(AMADOR)
Σκηνοθεσία: Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα
Παίζουν: Μαγκαλί Σολιέ, Θέλσο Μπουγκάγιο, Σόνια Αλμαρκά, Πιέτρο Σίμπιγιε
Διάρκεια: 112’
Αξιολόγηση: ****
Αυτή είναι η πιο φεστιβαλική ταινία που κυκλοφορεί εκτός φεστιβάλ, στις αίθουσες εκεί έξω – φεστιβαλική με την πολύ καλή έννοια (εντάξει, πλέον προβάλλεται και η ταινία του Λάνθιμου στην πόλη μας…). Κι όταν λέμε με την πολύ καλή έννοια εννοούμε πως είναι μια ταινία με επίκεντρο τους ανθρώπους, καθόλου βαρετή, καθόλου κουλτουριάρικη, καθόλου βαρύγδουπη – ίσα ίσα που είναι αγαπησιάρικη και τρυφερή και γλυκιά και όμορφη…
Ιδού λοιπόν πως μια ταινία που έχει ως βασικό συστατικό της το θάνατο δεν χρειάζεται να βρωμάει θανατίλα και δηθενιά όπως πχ μου βρίσκεται τελείως τυχαία εύκαιρο το… «Biutiful»! Μια ταινία που συναντά από άλλο δρόμο την προβληματική του «Ελεύθερος ωραρίου»: από τη μια ένα ψέμα κρατάει ατσαλάκωτη την εικόνα του ανθρώπου που δεν εργάζεται πια και από την άλλη ένα ψέμα κρατάει την εργασία για έναν άνθρωπο, διατηρώντας την εικόνα ενός άλλου ανθρώπου ζωντανή, όντας (εκείνος, ο άλλος άνθρωπος) νεκρός! Βολιβιανοί μετανάστες σε μια Μαδρίτη εντελώς αντιτουριστική και στο επίκεντρο μια κοπέλα που είναι έγκυος αλλά ζει με τον εραστή της που ξέρει ότι πλέον δεν αγαπά. Καταλύτης, ένας γηραιός κύριος που αναδεικνύει το κουβεντιάζειν και το φιλοσοφείν έτσι όπως πρέπει να είναι. Υπέροχη ταινία κι αν με ρωτάτε εμένα, θα συμφωνήσω με τον Ελύτη: «Θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε!»…
Θόδωρος Γιαχουστίδης