Πριν από είκοσι μέρες, ένας 54χρονος άνδρας αυτοπυρπολήθηκε μπροστά στο κεντρικό κτίριο μεγάλης τράπεζας, στη γωνία των οδών Τσιμισκή και Εθνικής Αμύνης. Φρεσκοξυρισμένος, συνοφρυωμένος και απελπισμένος, με τηλεβόα υπό μάλης, περιλούστηκε ένα τενεκεδένιο μπιτόνι βενζίνη και έβαλε φωτιά.
Δεν ήταν κάποιος βουδιστής μοναχός που προσεύχεται και τυλίγε- ται στις φλόγες. Δεν έδειχνε για τέτοιος, με το σορτσάκι παντελονάκι και το μακό μπλουζάκι του. Φώναζε και διαμαρτυρόταν ότι τον πνίξανε τα χρέη και οι τόκοι, αυτόν και την οικογένειά του, και πως το τραπεζικό σύστημα τον έκαιγε, τον τσουρουφλούσε καθημερινά. Ένα χρόνο πριν -μια φίλη θυμάται- ο ίδιος αγαναχτισμένος είχε ξαναπροσπαθήσει να πυρπολήσει εαυτόν και γραφεία εντός του καταστήματος, αλλά τότε τον είχαν σταματήσει χωρίς να τα βάλει όλα μπουρλότο. Τώρα, ευτυχώς βέβαια, τον πρόλαβαν και τον έσβησαν με ατομικούς πυροσβεστήρες κάποιοι “ζητάδες”, πριν γίνει βουδιστής. Κατόπιν διακομίστηκε στο νοσοκομείο και επέστρεψε στην ανωνυμία του, χωρίς να ξέρουμε αν έχει πια σπίτι να γυρίσει ή του το πήρε ήδη η εν λόγω τράπεζα.
Αμέσως θυμήθηκα την ταινία του Νίκου Ζερβού Γυναίκες Δηλητήριο. Εκεί ο σκηνοθέτης κύριος Σεμπέκος (Σπύρος Παπαδόπουλος) διαμαρτύρεται στον εκπρόσωπο του Κέντρου Κινηματογράφου (Χάρρυ Κλυνν) διότι δεν του εγκρίνει χρηματοδότηση για το “αριστούργημα” με τίτλο Βαθιά Ηδονή. Στο σενάριο, ένας κατά συρροή διαφθορέας και δολοφόνος γυναικών επαναλαμβάνει τα κλισέ όλων των σπλάτερ ταινιών του είδους. Όμως, εμβόλιμα και ξεκάρφωτα, μέσα στο φιλμικό σώμα (sic) υπάρχει κι ένας πρώην αριστερός που γίνεται βουδιστής μοναχός. Και εύλογα ρωτά ο κριτής σεναρίων: “Πού κολλάει αυτό, κύριε Σεμπέκε”; “Η ταινία δεν πρέπει νά ‘χει ένα πολιτικό μήνυμα;”… απαντά ο ανακρινόμενος. Και ερωτώ τώρα εγώ ο πτωχός: πού κολλάνε όλα τα ΜΜΕ και δεν παρουσιάζουν ένα τέτοιο σοβαρό θέμα στα δελτία ειδήσεων; Δεν βλέπουν το κοινωνικό πρόβλημα και την κατρακύλα μας ή μήπως θα τους κόψει τη διαφήμιση ο καλός τους πελάτης;
Κώστας Καρδερίνης