Ωδή στην ερευνητική δημοσιογραφία, το «Call Northside 777» είναι μία από τις καλύτερες ταινίες που ο Χένρι Χάθαγουει σκηνοθέτησε για τη Fox, καθώς κι ένα λαμπρό παράδειγμα του υπό-είδους που είναι γνωστό ως «ντοκου-νουάρ». Τα πρώτα πλάνα, συγχωνεύοντας άψογα λήψεις στο στούντιο και αρχειακό υλικό, θέτουν τα θεμέλια του αφηγηματικού οικοδομήματος του φιλμ : ευθεία, καθαρή ρεαλιστική προσέγγιση, αντικειμενική αφήγηση και νατουραλιστικό υποκριτικό στυλ.
Αποστολή του ρεπόρτερ ΜακΝιλ (Τζέιμς Στιούαρτ) είναι να πάρει συνέντευξη από μια φτωχή Πολωνέζα καθαρίστρια, που προσφέρει 5.000 δολάρια αμοιβή για όποιον καταφέρει να αποδείξει την αθωότητα του γιου της. Η 12χρονη υπόθεση θεωρείται πλέον «νεκρή» : τίποτα δεν θα την ξανάνοιγε, δίχως την επιμονή του αρχισυντάκτη των «Σικάγο Τάιμς» (Λι Τζ. Κομπ) και την επιθυμία του να αναδείξει μια «ιστορία ανθρώπινου ενδιαφέροντος». Από τούτη τη μετριοπαθή (αλλά αυθεντική) αφετηρία θα ξετυλιχθεί μια συναρπαστική έρευνα που θα συνταράξει το χώρο της Δικαιοσύνης κι αστυνομίας της «πόλης των ανέμων».
Ο ΜακΝιλ δεν είναι από εκείνα τα βροντόφωνα μαχητικά «δημοσιογραφικά λαγωνικά» που συνήθως συναντά κανείς στις Χολιγουντιανές ταινίες. Στην αρχή δείχνει αρκετά αδιάφορος για την αποστολή που του ανατίθεται, η μητέρα του φυλακισμένου δεν του κεντρίζει και πολύ το ενδιαφέρον και δείχνει ανοιχτά την επιφυλακτικότητά του για την ειλικρίνεια του γιου της, Φρανκ Βιέτσεκ (Ρίτσαρντ Κόντε). Επιπρόσθετα, εμφανίζεται μια σύγκρουση συμφερόντων : ένας πικραμένος και μη συνεργάσιμος Βιέτσεκ βλέπει τον ΜακΝιλ σαν έναν εισβολέα που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη νέα – πλέον – ζωή της πρώην συζύγου του και του γιου του.
Ο πεισματάρης ρεπόρτερ, όμως, ειδικά όταν αρχίσει πλέον να πείθεται για την αθωότητα του Βιέτσεκ, δεν θα το βάλει κάτω. Θα προσπαθήσει να εντοπίσει την τελευταία ζωντανή μάρτυρα του εγκλήματος – μια μικροαπατεώνα που έδωσε την κατάθεση που καταδίκασε τον Βιέτσεκ κι έκτοτε κρύβεται. Ο ΜακΝιλ θα ψάξει σε φτηνά μπαρ κι εξαθλιωμένα διαμερίσματα του Σικάγο, παρασύροντάς μας σε έναν λαβυρινθώδη κόσμο καθαρού νουάρ. Μετά από μια σειρά απογοητεύσεων, ένας αναπάντεχος «από μηχανής θεός» (που καλύτερα να μην αποκαλύψουμε) θα προσφέρει την αποφασιστική του παρέμβαση.
Υπηρετώντας με αξιοθαύμαστη λιτότητα την αισθητική του φιλμ, ο Τζέιμς Στιούαρτ καταφέρνει παρ’όλα αυτά να διανθίσει τον ΜακΝιλ με το μείγμα εκείνο εξυπνάδας κι ακούραστου πάθους για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη που τον έκαναν τόσο αγαπητό για τους θεατές – και εύκολο να ταυτιστούν μαζί του.
Oliver Eyquem (Μετάφραση : Δέσποινα Βενέτη)