Το πολυσύνθετο, πολύκροτο , πολύπλοκο και βαθιά πολιτικό και πολιτισμικό θέμα του διχασμού μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης έχει μπει ουκ ολίγες φορές στο φακό κινηματογραφιστών. Ένας εκ των πρωτοπόρων είναι ο 48χρονος Ισραηλινός Εγιάλ Σιβάν, συγγραφέας, διανοούμενος, φωτογράφος και σκηνοθέτης, ο οποίος στην 25χρονη πορεία του δεν έχει διστάσει να θίξει θέματα ταμπού προκαλώντας πολλές φορές την οργή και τη λογοκρισία των συμπατριωτών του. Ο δημιουργός θα παρευρεθεί στο 14ο ΦΝΘ για να παρουσιάσει το πολύπτυχο έργο του αλλά και το τελευταίο του ντοκιμαντέρ «Κοινό κράτος, δυνητική συζήτηση (1)» το οποίο θα προβληθεί στην πόλη μας σε παγκόσμια πρεμιέρα. Σε αυτό δεν διστάζει να πραγματευτεί την ιδέα της συνταγματικής κατοχύρωσης ενός κοινού ισραηλινοπαλιστινιακού κράτους, η οποία ίσως δώσει οριστική λύση σ’ ένα πρόβλημα που ταλανίζει για δεκαετίες τον πολύπαθο παλαιστινιακό λαό. Μέσα από συνεντεύξεις σημαντικών προσωπικοτήτων της σκέψης και της τέχνης των δυο πλευρών, αλλά και προσφύγων και καθημερινών ανθρώπων, ο Εγιάλ Σιβάν αποπειράται να αναλύσει και να παρουσιάσει το σκεπτικό της ιδέας που έρχεται σε ρήξη με την παραδοσιακή διαμάχη γύρω από τη δημιουργία δυο ξεχωριστών κρατών.
Στο πλαίσιο του αφιερώματος θα προβληθούν ακόμα έξι ντοκιμαντέρ του δημιουργού κι αν έπρεπε να επιλέξουμε δυο για να προτείνουμε τότε αυτά είναι: «Εθνική οδός 181: Θραύσματα ενός ταξιδιού Παλαιστίνη-Ισραήλ» και «Ο σπεσιαλίστας: το πορτρέτο ενός σύγχρονου εγκληματία». Στο πρώτο συνυπογράφει με τον Παλαιστίνιο συνάδελφό του Μισέλ Κλεϊφί ένα οδοιπορικό στις περιοχές διαμάχης παρουσιάζοντας τη δυναμική τους μέσα από τις αφηγήσεις ανθρώπων που συναντούν. Στο δεύτερο παρουσιάζεται μια εξαιρετική συρραφή πλάνων αρχείου από τη δίκη του 1962 του Άντολφ Άιχμαν, συνταγματάρχη Ες Ες, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη μεταφορά εκατοντάδων χιλιάδων Εβραίων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η προσωπικότητα του Άντολφ Άιχμαν προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση αφού παρά τη γενική πεποίθηση, δεν επρόκειτο για έναν ψυχοπαθή εγκληματία, αλλά αντιθέτως για έναν καθημερινό φιλόδοξο άνθρωπο, ο οποίος εκτελούσε εντολές με καθαρή συνείδηση.
Σωτήρης Μπαμπατζιμόπουλος