ΕΥΤΥΧΙΑ Χ. ΚΟΚΚΙΝΗ
Βαθμολογία: 4/5
Ταινία μυστηρίου αγγλοαμερικάνικης παραγωγής 2022
Σκηνοθεσία: Kenneth Branagh
Πρωταγωνιστούν: Kenneth Branagh, Tom Bateman, Annette Bening, Russell Brand, Ali Fazal, Dawn French, Gal Gadot, Armie Hammer, Rose Leslie, Emma Mackey, Sophie Okonedo, Jennifer Saunders, Letitia Wright κ.α.
Υπόθεση: Ο Ηρακλής Πουαρό ταξιδεύει με κρουαζιερόπλοιο στον Νείλο και καλείται για ακόμα μία φορά να λύσει το μυστήριο μίας δολοφονίας. Συγκεκριμένα, πρόκειται για τον φόνο μίας πάμπλουτης κληρονόμου, η οποία βρίσκεται εκεί για το ταξίδι του μέλιτος.
Μετά το Έγκλημα στο Όριαν Εξπρές (2017), ο Kenneth Branagh επιστρέφει ως σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής στο κινηματογραφικό σύμπαν της Agatha Christie. Αυτή τη φορά με λιγότερο αναγνωρίσιμο καστ, στο οποίο ξεχωρίζει η Annette Bening, αλλά με περισσότερη λάμψη χάρη στα εκθαμβωτικά πλάνα από την Αίγυπτο.
Η αλήθεια είναι ότι όταν είχα δει το Έγκλημα στο Όριαν Εξπρές, είχα λίγο απογοητευθεί, κυρίως επειδή γνώριζα την έκβαση της ιστορίας και είχα ήδη λατρέψει την κλασική ταινία του 1974, καθώς και το αντίστοιχο επεισόδιο της επιτυχημένης σειράς Agatha Christie’s Poirot, με τον ανεπανάληπτο David Suchet στον κεντρικό ρόλο. Τότε μου είχε φανεί παράταιρος ο Kenneth Branagh ως ντετέκτιβ, καθώς παρουσιαζόταν ως υπερήρωας, κάτι που δε χαρακτηρίζει τον Πουαρό, ο οποίος φημίζεται αποκλειστικά για τα “μικρά φαιά κύτταρα” του εγκεφάλου του.
Και αυτή τη φορά γνώριζα την ιστορία και είχα επίσης δει την κλασική ταινία του 1978, με τον Πίτερ Ουστίνοφ στον κεντρικό ρόλο, αλλά και το αντίστοιχο επεισόδιο της σειράς με τον David Suchet. Επειδή όμως ήμουν υποψιασμένη για τον τρόπο διασκευής της Agatha Christie από τον Branagh και είχα τρόπον τινά συνηθίσει το παίξιμο του, εκτίμησα περισσότερο αυτή την ταινία σε σχέση με την προηγούμενη. Ίσως να έπαιξε ρόλο και που η ταινία προβλήθηκε με διετή καθυστέρηση από την αρχική προγραμματισμένη προβολή της το 2020, λόγω της πανδημίας. Μπορεί και να θαμπώθηκα από τα υπέροχα πλάνα της Αιγύπτου, με πιο αγαπημένα μου εκείνο με τον κροκόδειλο που τινάζεται για να πιάσει ένα πουλί και εκείνο με το φίδι που επιτίθεται στον Πουαρό.
Νομίζω όμως ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο το γεγονός ότι η συγκεκριμένη ταινία έδωσε νέα πνοή στην κλασική ιστορία, με αρκετές αλλαγές τόσο στον χαρακτήρα και τα κίνητρα των υπόπτων, όσο και ως προς τα στερεότυπα της μεταξύ τους σχέσης. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται μία διαφορετική ταινία περισσότερο επιφανειακή, αλλά συνάμα εκθαμβωτική, χάρη στην εξέλιξη των μέσων κινηματογράφησης. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μία ταινία που στοχεύει να διασκεδάσει και που απευθύνεται σε όλους εκείνους που λατρεύουν τις ιστορίες της Agatha Christie είτε γνωρίζουν τον δολοφόνο είτε πρέπει να τον μαντέψουν κατά τη διάρκεια της.