(THE CHILDREN’S HOUR)
Σκηνοθεσία: Γουίλιαμ Γουάιλερ
Παίζουν: Όντρεϊ Χέπμπορν, Σίρλεϊ Μακ Λέιν, Τζέιμς Γκάρνερ, Μίριαμ Χόπκινς, Βερόνικα Κάρτραϊτ
Διάρκεια: 107’
Αξιολόγηση: ****
Το 1934, η Αμερικανίδα θεατρική συγγραφέας Λίλιαν Χέλμαν υπογράφει το έργο «The Children’s Hour». Δύο χρόνια αργότερα, η Metro Goldwyn Mayer αγοράζει τα δικαιώματα και αναθέτει τη σκηνοθεσία στον Γουίλιαμ Γουάιλερ. Ο δεοντολογικός κώδικας Χέιζ αποκλείει δια ροπάλου κάθε περίπτωση αναφοράς του θέματος της ομοφυλοφιλικής έλξης μεταξύ δύο γυναικών. Το σενάριο πετσοκόβεται και επί της ουσίας μία άλλη ταινία βγαίνει στις αίθουσες με τον τίτλο «These three». Ο Γουάιλερ όμως είναι αποφασισμένος να εξοφλήσει το χρωστούμενο γραμμάτιο και 25 χρόνια αργότερα γυρίζει την ταινία εκ νέου, με τον αυθεντικό της τίτλο και πολύ κοντύτερα στο πνεύμα του πρωτότυπου κειμένου.
Η σκηνοθετική μπαγκέτα του Γουάιλερ κάνει μονομιάς το θαύμα της. Εξαρχής, τα βλέμματα των δύο ηρωίδων μοιάζουν τα μόνα που μπορούν να συνεννοηθούν εν μέσω αναστάτωσης και πληθώρας σωμάτων. Η έλξη δηλώνεται με τρόπο υπαινικτικό αλλά τόσο σαφή, τόσο γευστικά υποδόριο. Τα κοντρ πλονζέ πλάνα, τα απότομα κοντινά σε πρόσωπα, η διάταξη στο χώρο, αποπνέουν μία αίσθηση εγκλεισμού και καταπίεσης, υποδεικνύουν την εξουσία. Ο Γουάιλερ κινηματογραφεί ένα κοινωνικό δράμα με ανεπαίσθητες πινελιές θρίλερ, καθώς το παιδικό βλέμμα και μυαλό δεν είναι γεμάτα αθωότητα αλλά ικανά να προκαλέσουν πόνο και θλίψη. Πέρα όμως από την προφανή στηλίτευση του συντηρητισμού, ο Γουάιλερ πραγματοποιεί μία υψηλού επιπέδου άσκηση κατανόησης και εμβάθυνσης στις έννοιες της αλήθειας και του ψέματος. Τα όρια σχετικοποιούνται, οι έννοιες διαπλέκονται, οι λέξεις αποκτούν νέο νόημα ή έστω χάνουν σταδιακά την πρότερη σημασία τους… Η αλήθεια εξάλλου είναι αυτό που δεν υποπίπτει στη λήθη και όχι το αντίθετο του ψέματος…
Γιώργος Παπαδημητρίου