συνέντευξη στον Κώστα Καρδερίνη
Στα δύσκολα πάντα μου ‘ρχεται κάτι δικό του στο μυαλό και ξεσπάω σε γέλια και παρηγοριέμαι μέσα στην οργή μου. Τα προφητικά του ρηθέντα μάς συνοδεύουν έτσι ή αλλιώς. Η τέχνη του και η σάτιρά του μας χρειάζονται, γιατί λειτουργούν ως αντίβαρο για να μη σαλτάρουμε ομαδικώς. Τώρα επανακάμπτει στην πόλη μας για μια ομαδική ψυχανάλυση, στο STAGE αυτή τη φορά, με την παράσταση MNIMONIUM: 30 χρόνια νύχτα να παίζεται εκεί από τις 4 Νοεμβρίου, Παρασκευές και Σάββατα, μέχρι τις γιορτές (και βλέπουμε). Με αφορμή αυτή την άνοδο, του τηλεφώνησα, του συστήθηκα και του πήρα λόγια. Εσείς τώρα θα πρέπει να μαντέψετε πότε μιλά σοβαρά, πότε αυτοσαρκάζεται και πότε αστειεύεται!
Καταρχήν πες μας για την παράσταση. Τριάντα Χρόνια Νύχτα – Μνημόνιουμ. Είναι τα χρόνια που πέρασαν ή αυτά που θα ‘ρθουν;
Και τα δύο είναι. Το Μνημόνιουμ είναι μνήμες. Η παράσταση είναι αχταρμάς από τα χειρότερα μπεστ από τις 30-τόσες παραστάσεις που έχω κάνει. Ό,τι χειρότερο παρουσίασα αυτά τα χρόνια. Και τραγούδι και πρόζα και βίντεο και αστεία, γιατί πετάω και κάποια αστεία πού και πού. Αυτά τα ‘χω μαζέψει επειδή έχω ένα πείσμα ως καλλιτέχνης ότι δεν έφταιγα εγώ που δεν πήγανε καλά και δεν περάσανε στον κόσμο, έφταιγε ο κόσμος που ήτανε πάντα πίσω. Αλλά τώρα πια, μετά από 30 χρόνια, είναι και περίεργη κατάσταση, είναι κρίση και θα με καταλάβει ο κόσμος, μες την απελπισία του θα καταφέρω να πλασάρω κι αυτά τα μπεστ μου, τα χειρότερα.
Πάρα πολλές φράσεις απ’ αυτές τις παραστάσεις γίνονται συνθήματα, γίνονται τσιτάτα, μένουν ως αποφθέγματα. Αυτό το τελευταίο το Ναζί τα φάγανε!!! είναι φοβερό, είναι εύστοχο και κάργα πετυχημένο.
Μα είναι αλήθεια όμως! Οι ναζί τα φάγανε και συνεχίζουν να τα τρώνε, γιατί το 4ο ράιχ δουλεύει υπόγεια και συνεχίζει. Εγώ έχω μεγάλη εμπιστοσύνη, ειδικά σ’ αυτόν τον βαψομαλλιά τον Χορστ Ράιχενμπαχ, ο οποίος είναι επικεφαλής των 500 που έρχονται τώρα. Γιατί έρχονται οι άνθρωποι του Ρομπάι, οι ευρω-Ρομπίτες οι λεγόμενοι, οι οποίοι θα αναλάβουν να γίνουν τοποτηρητές. Με αισιοδοξία τα βλέπω όλα αυτά, δεν ανησυχώ γιατί έχουμε πτωχεύσει άλλες δυο φορές με χειρότερο τρόπο. Νομίζω ότι τώρα θα πάμε πιο ομαλά. Θα παρουσιάσω και στο πρόγραμμα διάφορα σχετικά. Θα κάνω μια ανθολόγηση από διάφορα “κουρέματα”, διάφορα κουπ, θα σταθώ κυρίως στο παγκόσμιο κραχ του ’29 που, αν μη τι άλλο, έδωσε το όνομα στους 29 κατασκευαστές πλυντηρίων.
Άλλο δικό σου εύρημα είναι αυτό το κίνημα Αγα.Πο. (Αγαναχτισμένοι Πολίτες) που προήλθε από δική σου φράση.
Πρέπει να σου πω όμως ότι τότε Αγαναχτισμένους Πολίτες λέγανε κάποια φασιστοειδή, αυτούς που κάνανε σαμποτάζ στις διαδηλώσεις και σε διάφορες εκδηλώσεις επαναστατικές. Ερχόντουσαν αυτοί οι “πληρωμένοι” και κάνανε έκτροπα. Θεωρώ εντελώς λάθος την ονομασία που ήρθε από την Ισπανία, εμείς εδώ το “Αγαναχτισμένοι” το ακούμε κάπως περίεργα. Αλλά εντάξει, τώρα είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα.
Εσύ το ότι δεν πληρώνεις και δεν πληρώνεσαι το ‘χεις κάνει σημαία, εταιρία, Αφιλοκερδώς Α.Ε.
Έκανα και τη στάση πληρωμών και τη στάση αποδοχών. Όλες αυτές οι στάσεις έχουν ενδιαφέρον, αν και προτιμώ το καρεκλάτο και την κάμα-τσούχτρα για να μπορεί να παρακολουθεί το χριστεπώνυμον πλήθος.
Ακόμη ένα σύνθημα ποδοσφαιρικό αυτό, που μ’ αρέσει πολύ είναι το Δόξα-Χρήμα, 0-0.
Το ισόπαλο αποτέλεσμα χωρίς τέρματα είναι το αγαπημένο μου. Γι’ αυτό δε μπαίνω στη διαδικασία να διαλέξω δραχμή ή ευρώ. Είναι χάσιμο χρόνου.
Αυτό το βιβλίο με τα ραδιοφωνικά ημερολόγια, Ο Στάλιν σκέφτεται για σένα στο Κρεμλίνο, θα έχει συνέχεια;
Το επόμενο τώρα το ετοιμάζουμε και, πρώτα ο λαός [όπως λέμε πρώτα ο θεός], θα βγει σε βιβλιοπωλεία στο δρόμο. Θα λέγεται «Ο Γιώργος σκέφτεται για σένα στο Μαξίμου» με τον Γιώργο στο εξώφυλλο κάπως παραμορφωμένο, ώστε να βγάζει δηλαδή την πραγματική του εικόνα. Θα είναι τα δυο πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής του όπου κανείς δεν περίμενε ότι θα γίνει χειρότερος απ’ τον Κωστάκη τον μπουχέσα. Και βλέπω να ‘ρχεται και χειρότερος απ’ τον Γιώργο, ο Αντωνάκης ο Σαμαράς, που τον περιμένουμε μ’ ανοιχτά γιαούρτια.
Υπάρχει κάτι καινούργιο που θα παρουσιάσεις στο σόου στη Θεσσαλονίκη, στο εδώ Μνημόνιουμ;
Είναι ραγδαίες οι εξελίξεις. Προσπαθώ να είμαι απ’ έξω αλλά δεν θα τα καταφέρω. Και σίγουρα κάτι καινούργιο θα ‘χουμε πάλι μέχρι ν’ ανέβω. Ελπίζω να ‘χω την καμαριέρα του Στρο Σκαν, ημίγυμνη γκεστ σταρ. Βρέθηκε κι αυτή σε δεινή οικονομική κατάσταση, γιατί κατηγορήθηκε για κατακράτηση υγρών από τους όρχεις του…
Πολύ επίκαιρο και το σύμβολο της νίκης όπου κατεβαίνει ο δείκτης και μένει μόνο του το μεσαίο δάκτυλο!!!
Μ’ αρέσει περισσότερο το άλλο, η μούτζα που κατεβαίνει και γίνεται γροθιά (παλιό αλλά καλό, σχολιάζω) και τώρα κατεβαίνει ακόμη παρακάτω και παλινδρομεί και γίνεται μαλακία (ακόμη πιο παλιό, ακόμα επίκαιρο, αξεπέραστο –προσθέτω). Τα παλιά είναι καλύτερα.
Αλληλοευχαριστηθήκαμε. “Θα τα πούμε απάνω!” ήταν ο λόγος-απειλή που έκλεισε τη συνδιάλεξη.