A MAN’S RAVE
Σκηνοθεσία: Μαρσέλ Μιχαλάρης
Διάρκεια: 53’
ΦΑΡΓΚΑΝΗ
Φωτορρυθμικά, ηχεία, καπνοί, ηλεκτρονικό beat, trance μουσική. Καλώς ήρθατε στο κρεοπωλείο του Στράτου Δρακούλη, του μάλλον πιο φευγάτου χασάπικου στην ελληνική επικράτεια. Το ντοκιμαντέρ του Μαρσέλ Μιχαλάρη «A Man’s Rave» διαθέτει μία βασική και αξιομνημόνευτη αρετή. Τη «γλυκιά» και αβίαστη κινηματογράφηση. Μέσα από όμορφα πλάνα και καδραρίσματα, καθώς και την αρμονική εναλλαγή της πρωτότυπης μουσικής (της Τάνιας Γιαννούλη) και των dance μουσικών κομματιών, το -ομολογουμένως πρωτότυπης θεματολογίας- αυτό ντοκιμαντέρ κατορθώνει δύο φαινομενικά απλά, αλλά εν τέλει πολύ σημαντικά πράγματα. Αρχικά να μεταδώσει στις εναρκτήριες στιγμές του μία ολίγον σουρεάλ ή ονειρώδη κατάσταση. Δεύτερον, να κάνει τη διαδοχή μεταξύ αναλύσεων για την trance μουσική και συμβουλών για την καλή σπαλομπριζόλα να μοιάζει φυσιολογική και αναμενόμενη. Δυστυχώς, όμως, και μάλλον αναπόφευκτα, η άρτια και καλοκουρδισμένη κινηματογράφηση δεν είναι αρκετή για να μας κρατήσει αμείωτο και ζωντανό το ενδιαφέρον. Ο λόγος για τη σταδιακή απώλεια της προσοχής είναι μάλλον απλούστατος και δύσκολα μπορεί να βρεθεί αποτελεσματικό αντίδοτο. Το ζουμί της όλης ιστορίας εξατμίζεται σχετικά γρήγορα. Η ύπαρξη ενός κρεοπωλείου που οργανώνει dance parties με DJ’s και εξυπηρετεί πελάτες χορεύοντας techno και trance είναι όντως μία αξιοπρόσεκτη «καλτιά» στο urban σκηνικό. Είναι μία εύθυμη νότα, μία πληροφορία που γουστάρουμε να γνωρίζουμε, που μας προκαλεί ένα ευδιάθετο χαμόγελο. Από εκεί και έπειτα όμως, δεν υπάρχουν στοιχεία και γεγονότα ικανά να μας συναρπάσουν και να μας καθηλώσουν. Εύλογα, η προσήλωσή μας ατονεί και φθίνει σταδιακά. Το σερβίρισμα είναι υψηλού επιπέδου, αλλά η μερίδα είναι μικρή. Θα περιμένουμε όμως το επόμενο πιάτο.
Αξιολόγηση: ** (2)
Γιώργος Παπαδημητρίου