(HENRY’S CRIME)
Σκηνοθεσία: Μάλκομ Βενβίλ
Παίζουν: Κιάνου Ριβς, Τζέιμς Κάαν, Βέρα Φαρμίγκα, Τζούντι Γκριρ
Διάρκεια: 108’
Αξιολόγηση: **
Αρχικά, το έδαφος είναι πρόσφορο για μία οξεία ειρωνεία και ένα θόλωμα των αιτιακών συνδέσεων. Η τιμωρία προηγείται της πράξης και τρόπον τινά οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αυτή, ενώ το σωφρονιστικό σύστημα επιτελεί στην εντέλεια το έργο του και βοηθά τον κρατούμενο να γίνει και κανονικός ληστής δηλαδή, πέρα από καταδικασμένος ληστής.
Κλειδί στις εξελίξεις, μια θεατρική παράσταση του «Βυσσινόκηπου», του Άντον Τσέχοφ. Ακόμη μία ευκαιρία για υψηλού επιπέδου παιχνίδι. Η αλήθεια να μπλέκεται με την αναπαράσταση, η ζωή να περνά μέσα από την τέχνη προκειμένου να πάρει σάρκα και οστά.Πολλές δυνητικές αρετές, οι οποίες δυστυχώς προσκρούουν σε τείχος αδιαπέραστο. Αρχικά λόγω της διεκπεραιωτικής σκηνοθεσίας.
Μία αδέξια μίξη heist movie, ρομαντικής κομεντί και ηθογραφίας που δεν βρίσκει κορύφωση ποτέ. Δεύτερον, η προχειρότητα της πλοκής αποτρέπει την οικοδόμηση ίντριγκας. Η σεναριακή επιλογή του «Βυσσινόκηπου» αποσκοπεί στην αντιπαραβολή της απάθειας των θεατρικών με την αντίστοιχη αδράνεια του κινηματογραφικού πρωταγωνιστή. Επιπλέον, το έργο του Τσέχοφ διαθέτει την αίσθηση του κωμικοτραγικού που επιθυμεί να μπολιάσει στο πόνημά του ο Βενβίλ. Η επιλογή καταλήγει τελικά παράταιρη μέσα από την άπνοη σύνδεσή της με την υπόλοιπη ιστορία και το περιττό ρομαντζό. Κατά τα λοιπά, ο Κιάνου Ριβς περιφέρει το κοιμισμένο βλέμμα του ασκόπως, υπερβάλλοντας ως προς την επιθυμητή αποκοπή του κεντρικού χαρακτήρα από τη ζωή.
Στα χέρια ενός ικανότερου σκηνοθέτη και με διαφορετική επιλογή καστ, ενδεχομένως να είχαμε παρακολουθήσει κάτι πολύ ενδιαφέρον και όχι κάτι αρκετά αδιάφορο.
Γιώργος Παπαδημητρίου