22ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

Έφη Παλιοτζήκα

Ταινία Έναρξης

Η ταινία έναρξης του Φετινού Φεστιβάλ έρχεται να συνδεθεί με ένα από τα κεντρικά του αφιερώματα, τον Ανθρωπόκενο. Το My Octopus Teacher των Φιλίπα Έρλιχ, Τζέιμς Ριντ πραγματεύεται μια στιγμή διαύγειας του ανθρώπου απέναντι στη φύση και στο μεγαλείο της. Τη στιγμή αυτή που ο άνθρωπος παύει να έχει τυφλή εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και αποφασίζει να αφουγκραστεί τα όντα με τα οποία συμβιώνει και το περιβάλλον που τον φιλοξενεί.

Όταν ο έμπειρος δύτης και σκηνοθέτης Κρεγκ Φόστερ αποφάσισε να κάνει καταδύσεις στο Ακρωτήρι των Καταιγίδων, ούτε που φανταζόταν τη θερμή σχέση που θα ανέπτυσσε με ένα χταπόδι. Το χταπόδι τον οδήγησε σε ανεξερεύνητα θαλάσσια βάθη και του έμαθε να βρίσκει τον δρόμο του μέσα σ’ ένα δάσος από φύκια, να συνδιαλέγεται με τα ψάρια και τα όστρακα. Το βασικό δίδαγμα που έλαβε όμως ήταν πως δεν είμαστε το κυρίαρχο είδος στη Γη. Μια αναπάντεχη περιπέτεια ενός ατόμου που καλείται να επαναπροσδιορίσει τις έννοιες του σεβασμού και της συμβίωσης, ενώ ταυτόχρονα διευρύνει τα όρια αυτής της δύναμης που ονομάζουμε φιλία.

Ταινία Λήξης

Με το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ της Κάρολ Ντάισινγκερ «Μαθαίνοντας να κάνεις σκέιτ σε εμπόλεμη ζώνη (αν είσαι κορίτσι)» θα κλείσει ο κύκλος ταινιών του 22^ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, την Κυριακή 15 Μαρτίου 2020. Η σκηνοθέτιδα θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη για να παρουσιάσει το έργο της, το οποίο πρόσφατα βραβεύτηκε με Όσκαρ.

Μια ταινία για την ελευθερία, μια επιστολή αγάπης στα γενναία κορίτσια στο Αφγανιστάν. Η ζωή για αυτά είναι κάθε άλλο παρά ρόδινη: έχουν να αντιμετωπίσουν τις αμέτρητες απαγορεύσεις που επιβάλλουν ο θρησκευτικός φανατισμός και οι πατριαρχικές αντιλήψεις. Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί θαρραλέες δασκάλες στην Καμπούλ, οι οποίες στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων της ΜΚΟ Skateistan, βοηθούν μια ομάδα κοριτσιών από υποβαθμισμένες γειτονιές να μάθουν ανάγνωση, γραφή και σκέιμπορντ- ένα παιχνίδι ελευθερίας κινήσεων. Απώτερος σκοπός είναι τα κορίτσια να κατακτήσουν πίστη στον εαυτό τους και αυτοσεβασμό, δύο καταστατικής σημασίας όπλα για την έξοδό τους σε έναν κόσμο εχθρικό προς αυτά.

Κορυφαίοι του ντοκιμαντέρ στο 22^ο ΦΝΘ

Ο Γάλλος δημιουργός Ρεϊμόν Ντεπαρντόν , διακεκριμένος για τις φωτογραφίες του, έρχεται στο 22^ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης με την ιδιότητα του σκηνοθέτη ντοκιμαντέρ, δύο ιδιότητες πως όπως έχει αποδείξει ο χρόνος εμπλέκονται μεταξύ τους με τρόπο βαθειά λειτουργικό. Το Φεστιβάλ θα φιλοξενήσει τα τρία τελευταία ντοκιμαντέρ του, αν και η καλλιτεχνική πορεία του μετράει πάνω από εξήντα χρόνια, με άλλα λόγια δεκάδες ντοκιμαντέρ και ταινίες μυθοπλασίας. Αν και ο Ντεπαρντόν δηλώνει ότι θεωρεί τον εαυτό του καλύτερο ρεπόρτερ από ότι φωτογράφο και σημειώνει ότι ο κινηματογράφος υπήρξε πάντοτε το μεγάλο του πάθος. Το έργο του παραπέμπει στο cinema verité καθώς πραγματεύεται καθημερινές ιστορίες.

Στο αφιέρωμα θα δούμε:

Ημερολόγιο από τη Γαλλία, 2012, 100΄

Το φιλμ ακολουθεί τον Ρεϊμόν Ντεπαρντόν εν ώρα εργασίας, καθώς ταξιδεύει στους δρόμους της Γαλλίας από το 2004 ως το 2010 σε ένα τροχόσπιτο, για να φωτογραφίσει διαφορετικά μέρη, πρόσωπα ή καταστάσεις που συναντάει. Η σύντροφος του σκηνοθέτη, Κλοντίν Νουγκαρέ εκτελεί χρέη αφηγήτριας του βίου και της πολιτείας του σκηνοθέτη.

Γαλλία, 2016, 84΄

Από το 2004 ως το 2010, ο Ρεϊμόν Ντεπαρντόν ταξίδεψε σε όλη τη Γαλλία για να την φωτογραφίσει. Αυτή η εμπειρία είχε ως αποτέλεσμα ένα φωτογραφικό άλμπουμ και τη γέννηση μιας επιθυμίας: να καταγράψει τις φωνές των πολυάριθμων συζητήσεων που άκουσε.

12 Ημέρες, 2017, 87΄

Μέσα σε δώδεκα ημέρες οι ασθενείς που νοσηλεύονται παρά τη θέλησή τους σε ψυχιατρικό ίδρυμα πρόκειται να δικαστούν. Ο δικαστής κάθεται στη μία πλευρά, ο ασθενής στην άλλη. Η ερώτηση που τίθεται είναι «Τι σημαίνει πραγματικά η λέξη ελευθερία». Ο Ρεϊμόν Ντεπαρντόν ήταν ο πρώτος που κατέγραψε με τον φακό του την εφαρμογή αυτού του νόμου. Ένα ντοκιμαντέρ για προσωπικές ιστορίες, αλλά και για την πολιτική, κοινωνική και ηθική ιστορία της Γαλλίας.

Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης μάς συστήνει την φωτογράφο και σκηνοθέτιδα Λόρεν Γκρίνφιλντ, η οποία καταγράφει στα ντοκιμαντέρ της τον άκρατο πλουτισμό, με κέντρο των αφηγήσεων της τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Η Γκρίνφιλντ, απ’ όταν διάβασε το βιβλίο Less Than Zero του Μπρετ Ίστον Έλλις πριν από τριάντα χρόνια, ασχολείται με την πλουτοκρατία και τα άτομα που την συντηρούν. Η υλική αφθονία, η εξουσία, η φήμη, το αγοραίο σεξ και η εμμονή για το ιδανικό σώμα είναι μερικά από τα θέματα που απασχολούν το φωτογραφικό και κινηματογραφικό της έργο.

Οι ταινίες του αφιερώματος:

The Kingmaker, 2019, 101΄

Η κάμερά ακολουθεί κατά πόδας την Ιμέλντα Μάρκος, επί είκοσι χρόνια πρώτη κυρία των Φιλιππινών. Οι πολιτικές της βλέψεις και η επιθυμία της για επιστροφή αποτελούν τον κεντρικό άξονα του ντοκυμαντέρ, ενώ παράλληλα βλέπουμε την ιδιαίτερα δυσάρεστη παρακαταθήκη της δικτατορίας του Μάρκος.

Imelda Marcos in Manila and Ilocos Norte in a still from THE KINGMAKER. Photo Credit: Lauren Greenfield.

Generation Wealth, 2018, 106΄

Η σκηνοθέτιδα φτιάχνει ένα πορτρέτο μιας κοινωνίας υλιστικής και εξαρτημένης από την εικόνα. Το ντοκιμαντέρ μιλά για το ψευδεπίγραφο αμερικανικό όνειρο, το κόστος του άκρατου καπιταλισμού και τις παθολογίες της κοινωνίας των ΗΠΑ.

“Limo Bob”, the self-proclaimed “Limo King”, with his two personal bodyguards Paul, 40, and “Tank”, 36, in Chicago, IL. Bob builds, sells and rents out his own limousines and has created a fleet that includes the record holding world’s longest limo, and another made from a Boeing 727. Paul is Bob’s newest bodyguard. Tank has been with Limo Bob for 5 years and only wears Versace sunglasses.

Thin, 2006, 103΄

Η Γκρίνφιλντ εστιάζει σε τέσσερις γυναίκες που πάσχουν από ανορεξία και βουλιμία στη Νότια Φλόριντα. Ανατριχιαστικές αφηγήσεις, οι οποίες αποκαλύπτουν στον θεατή τις εφιαλτικές επιπτώσεις που έχει η εμμονή για την απόκτηση του τέλειου σώματος.

Erin, 24, from Lincoln, California, is “blind-weighed” at daily weights. She mounts the scale backward so as to not see her weight gain from treatment.

The Queen of Versailles, 2012, 100΄

Η Τζάκι, πρώην βασίλισσα ομορφιάς, και ο Ντέιβιντ Σίγκελ, εκατομμυριούχος, χτίζουν το σπίτι των ονείρων τους μιμούμενοι τις Βερσαλλίες. Η οικονομική κρίση χτυπά. Το ντοκιμαντέρ παρατηρεί το πώς το ζευγάρι, τα παιδιά τους, οι εργαζόμενοι και οι συνεργάτες τους προσπαθούν να σώσουν την αυτοκρατορία των Σίγκελ και να χτίσουν τις νέες Βερσαλλίες στη Φλόριντα.

Use of images is only permitted if done in conjunction with direct promotion of the film, “Generation Wealth”, and no commercial or editorial use is permitted. Any violations will incur immediate legal action.

Beauty CULTure, 2011, 30΄

Το ντοκιμαντέρ εξερευνά την εμμονή με την ομορφιά και την επιρροή των φωτογραφικών αναπαραστάσεων στην εικόνα του γυναικείου σώματος. Φωτογράφοι μόδας, παιδιά που παίρνουν μέρος σε καλλιστεία ομορφιάς, bodybuilder, έφηβοι και διανοούμενοι επιδίδονται σε έναν διάλογο για τον «διαγωνισμό ομορφιάς» της καθημερινότητας.

Model Crystal Renn on the set of “Beauty CULTure”, a documentary directed by Lauren Greenfield. Renn began modeling at age 14, struggled with anorexia and reemerged as a U.S. size 12, marketed by her agents as a plus- size model. She is now a successful high fashion model and an advocate for diversity of size on the runway.

Kids + Money, 2008, 32΄

Μία συζήτηση με παιδιά για τα λεφτά. Έφηβοι στο Λος Άντζελες μιλούν για το πώς να τα αποκτήσεις, πώς να τα ξοδέψεις και πώς να ζήσεις χωρίς αυτά.

Gabby, 16, in her home in Pacific Palisades, CA, neighborhood with her friend Alyssa.

Magic City, 2015, 20΄

Το Magic City είναι ένα θρυλικό στριπτιτζάδικο, στα άδυτα του οποίου οι χορεύτριες αναζητούν δόξα και χρήμα. Ένα μέρος που οι ανερχόμενοι ράπερ χρησιμοποιούν ως πλατφόρμα για κάτι περισσότερο.

At Magic City strippers are celebrities. Some are acrobatic and strong on the poles, some are soft and sexy, but they’re all masters of “twerk“ and all have their own unique hustle. On any given night they can walk out with thousands of $1 dollar bills stuffed into plastic bags (sometimes black garbage bags), always escorted by a security guard. “Being a stripper at Magic City, you get held at a higher standard,” says “Diamond,” one of the club’s star strippers. “Working there holds some type of power behind it…it changed my life.”

Fashion Show, 2010, 5΄

Το ντοκιμαντέρ συνδυάζει βίντεο με φωτογραφίες από πενήντα επιδείξεις μόδας σε πασαρέλες που έλαβαν χώρα στη Νέα Υόρκη, το Μιλάνο και το Παρίσι.

Anna Wintour, 59, editor in chief of Vogue since 1988, arrives early at the Marc Jacobs spring show, New York City, 2009.

Best Night Ever, 2012, 7΄

Το επτάλεπτο ντοκιμαντέρ της Λόρεν Γκρίνφιλντ περιγράφει το πώς οι θαμώνες στο τεράστιο νυχτερινό κέντρο διασκέδασης Marquee στο Λας Βέγκας προετοιμάζονται για μια βραδιά γεμάτη χαμογελαστά κορίτσια, αλκοόλ και ήχους της ηλεκτρονικής μουσικής από τους πιο γνωστούς DJs του πλανήτη.

The Champagne Fairy delivering a $1,500 bottle to a table at TAO, Las Vegas, 2012. Champagne prices can run as high as $250,000 for a thirty- liter Melchizedek, which is served with the help of three security guards.

Η Γαλλοκολομβιανή Λάουρα Ουέρτας Μιγιάν έχει δημιουργήσει μια συναρπαστική φιλμογραφία με ντοκιμαντέρ μικρού και μεσαίου μήκους που η ίδια έχει χαρακτηρίσει ως «εθνογραφική μυθοπλασία». Επιλέγοντας μια ανθρωπολογική προσέγγιση, η δημιουργός αλλάζει με τρόπο αναπάντεχο την παράδοση του εθνογραφικού ντοκιμαντέρ, εξερευνώντας έννοιες όπως η ελευθερία και κινηματογραφώντας συχνά την συνάντηση ανάμεσα στον ταξιδιώτη και τον αυτόχθονα.

Οι ταινίες του αφιερώματος:

Journey to a Land Otherwise Known, 2011, 23΄

Γυρισμένο στη Λιλ της Γαλλίας, το ντοκιμαντέρ βασίζεται σε ευρωπαϊκές αφηγήσεις και μελέτες που χρονολογούνται από την ανακάλυψη της Αμερικής, συνθέτοντας μια σουρεαλιστική εθνογραφία του Νέου Κόσμου. Όλο αυτό κινηματογραφείται μέσα στο τροπικό θερμοκήπιο- στην ψεύτικη ζούγκλα ενός ευρωπαϊκού βοτανικού κήπου.

Ισημερινός, 2012, 19΄

Το ντοκιμαντέρ είναι μια ταξιδιωτική περιγραφή χωρίς λόγια σε ένα πλασματικό έδαφος. Το ντοκιμαντέρ, σύμφωνα με την σκηνοθέτιδα, παρουσιάζει «ένα παράλληλο παρόν τροποποιημένο από την εικονική πραγματικότητα, μια ονειρική αλληγορία, μια δυστοπική ουχρονία».

Μαύρος Ήλιος, 2016, 43΄

Η Αντόνια είναι μια τραγουδίστρια όπερας με ασυνήθιστη ομορφιά. Μετά από μία απόπειρα αυτοκτονίας, όλοι οι οικογενειακοί δεσμοί της Αντόνια έχουν διαρραγεί. Αλλά όλα όσα συνέβησαν εξακολουθούν να επηρεάζουν την αδελφή της. Ο πολύπλευρος χαρακτήρας της Αντόνια αποκαλύπτεται μέσα από την ελλειπτική και ευαίσθητη ματιά της Ουέρτας.

La Libertad, 2017, 29΄

Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί μια ομάδα από υφάντρες στο Μεξικό. Ο αργαλειός – μια προ-ισπανική τεχνική που συνεχίζεται εδώ και αιώνες από αυτόχθονες γυναίκες στην Κεντρική Αμερική- παρέχει την δομή για την εξερεύνηση της υφαντουργίας και τους δεσμούς της με την ελευθερία.

Jeny303, 2018, 6΄

Επενδυμένη από ένα voice-over από τη Τζένι, μια νεαρή τρανσέξουαλ που βρίσκεται στην αποτοξίνωση, η ταινία απεικονίζει το κτήριο 303, αρχιτεκτονικό στολίδι της Μπογκοτά.

Ο λαβύρινθος, 2018, 21΄

Ένα ταξίδι στις δαιδαλώδεις μνήμες ενός άνδρα στο Ουιτότο, ο οποίος συνεργάστηκε με τους μεγαλέμπορούς ναρκωτικών τη δεκαετία του 1980. Ένα νοητό ταξίδι γεμάτο παραισθήσεις βαθιά στη ζούγκλα του Αμαζονίου και στα ερείπια ενός παλιού ανακτόρου, το οποίο χτίστηκε αντλώντας έμπνευση από την έπαυλη Κάρινγκτον της τηλεοπτικής σειράς Δυναστεία.

Jiibie, 2019, 25΄

Το τελετουργικό κατασκευής της πράσινης σκόνης κόκας (που ονομάζεται mambe ή Jiibie) αποκαλύπτει έναν προγονικό μύθο συγγένειας. Για την κοινότητα Μουινά-Μουρουί, το φυτό κόκα δεν είναι ένα προϊόν, αλλά ένας ιερός συνομιλητής.

Διεθνές Διαγωνιστικό

Το φετινό Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του 22^ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης τραβάει πάνω του τα βλέμματα, με δώδεκα ταινίες στο σύνολο – εκ των οποίων οι τρεις ελληνικές. Ανάμεσα στις θεματικές του έντονη ξεχωρίζει η τεχνολογική δυστοπία αλλά και τα μικρά ή μεγάλα τελετουργικά που διέπουν τις ζωές των ανθρώπων.

Σπίτι μου (Acasa, My home) – Radu Ciorniciuc

Στην ερημιά του Δέλτα του Βουκουρεστίου, λίγο έξω από την πολύβουη μητρόπολη, μια εντεκαμελής οικογένεια ζει σε απόλυτη αρμονία με τη φύση και τον κύκλο των εποχών. Όταν το σπίτι τους μετατραπεί σε πάρκο, θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την αντισυμβατική ζωή τους και να προσαρμοστούν στα σύγχρονα ήθη, όπου η ανοιχτωσιά του τοπίου έχει αντικατασταθεί από μια οθόνη κινητού. Χαμένοι σε έναν αποξενωμένο κόσμο, τρέμοντας για τα μελλούμενα, παλεύουν να ανακαλύψουν κάποιο σημείο αναφοράς και να μείνουν ενωμένοι. Μια τρυφερή ματιά σε μια ανορθόδοξη οικογένεια που αναζητά την αποδοχή και διεκδικεί έναν δικό της ορισμό της ελευθερίας.

Ειδομένη (Idomeni) – David Aronowitsch

Στο χωριό της Ειδομένης, στην παραμεθόριο ανάμεσα στην Ελλάδα και στη Βόρεια Μακεδονία, ο χρόνος μοιάζει να έχει παγώσει, θαρρείς εγκλωβισμένος σε μια ατέρμονη εκκρεμότητα: η κίνηση προς τα εμπρός είναι απαγορευμένη, αλλά εξίσου απαγορευτική είναι και η κάθε σκέψη επιστροφής. Ένα σπαρακτικό ντοκιμαντέρ που εξερευνά τους παράλληλους βίους δύο οικογενειών που διέφυγαν από την κόλαση της γενοκτονίας των Γιαζίντι, στο Ιράκ. Μια ιστορία υπομονής, αντοχής, ελπίδας και ανεπούλωτων πληγών, που ξεδιπλώνεται σε έναν καμβά βασανιστικής αναμονής.

Ο βασιλιάς της κρουαζιέρας (King of the Cruise) – Sophie Dros

Ένας πλούσιος και πληθωρικός Σκωτσέζος βαρόνος περνά τον καιρό του σε «πλοία της αγάπης», κάνοντας κρουαζιέρες πολυτελείας μαζί με ζευγαράκια, εύπορες οικογένειες, σκληρά εργαζόμενο προσωπικό και ηλικιωμένους συνταξιούχους. Σε αυτήν τη μικροκοινότητα εν πλω (απέραντα γοητευτική για μερικούς, αφόρητα απωθητική για άλλους), ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς μένει γυμνός – κι ας φοράει κάπα. Στο τέλος, μέσα σε έναν ωκεανό ανθρώπων, ο άντρας μένει μόνος με την επιθυμία του. Μια ιστορία για την ανάγκη μας για αναγνώριση, την ψευδαίσθηση μεγαλείου που λειτουργεί ως άμυνα, αλλά κυρίως για το πάθος να μοιραστούμε τις ιστορίες μας.

Εντωμεταξύ, στη Γη (Meanwhile on Earth) – Carl Olsson

Παρά την αμετάκλητη φύση του, ο θάνατος πυροδοτεί πρακτικά ζητήματα, τα οποία είναι αναγκαίο να τακτοποιηθούν στον κόσμο των ζωντανών πριν την οριστική μετακόμιση στο Επέκεινα. Το τελετουργικό του αποχαιρετισμού περιλαμβάνει μια σειρά από γραφειοκρατικές διαδικασίες ικανές να μετατρέψουν ακόμη και τον θάνατο σε ένα κοινότοπο συμβάν. Ένα ιδιοσυγκρασιακό ντοκιμαντέρ υπόκωφης βοής και απόκοσμης συμμετρίας, το οποίο εξερευνά τους αθέατους διαδρόμους της σουηδικής βιομηχανίας επικήδειων τελετών. Μέσα από ένα πλέγμα υποδόριων αντιθέσεων, όπως η αντιπαραβολή καθημερινών θορύβων με την εκκωφαντική σιωπή του πένθους, αυτή η επίσκεψη στην αίθουσα αναμονής μεταξύ ζωής και θανάτου συνενώνει το ιερό με το εγκόσμιο.

Η ζωγράφος και ο κλέφτης ( The Painter and the Thief) – Benjamin Ree

Οι δράστες μπορεί να συνελήφθησαν, όμως οι δύο πίνακες της Τσέχας ζωγράφου Μπάρμπορα Κισιλκόβα, που έκαναν φτερά από μια γκαλερί τέχνης στο Όσλο, παραμένουν άφαντοι. Λιγότερο με σκοπό να εντοπίσει τα κλεμμένα έργα της και πιο πολύ ως προσπάθεια να κατευνάσει την απογοήτευση και το αίσθημα απώλειας, η Μπάρμπορα προσεγγίζει τον έναν από τους δύο κλέφτες και του ζητά να ποζάρει για ένα πορτρέτο. Σταδιακά, μια τρυφερή ιστορία μοιράσματος, συγχώρεσης και αμοιβαίας κατανόησης ξεδιπλώνεται ενώπιόν μας. Δύο εύθραυστες ψυχές απαγκιστρώνονται από τους προκαθορισμένους ρόλους τους και ανταλλάσσουν βλέμματα καθρέφτες, όπου αντανακλώνται οι βαθύτερες ουλές, ήττες και ελλείψεις.

A still from *The Painter and the Thief* by Benjamin Ree, an official selection of the World Cinema Documentary Competition at the 2020 Sundance Film Festival. Courtesy of Sundance Institute | photo by Barbora Kysilkova. All photos are copyrighted and may be used by press only for the purpose of news or editorial coverage of Sundance Institute programs. Photos must be accompanied by a credit to the photographer and/or ‘Courtesy of Sundance Institute.’ Unauthorized use, alteration, reproduction or sale of logos and/or photos is strictly prohibited.

Ο προφήτης και οι εξωγήινοι (The Prophet and the Space Aliens) – Yoav Shamir

Οι αιρέσεις είναι συνυφασμένες με τη μεγαλομανία, την ανθρώπινη αφέλεια και τον εξόφθαλμο προσηλυτισμό. Μήπως όμως τα χαρακτηριστικά αυτά είναι κοινά και στις θρησκείες; Γιατί είναι ευκολότερο να γίνει πιστευτός ο θρύλος ενός προφήτη που αλλαξοπίστησε χάρη σε μια φλεγόμενη βάτο και όχι η μαρτυρία ενός ανθρώπου που ισχυρίζεται ότι έλαβε το χρίσμα από τους εξωγήινους; Αν τυχόν γυρίζονταν ντοκιμαντέρ για τους πρώτους αγίους, τι είδους άβολες αλήθειες θα έφεραν στο φως; Ένα οξυδερκές και χιουμοριστικό ντοκιμαντέρ που ξεδιπλώνει την ιστορία του Ραέλ, ιδρυτή και ηγέτη της μεγαλύτερης σέκτας πιστών των UFO, και στοχάζεται στις έννοιες της πίστης και της λύτρωσης.

Πες μου ένα τραγούδι ( Sing me a Song) – Thomas Balmés

Αποτυπώνοντας όλες τις λεπτές αποχρώσεις του τρόπου με τον οποίο ένας νέος γνωρίζει τον κόσμο, η ταινία ακολουθεί έναν έφηβο που ζει σε ένα γραφικό βουδιστικό μοναστήρι στην καρδιά των Ιμαλαΐων. Σε αυτή τη μεθόριο, όπου τεχνολογίες όπως το ίντερνετ ή η τηλεόραση άργησαν να επιτραπούν, οι αυστηρές καθημερινές ιεροτελεστίες, όπως το άναμμα των κεριών ή η προσευχή, ανταγωνίζονται το ισχυρό θέλγητρο των smartphones. Το αγόρι ανακαλύπτει στα κρυφά το πάθος του για τα ρομαντικά τραγούδια και δημιουργεί μια σχέση με μια μικρότερη σε ηλικία τραγουδίστρια στο WeChat. Απρόσμενο και βαθυστόχαστο, το ντοκιμαντέρ μας προσφέρει ένα πρίσμα για να ξανασκεφτούμε την επιρροή της τεχνολογίας, ενώ μας παρακινεί να επαναπροσδιορίσουμε την αντίληψή μας για τις ανθρώπινες σχέσεις και την αυτοεκτίμηση στην εποχή της απαράμιλλης συνδεσιμότητας.

Αργή ενημέρωση (Slow News) – Alberto Puliafto

Στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο, ο αβάσταχτος όγκος πληροφοριών που καταναλώνουμε καθημερινά έχει γεννήσει ένα δυστοπικό παράδοξο: την ίδια στιγμή, αμφισβητούμε και πιστεύουμε τα πάντα. Το μυαλό μας έχει βυθιστεί σε μια δίνη από tweets, αναρτήσεις, βίντεο, hoaxes και fake news. Τα τελευταία χρόνια, σε διάφορα μέρη του πλανήτη, νησίδες αντίστασης έρχονται στην επιφάνεια. Ολιγομελείς ομάδες ανεξάρτητων δημοσιογράφων αγωνίζονται να οικοδομήσουν ένα εναλλακτικό μοντέλο πληροφόρησης, το οποίο βασίζεται σε μια εξαιρετικά απλή αρχή: πρέπει να κόψουμε ταχύτητα. Ένα μαχητικό ντοκιμαντέρ που έχει βαλθεί να αποδείξει ότι η δημοσιογραφία παραμένει ο βασικός πυλώνας της δημοκρατίας.

Καλωσήρθατε στην Τσετσενία (Welcome to Chechnya)- David France

Πιστό στις αρχές του guerilla cinema, το φορτισμένο αυτό ντοκιμαντέρ αποτυπώνει τη γεμάτη ένταση καθημερινότητα ενός υπόγειου δικτύου ακτιβιστών, που παίζουν τη ζωή τους κορόνα γράμματα: αποστολή τους να βοηθήσουν τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ θύματα της «κάθαρσης» που επιχειρεί η κυβέρνηση της Τσετσενίας. Σε ένα περιβάλλον εμποτισμένο από μίσος και καταπίεση, όπου αμέτρητα μέλη της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας φυλακίζονται, βασανίζονται, εξαφανίζονται από προσώπου γης, εκτελούνται ή –στην καλύτερη των περιπτώσεων– ζουν σε καθεστώς τρόμου, η αλληλεγγύη δουλεύει υπερωρίες κάτω από τη μύτη της εξουσίας. Ένα ανατριχιαστικό ταξίδι στην καρδιά του σκοταδισμού, που φέρνει στο φως αποσιωπημένα εγκλήματα, υμνώντας την ασύλληπτη γενναιότητα όσων τολμούν να ορθώσουν ανάστημα.

Ο τέταρτος χαρακτήρας – Κατερίνα Πατρώνη
Οι παράλληλοι μονόλογοι τριών ανθρώπων ψηλαφούν τα βιώματα της απώλειας, της ενοχής, της πίστης και της αναζήτησης της λύτρωσης. Οι εξομολογήσεις τους συνυφαίνονται με την πόλη, σε μια κινηματογραφική σύνθεση του εσωτερικού κόσμου των χαρακτήρων με το αστικό τοπίο, στο οποίο οι ήρωές μας περιπλανώνται τελώντας τις μικρές τους τελετουργίες.

Οι αγνώστοι Αθηναίοι– Αγγελική Αντωνίου

To ντοκιμαντέρ παρακολουθεί επί πέντε χρόνια την καθημερινότητα και τον αγώνα επιβίωσης των αδέσποτων σκύλων στο κέντρο της Αθήνας, όπως και τους ανθρώπους που τα φροντίζουν. Ένας κρυμμένος κόσμος ξεδιπλώνεται μέσα από τις διαδρομές των άγνωστων Αθηναίων, αποκαλύπτοντας το απρόβλεπτο πρόσωπο και την καρδιά της Αθήνας σε διαρκή αλλαγή.

Η μουσική των πραγμάτων – Μένιος Καραγιάννης

Τρεις άνθρωποι απόλυτα προσηλωμένοι, δοσμένοι ολόψυχα σε αυτό που κάνουν. Ένας μουσικός, ένας ξυλουργός κι ένας φωτογράφος μάς προσκαλούν στον προσωπικό τους κόσμο και μας αποκαλύπτουν τις πιο ευαίσθητες πτυχές της δουλειάς τους. Χωρίς λόγια, οι εικόνες και οι ήχοι αποκτούν άλλη σημασία, ενώ η μουσική γεννιέται ζωντανά, στις συναντήσεις με τα πράγματα. Η ταινία μάς ταξιδεύει σε μια πορεία χωρίς προορισμό, στις λεπτομέρειες όπου κρύβεται το σύμπαν.

Αφιέρωμα [ Ανθρωπόκαινος]

Πώς η ανθρώπινη παρουσία στη Γη ανατρέπει τις ισορροπίες και θέτει σε κίνδυνο το μέλλον του πλανήτη μας; Το 22ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης εξερευνά ένα ζήτημα με γεωλογικές, περιβαλλοντολογικές, κοινωνικές, φιλοσοφικές, πολιτικές και πολιτισμικές προεκτάσεις, μέσα από ένα πρωτότυπο και τολμηρό αφιέρωμα στην Ανθρωπόκαινο Εποχή.

To 2000 o νομπελίστας φυσικός Πολ Κρούτζεν εισήγαγε τον όρο για να περιγράψει την γεωλογική εποχή, στην οποία έχουμε εισέλθει και η οποία διαδέχεται την Ολόκαινο Εποχή. Την στιγμή που γεννήθηκε η λέξη Ανθρωπόκαινος, ξεκίνησε και η συζήτηση για το τι σημαίνει, αν ισχύει και τι θα αφήσει ως αποτύπωμα στον πλανήτη μας σε 2000 χρόνια. Σήμερα, όμως, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την κλιματική αλλαγή, την εξαφάνιση ειδών από τον πλανήτη με ταχύτατους ρυθμούς, την οικολογική καταστροφή, τις συνέπειες των πυρηνικών δοκιμών, την υπερβολική χρήση πλαστικού και την ανεξέλεγκτη κατανάλωση κρέατος. Ο άνθρωπος έχει δημιουργήσει μια νέα, εφιαλτική πραγματικότητα που απειλεί την ύπαρξη της ίδιας της ζωής στη Γη. Όλα αυτά αφήνουν τα ίχνη τους στον πολιτισμό, την τέχνη και το σινεμά, όχι μόνο επειδή καταγράφουν την επεμβατική συμπεριφορά του ανθρώπου στη φύση, αλλά και επειδή αλλάζουν τον τρόπο σκέψης, έκφρασης και δημιουργίας.

Αυτό ακριβώς διερευνούν και τα ντοκιμαντέρ του αφιερώματος. Ανάμεσά τους και η συγκινητική ταινία έναρξης του 22^ου ΦΝΘ, My Octopus Teacher των Φιλίπα Έρλιχ και Τζέιμς Ριντ που πραγματοποιεί παγκόσμια πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη.

Anthropocene: The Human Epoch των Τζένιφερ Μπάιχβαλ, Έντουαρντ Μπουρτίνσκι, Νικολά ντε Πενσιέ

Καναδάς, 2018, 87΄

Οι σκηνοθέτες του ντοκιμαντέρ ταξιδεύουν ανά τον κόσμο σε μία αναζήτηση σχεδόν τεσσάρων ετών για να καταγράψουν τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι επηρεάζουν τον πλανήτη και αλλάζουν το μέλλον του. Αντλώντας έμπνευση από την Ομάδα Εργασίας του Ανθρωπόκαινου που ζητά από την επιστημονική κοινότητα να αναγνωρίσει την εποχή που ζούμε ως Ανθρωπόκαινο, οι σκηνοθέτες δημιούργησαν ένα εντυπωσιακό ντοκιμαντέρ πνευματικής δύναμης και σουρεαλιστικής, εκθαμβωτικής ομορφιάς που μεταδίδει ταυτόχρονα τον τρόμο και την ομορφιά, συχνά στην ίδια εικόνα. Αφηγείται η Alicia Vikander.

Northern Drift του Αλέξις Ντεστούπ

Βέλγιο – Νορβηγία, 2020, 57΄

Ανθρωπολογικό ταξιδιωτικό ημερολόγιο συναντά ρετρο-φουτουριστική επιστημονική φαντασία στο κρύο, άγονο τοπίο βόρεια του Αρκτικού Κύκλου. Το βόρειο άκρο της Ευρώπης, στα σύνορα Ρωσίας – Νορβηγίας, είναι μία από τις λιγότερο κατοικημένες περιοχές του κόσμου. Παρ’ όλα αυτά, η ανθρώπινη επέμβαση είναι ορατή σχεδόν σε κάθε συναρπαστική εικόνα που κατέγραψε ο σκηνοθέτης.

Ghost Strata του Μπεν Ρίβερς

Βρετανία, 2019, 45΄

Το ντοκιμαντέρ Ghost Strata αφορά τα στοιχεία που λείπουν από τα βραχώδη στρώματα. Πάνω σε αυτά υπάρχουν αποδείξεις για όσα υπήρξαν κάποτε, μα πλέον έχουν χαθεί. Χαρτογραφώντας τις προσωπικές μετακινήσεις του σκηνοθέτη ανά την υδρόγειο, το Ghost Strata ιχνηλατεί τις επιπτώσεις της παρουσίας του ανθρώπου στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της γης.

iHuman του Τόνγιε Χέσεν Σε

Νορβηγία – Δανία, 2019, 99΄

Τα όρια της τεχνητής νοημοσύνης διερευνώνται σε αυτό το τολμηρό και πολιτικά φορτισμένο ντοκιμαντέρ που εκτυλίσσεται σαν θρίλερ και διατυπώνει ακανθώδη και οδυνηρά ερωτήματα. Ένας πόλεμος υψηλής τεχνολογίας μαίνεται, και ξάφνου το Κουτί της Πανδώρας είναι τόσο κοντά που αρκεί μονάχα να απλώσεις το χέρι σου για να διαπιστώσεις πως έχει ήδη ανοίξει.

Frem της Βιέρα Τσακάνιοβα

Τσεχία – Σλοβακία, 2019, 73΄

Το ανθρώπινο είδος αρχίζει να αντιλαμβάνεται την περατότητά του, κάτι που οδηγεί την ανθρώπινη ταυτότητα σε κρίση. Ατελείς ποιητικές σκέψεις και τμήματα διαλόγου, μουσική που διακόπτεται από εξάρσεις και σφάλματα και η ανεμπόδιστη, αλλά επιφυλακτική κίνηση της κάμερας, δημιουργούν ένα ανησυχητικό, φιλοσοφικό αντικατοπτρισμό για τα όρια της ανθρωποκεντρικής σκέψης.

Earth του Νίκολαους Γκεϊρχάλτερ

Αυστρία, 2019, 116΄

Κάθε χρόνο και με κάθε μέσο (φτυάρια, εκσκαφείς, δυναμίτη) δισεκατομμύρια τόνοι από το έδαφος της γης αποκόπτονται από το φυσικό τους περιβάλλον. Ένα διεισδυτικό ντοκιμαντέρ που επισκέπτεται ορυχεία, λατομεία και εργοτάξια, αποτυπώνοντας τις ουλές που προκαλεί ο άνθρωπος στην επιφάνεια του πλανήτη. Ένα σήμα κινδύνου χωρισμένο σε επτά κεφάλαια, που στόχο έχει να προειδοποιήσει για τις ολέθριες συνέπειες που μας περιμένουν.

Safety 1,2,3 των Τζούλια Γκουτβένιγκερ και Φλόριαν Κόφλερ

Αυστρία – Ιταλία, 2019, 72΄

Η μάχη μεταξύ ανθρώπου και φύσης είναι το κεντρικό θέμα του Safety 1,2,3. Στο οπτικό ταξίδι του στις Άλπεις, το ντοκιμαντέρ παρατηρεί τη δουλειά και την ερευνητική διαδικασία επιστημόνων, τεχνικών και οργανισμών αντιμετώπισης καταστροφών που έχουν αλλάξει ριζικά το αλπικό τοπίο. Οι μετρήσεις και οι προσομοιώσεις που προκύπτουν αποκαλύπτουν ένα τεράστιο, αλλά εν πολλοίς αόρατο, σύστημα ασφαλείας.

Inland (Tierra Adentro) του Μάουρο Κολόμπο

Παναμάς, 2018, 70΄

Μια ζούγκλα χωρίζει την Κολομβία από τον Παναμά. Εκεί συναντιούνται αντάρτες, έμποροι ναρκωτικών, μετανάστες, αυτόχθονες, αγρότες, άγρια ζώα και ντόπιοι. Το ντοκιμαντέρ παρατηρεί αυτή τη no man’s land, προσεγγίζοντας τη ζούγκλα ως μεταφορά της αγριότητας μέσα μας. Ένα βαθιά πολιτικό ντοκιμαντέρ που καταγράφει την αποψίλωση των δασών, ένα φαινόμενο που επηρεάζει όχι μόνο τους ανθρώπους που μένουν εκεί, αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη.

Dawson City: Frozen Time του Μπιλ Μόρισον

ΗΠΑ, 2016, 120΄

Πώς η παρθένα γη των ιθαγενών Χαν μετατράπηκε σε κρανίου τόπο; Η εντατική εξόρυξη χρυσού την περίοδο 1910 – 1920 οδήγησε στην καταστροφή της πόλης Ντόσον μέσα σε ελάχιστα χρόνια. Μέσα από σπάνια φιλμ που ήταν θαμμένα σε μια πισίνα, στα βάθη της περιοχής Γιούκον του Καναδά αποκαλύπτεται η καταστροφική ανθρώπινη επέμβαση στο περιβάλλον, αλλά και η ιστορία μιας ολόκληρης πόλης. Το Dawson City είναι, επίσης, μια εμβληματική ταινία για το ίδιο το σινεμά που αφηγείται την παράξενη, μα αληθινή ιστορία μιας πολύτιμης κινηματογραφικής συλλογής.

Αλέξανδρος Ιωαννίδης

Ελληνικό DOC

Το 22^ο ΦΝΘ παρουσιάζει για ακόμα μια φορά πλήθος από ελληνικά ντοκιμαντέρ. Με 27 μικρού και 51 μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ που αναπτύσσονται γύρω από ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, θα δούμε σύνθετες δουλειές που αγγίζουν ανάμεσα σε άλλα την πολιτική, την ιστορία, το περιβάλλον αλλά και ανθρώπινα δικαιώματα. Επίσης το Φεστιβάλ θα παρουσιάσει ένα ειδικό αφιέρωμα στον Σταύρο Καπλανίδη προβάλλοντας τρία από τα πιο σημαντικά ντοκιμαντέρ του, ανάμεσα σε αυτά και την πιο πρόσφατη δουλειά του, ενώ πρόκειται να φιλοξενήσει και μία ειδική προβολή του ντοκιμαντέρ Αγέλαστος Πέτρα του Φίλιππου Κουτσαφτή.

Ανάμεσα στις ταινίες μεγάλου μήκους του ελληνικού τμήματος θα δούμε την καινούρια ταινία του Γιώργου Αυγερόπουλου Chained (AgoraII), ένα έργο στο οποίο παραθέτει το κινηματογραφικό υλικό που μάζεψε τα τελευταία 5 χρόνια καταγράφοντας τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις που έγιναν στην Ελλάδα -και όχι μόνο- μέσα σε αυτό το διάστημα.

Στο In–Matesτων Ιάκωβου Πανουργία και Νίκου Βούλγαρη θα δούμε ένα καινοτόμο πρόγραμμα για την σωτηρία των αδέσποτων, μέσω της υιοθέτησής τους από κρατούμενες, ενώ το Tonguesτων Παναγιώτη Αχνιώτη και Ανδρέα Αναστασιάδη, μας αφηγείται την ιστορία του Κύπριου ακτιβιστή Κώστα Αχνιώτη και την συμμετοχή του στην Αριστερά μέχρι τον θάνατο του.

Στο Από αγκάθι ρόδο: Η σέντρα της ΝΙκόλ Αλεξανδροπούλου θα συναντήσουμε την πρώτη ομάδα ποδοσφαίρου προσφύγων η οποία αποτελείται από γυναίκες. Μέσα από τις προσωπικές μαρτυρίες και τις ελπίδες των παικτριών, αυτό το τόσο διαδεδομένο άθλημα που τα τελευταία χρόνια χρωματίζεται κυρίως με αρνητικές αποχρώσεις, θα επαναπροσεγγιστεί μέσα από τη σκηνοθετική ματιά η οποία αναρωτιέται αν μέσα από αυτό μπορεί να γίνει μια αρχή για ένα καλύτερο αύριο. Στο Βαβέλ – Από την σιωπή στην έκρηξη του Μελέτη Μοίρα θα δούμε την ιστορία του περιοδικού Βαβέλ, που έμαθε στο ελληνικό κοινό από το 1981 και εξής ότι τα κόμιξ είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένα μέσο για να διασκεδάζουν τα παιδιά.

Οι Δεμένοι του Τάσου Μόρφη μας δείχνουν την επτάμηνη προσπάθεια των εργαζομένων σε μία ναυτιλιακή εταιρία της Λέσβου να εισπράξουν τα δεδουλευμένα τους και το Ένας Μπαρδούλ του Σπύρου Τσιφτσή μας βάζει στη μέρα του Μπαρδούλ, ενός μετανάστη που ταξιδεύει στον κόσμο μπερδεμένος από τις πολλαπλές ταυτότητες που του έχουν δοθεί.

Η μουσική των πραγμάτων του Μένιου Καραγιάννη μας ταξιδεύει δίχως πολλά λόγια στον κόσμο ενός ξυλουργού, ενός μουσικού και ενός φωτογράφου και μας καλεί να βρούμε τη μουσική μέσα από το αντικείμενο ενασχόλησής τους. Παραμένοντας στον χώρο των τεχνών, το Καλημέρα κύριε Φώτη της Δήμητρας Κουζή παρακολουθεί τις κοπιώδεις προσπάθειες του εκπαιδευτικού Φώτη Ψυχάρη εδώ και 30 χρόνια σε ένα σχολείο κάπου στην Αθήνα να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που προκύπτουν όσο καλύτερα μπορεί– με μυστικό όπλο του το θέατρο.

Ο Μάρκος του Νίκου Σκαρέντζου θα μας ταξιδέψει στην Σύρο για να δούμε ένα αφιέρωμα στη ζωή του εμβληματικού Μάρκου Βαμβακάρη και το Νίκος Καβουδάκης: Η δύναμη της εικόνας του Μενέλαου Κυρλίδη στην ζωή του Νίκου Καβουδάκη και στην εξέλιξη του ελληνικού κινηματογράφου. Οι Όρνιθες ή πώς να γίνεις πουλί του Μπάμπη Μακρίδη, εμπνευσμένες από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Αριστοφάνη μπλέκει το ντοκιμαντέρ με τη μυθοπλασία και εξερευνά την ανθρώπινη ανάγκη να ξεφύγουμε, να πετάξουμε, να γίνουμε πουλιά με το ιδιαίτερο καλλιτεχνικό του στυλ. Το μαγικό των ανθρώπων: Η Νάσια από τη Μολδαβία της Πέννυς Παναγιωτοπούλου θα μας γνωρίσει τη Νάσια, μια γυναίκα που έφυγε από τις απάνθρωπες και κακοποιητικές συνθήκες υπό τις οποίες ζούσε στη χώρα της διεκδικώντας το δικαίωμά της να ζήσει. Την ιστορία της μας αφηγείται η ίδια με τα ελληνικά που ξέρει, «καταρρίπτοντας» έτσι τα σύνορα που βάζουν ανάμεσα στους ανθρώπους οι γλώσσες.

Περνώντας στις Ταινίες Μικρού Μήκους, δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε τις 9+1 μοναξιές του πατέρα της Καλλιόπης Κατσιδονιώτη που αφηγείται τα προβλήματα του ογδονταπεντάχρονου πατέρα της με σκοπό να προβληματίσει το κοινό για τα προβλήματα της τρίτης ηλικίας, το φόβο του θανάτου, τη μοναξιά και το πένθος. Στο CrazyDanceτου Γιώργου Κυβερβήτη θα δούμε την περίεργη ιστορία μιας οικογένειας Ιταλών και του πλανόδιου λούνα παρκ που διατηρούν κάνοντας περιοδείες στις επαρχίες της Ελλάδας.

Το HomoCamcordusτου Γιάννη Ισιδώρου εξετάζει τον τρόπο που ο σύγχρονος άνθρωπος βιώνει τη ζωή καταγράφοντας την κάθε της στιγμή μέσω της τεχνολογίας. Η επιστροφή του Προμηθέα του Κυριάκου Κατζουράκη σκοπό έχει να μας προβληματίσει γύρω από την ενέργεια και τον τρόπο που θα έχουμε πρόσβαση σε αυτήν μέσα στα επόμενα χρόνια, καθώς οι ανάγκες μας σαν είδος είναι ολοένα και αυξανόμενες.

Στο Συλλέγοντας τον χρόνο του Χρήστου Σαγιά θα «ακούσουμε» τις ιστορίες που έχουν να πούνε οι ίδιες οι κινηματογραφικές μηχανές, μιας και θα επισκεφτούμε το μεγαλύτερο μουσείο μηχανών παγκοσμίως, ένα μουσείο που συντηρεί ο ενενηντάχρονος πλέον Δημήτρης Πιστιόλας. Τέλος το Χέρια σε χλωρίνη της Ιωάννας Νεοφύτου είναι ένα κολάζ από αφηγήσεις δύο γυναικών που δεν εμφανίζονται ποτέ μπροστά στην κάμερα, δύο γυναικών οι οποίες εργάζονται στην καθαριότητα δωματίων ξενοδοχείου και γκαλερί σύγχρονης τέχνης εδώ και χρόνια.

meme

Ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα κάνει το 22^ο ΦΝΘ στα memes. Ως meme ορίζεται η μετάβαση κάποιας πληροφορίας μεταξύ των ανθρώπων μέσω της μίμησης, κάτι που δεν περιορίζεται μόνο στην πιο πρόσφατη μορφή που έχουν πάρει στο διαδίκτυο. Μέσα από ταινίες όπως το FeelsGoodMan, ένα έργο που εξετάζει την μετάβαση ενός αθώου πράσινου βατράχου από τις σελίδες των κόμιξ σε σύμβολο μίσους παράλληλα με την προσπάθεια του δημιουργού του για επανοικειοποίηση του σκίτσου, αλλά και σαν το Jawaline που αφορά την ανάδειξη ενός νέου από την επαρχία σε διαδικτυακό είδωλο κάνουμε μία βουτιά στον κόσμο του ίντερνετ. Στην ίδια λογική της ανίχνευσης της δύναμης του διαδικτύου, συναντάμε την ταινία ShutupLittleMan, με θέμα ένα από τα πρώτα viral φαίνόμενα της pop κουλτούρας: τι δηλαδή συμβαίνει όταν δύο φίλοι ηχογραφούν του καβγάδες των γειτόνων τους και αυτοί παίρνουν μεγαλύτερη δημοσιότητα από ότι περίμεναν. Τέλος οι ταινίες WinnebagoMan : TheAngriestManintheWorldκαι TheStoryofTechnoviking, εξετάζουν την καταγωγή δύο πολύ γνωστών διαδικτιακών meme, ενώ το TheMemeMachine: WhatHappensWhenTheInternetChoosesYouεξερευνά το πώς, γιατί και κάτω από ποιες συνθήκες μπορούν να δημιουργηθούν τα memes.

animated

Ακόμα πιο πρωτοποριακό όμως, είναι το πρώτο παγκόσμιο πλήρες αφιέρωμα στα animated ντοκιμαντέρ, ένα είδος που μέρα με την μέρα κερδίζει μεγαλύτερη απήχηση. Με μικρού αλλά και μεγάλου μήκους ταινίες από όλα τα κινηματογραφικά είδη, θα παρακολουθήσουμε τις τεχνικές που χρησιμοποιούν οι σκηνοθέτες σε ένα είδος που σπάνια έχουμε την ευκαιρία να δούμε. Ανάμεσα στις ταινίες μικρού μήκους που ξεχωρίζουνε είναι το απολογητικό και αυτοβιογραφικό WaltzwithBashirπου 26 χρόνια μετά τη σφαγή χιλιάδων παλαιστινίων στη κρίση του Λιβάνου ανασκοπεί τα αιματηρά και τραυματικά γεγονότα που βίωσε ο σκηνοθέτης ως ισραηλινός στρατιώτης, αλλά και το Towerπου αναπαριστά με σοκαριστικό τρόπο τη μαζική δολοφονία που έγινε το 1966 σε ένα πανεπιστήμιο των Η.Π.Α.

To IstheManWhoisTallHappy?: AnAnimatedConversationwithNoamChomskyοπτικοποιεί με έναν πολύ πρωτότυπο τρόπο τις φιλοσοφικές αναζητήσεις του Chomsky γύρω από την ακαθόριστη φύση κάθε τρόπου σκέψης, ενώ το Crulic: ThePathtoBeyondσυνδυάζει τεχνικές του animation για να αφηγηθεί την ιστορία του Κρούλικ, ενός 33χρονου απεργού πείνας που κατέληξε στη φυλακή. Ακόμα, το TheWanted 18 αφηγείται την ιστορία 18 επικηρυγμένων από τις ισραηλινές αρχές αγελάδων, που αποκτήθηκαν από έναν παλαιστινιακό οικισμό και του χάρισαν αυτονομία και όρεξη για αντίσταση. Αξιόλογες επίσης είναι και οι ταινίες μικρού μήκους: Θα παρακολουθήσουμε την ανασκόπηση των πρώτων σεξουαλικών εμπειριών τεσσάρων ανθρώπων όπως απεικονίζονται στο NeverLiketheFirstTimeκαι το Fleshθα θίξει την αντικειμενοποίηση των γυναικών από την κοινωνία μετατρέποντας τις γυναίκες σε animation χρησιμοποιώντας σφάλματα ανάλυσης σε συνδυασμό με πραγματικά υλικά. Το Survivorsαγγίζει το εξαιρετικά ευαίσθητο θέμα της ενδοοικογενειακής βίας, το Slavesτην στρατολόγηση παιδιών κατά τη διάρκεια του εμφυλίου στο Σουδάν και το NowhereLine: VoicesfromManusIslandτις ιστορίες δύο κρατουμένων στο Υπεράκτιο Κέντρο Κράτησης Αιτούντων Ασύλου στην Αυστραλία. Τέλος το LipsettDiariesμελετά την ιδιαίτερη πορεία της ζωής του πειραματικού σκηνοθέτη Άρθουρ Λίπσετ, από τα μοναχικά παιδικά του χρόνια, στα χρόνια της δημιουργίας του και στην πτώση του στη κατάθλιψη, χαρίζοντας μας μια έντονη ενδοσκοπική εμπειρία.