας που λαδώνεις προκαταβολικά για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Το παιχνίδι της εξουσίας έχει μπόλικη βρωμιά, αν δεν είναι συνώνυμο της βρωμιάς. Άντε τώρα να παίζεις 90′ σε λασπωμένο γήπεδο και να μην λερωθείς. Μόνο ο Μαύρος το έκανε κάποτε στο Καυταντζόγλειο με τους Ρώσους. Η πλοκή του στόρι είναι ενδιαφέρουσα, με ανατροπές και σασπένς. Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές….
Ο Ιούλιος Καίσαρας δολοφονήθηκε 15 Μάρτη, ο Καβάφης εφιστά την προσοχή στους επίδοξους της εξουσίας, ο Σαίξπηρ αξιολογεί τη συνωμοσία και το πλήθος, «Αι ειδοί» του Κλούνεϊ περνούν από ένα κεκαλυμμένο αιδοίο. Του Κλίντον ήταν άλλη περίπτωση… δεν είχε διείσδυση…
Γιάννης Ν. Γκακίδης