Ο θερινός κινηματογράφος «Ναταλί» βρίσκεται στην αρχή της παραλιακής Λεωφόρου Μεγάλου Αλεξάνδρου κι αποτελεί μια όαση δροσιάς ανάμεσα στις πολυκατοικίες. Ξεκίνησε επίσημα τη λειτουργία του τον Ιούνιο του 1970 και βαφτίστηκε έτσι από τη μεγάλη θεατρική επιτυχία της Αλίκης Βουγιουκλάκη, εκείνης της σεζόν. Γνώρισε πάμπολλες στιγμές δόξας, με πιο χαρακτηριστική την ιταλική κωμωδία «Σεισμός στο Κρεββάτι μου» (Il bisbetico domato, 1980) με τον Αντριάνο Τσελεντάνο και την Ορνέλα Μούτι. Ήταν τότε που το κρεβάτι γραφόταν με δύο βήτα κι η λεωφόρος έφερε το όνομα του αειμνήστου προέδρου Κένεντι.
«Τη χρυσή εποχή των θερινών η Θεσσαλονίκη μετρούσε 24 κεντρικούς και 72 συνοικιακούς καλοκαιρινούς σινεμάδες» θυμάται ο ιδρυτής του, ο κύριος Γαβριήλ Ράππος. Τώρα πια οι θερινοί του ιστορικού κέντρου της πόλης μας μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού και φυλάττουν Θερμοπύλες απέναντι στην απόλυτη τσιμεντοποίηση. Τώρα πια πρέπει όλοι να αντισταθούμε για να μη βουλιάξουν στη λήθη όπως ο «Ζέφυρος», το «Ρουαγιάλ» και τόσοι άλλοι.
Επειδή ανησυχούμε κι επειδή δεν περιμένουμε απλά να ‘ρθει το επόμενο καλοκαίρι, κάναμε μια συζήτηση με τον κύριο Ράππο.
Πότε ακριβώς χαρακτηρίστηκε Μνημείο του Νεότερου Πολιτισμού το σινέ Ναταλί;
Με ΦΕΚ που δημοσιεύτηκε τον Απρίλη του 1996, μαζί με την «Αίγλη». Τότε ήταν Υπουργός Πολιτισμού η Μελίνα Μερκούρη και φυσούσε ούριος άνεμος στα πολιτιστικά.
Τι έχει αλλάξει και γιατί κινδυνεύει το Ναταλί;
Εδώ και τρία χρόνια περίπου, το οικόπεδο των κληρονόμων του Ηλιάδη (όπου εδρεύει ο θερινός κινηματογράφος «Ναταλί») έχει περιέλθει στα χέρια κάποιου αδίστακτου εργολάβου. Ο οποίος κινεί κάθε διαδικασία για να αποχαρακτηρίσει το χώρο. Στο παρελθόν έκανε μια-δυο αποτυχημένες προσπάθειες. Τώρα ξαναδοκιμάζει, με δόλιους τρόπους απ’ ότι μαθαίνω, να τον αποχαρακτηρίσει. Τι θα απογίνει δεν ξέρω. Μπορεί και να τα καταφέρει, αν παρασύρει κι άλλους στην παγίδα που έστησε.
Εσείς κάνατε κάποιες ενέργειες να αποτρέψετε αυτά τα δυσοίωνα σχέδια; Φαντάζομαι ότι είναι θέμα που αφορά και την Πολεοδομία.
Έκανα ό,τι περνούσε απ’ το χέρι μου. Ενημέρωσα όσους μπορούσα. Το θέμα αφορά το Υπουργείο Πολιτισμού στο οποίο εγώ δεν έχω προσβάσεις. Αποτάθηκα στην Εφορεία Νεοτέρων Μνημείων Κεντρικής Μακεδονίας η οποία μου δήλωσε πως δεν τίθεται ζήτημα αποχαρακτηρισμού. Έχω μάθει όμως ότι ο εν λόγω εργολάβος είναι δικτυωμένος με τη ΔΕΗ και προσπαθεί μέσω αυτής να προωθήσει τα μεγαλεπήβολα σχέδιά του. Ελπίζω πως δεν θα βρει τη στήριξη που ψάχνει γιατί μόνος του δε μπορεί να καταφέρει τίποτα.
Υποθέτω ότι το πλάνο του είναι μια «ωραία πολυκατοικία»;
Ακριβώς. Αν κατορθώσει να προσεταιριστεί το διπλανό οικόπεδο που ανήκει στη ΔΕΗ είναι πιθανό να πετύχει «πλαγίως» να αποχαρακτηρίσει και το δικό του κομμάτι. Αν «τα βρει με τη ΔΕΗ» θα ανοίξει ο… δρόμος προς τη θάλασσα. Οπότε θα «απλώσει» τις επιχειρήσεις του ακόμη και μέχρι την παραλία.
Κώστας Καρδερίνης