(THE SMURFS)
Σκηνοθεσία: Ράτζα Γκόσνελ
Παίζουν: Χανκ Αζάρια, Νιλ Πάτρικ Χάρις, Σοφία Βεργκάρα
Διάρκεια: 103’
Αξιολόγηση: *
Μισό και πλέον αιώνα μετά την παρθενική τους εμφάνιση στη μικρή οθόνη χάρη στον ευφυέστατο Πεγιό, ο Μπαρμπαστρούμφ και η παρέα του επιστρέφουν και μάλιστα πιο ζωντανοί από πότε. Η Sony Pictures αποφάσισε να δώσει σάρκα και οστά στους λιλιπούτειους φίλους μας μεταφέροντάς τους στη μεγάλη πλέον οθόνη, ευελπιστώντας πως έτσι θα γεμίσει το ταμείο της που τελευταία σπανίως γεμίζει. Πρόκειται για μια ταινία που συνδυάζει ρεαλιστικούς ήρωες με computer animation και οπτικά τουλάχιστον αυτό δε μας χάλασε καθόλου.
Τα δημοφιλέστερα λοιπόν απ’ τα γαλάζια πλασματάκια θα βρεθούν κατά λάθος μακριά απ’ το σπίτι, κυνηγημένα απ’ τον αιώνιο διώκτη τους, το Δρακουμελ. Αυτό που μου έκανε εντύπωση κι ακόμα και τώρα που γράφω με προβληματίζει είναι πως δεν γνώριζα ότι το στρουμφοχωριό βρίσκονταν κάπου κοντά στη Νέα Υόρκη. Στο μυαλό μου ήταν τοποθετημένο κάπου στη μεσαιωνική Ευρώπη. Αυτή ήταν και η πρώτη μου απογοήτευση.
Η δεύτερη ήρθε όταν κατάλαβα πως έχω μεγαλώσει αρκετά για να βλέπω μπλε μπαρμπαδέλια. Θα μου πεις τώρα, τι περίμενες ρε φίλε να δεις από μια ταινία με τίτλο «Smurfs»; Σωστά, αλλά ίσως την περίμενα λίγο πιο ενήλικη καθώς το κοινό που θα προσελκύσει δεν είναι μόνο πιτσιρικάδες άλλα και… πρώην πιτσιρικάδες, απ’ αυτούς που τώρα θα συνοδεύουν τους μπόμπιρές τους στην αίθουσα.
Δυστυχώς, η ταινία απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο σε 5χρονα, άντε να κάνω λίγο σκόντο, μέχρι τα 10χρονα…
Κώστας Ποτακίδης