(MISSION IMPOSSIBLE: GHOST PROTOCOL)
Σκηνοθεσία: Μπραντ Μπερντ
Παίζουν: Τομ Κρουζ, Πόλα Πάτον, Σάιμον Πεγκ, Τζέρεμι Ρένερ, Λέα Σεϊντού, Μάικλ Νίκβιστ
Διάρκεια: 133’
Αξιολόγηση: ***
Πέντε χρόνια πέρασαν από τότε που ο Φίλιπ Σίμορ Χόφμαν ήταν πολύ καλός… κακός και ανανέωσε το ενδιαφέρον μας για το κινηματογραφικό franchise του «Mission Impossible». Τι υπόσχεται κάθε ταινία αυτής της σειράς; Σίγουρα καταπληκτικά εφέ, κασκαντερικά δρώμενα και μια υπερβολή που της δίνει το συστατικό για τη μαζική επιτυχία της. Το «Πρωτόκολλο: Φάντασμα» παίρνει το όνομά του από την απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ να σταματήσει κάθε επιχείρηση και επαφή με τις μυστικές υπηρεσίες ύστερα από την ανατίναξη του Κρεμλίνου. Ο πράκτωρ Ίθαν Χαντ και η ομάδα του αναγκάζονται να δράσουν μόνοι τους, ώστε να αποκαταστήσουν την υπηρεσία τους. Εικόνες από Μόσχα, Ντουμπάι και Ινδία, σε συνδυασμό με τα εφέ, κάνουν το θέαμα εντυπωσιακό.
Πάντα άκουγα το ίδιο επιχείρημα στις συζητήσεις για τις «Επικίνδυνες Αποστολές», όπως «αυτά τα πράγματα δεν γίνονται» και «είναι υπερβολικό» κλπ. Και μέχρι κάποιο σημείο θα συμφωνήσω: αυτά δεν γίνονται. Όμως, ας κοιτάξουμε λίγο τον τίτλο. Η σωστή μετάφραση είναι: «Αδύνατες Αποστολές». Η επιτυχία τους βασίζεται ακριβώς σε αυτό. Στο αδύνατο. Και ο σκηνοθέτης, συνηθισμένος στον κόσμο των κινουμένων σχεδίων, όπου το αδύνατο είναι φυσιολογικό, παρουσιάζει τα αδύνατα σαν… δυνατά. Εντάξει, βαρεθήκαμε να βλέπουμε ιστορίες με Ρώσους και τον Τομ Κρουζ να τρέχει, όμως θα ήταν άδικο να κρίνουμε την ταινία υπό αυτό το πρίσμα μονάχα. Η ψυχαγωγία δεν είναι κάτι κακό, πόσο μάλλον όταν συναντά μια εντυπωσιακή τεχνολογία.
Βέβαια, το καλύτερο στοιχείο του τέταρτου μέρους είναι άλλο: Αυτοσαρκάζεται. Έτσι, δεν αφαιρεί μόνο κάποια από την υπερβολή, αλλά μας βοηθά να δούμε τα πράγματα πιο ανάλαφρα. Όπως υποτίθεται ότι πρέπει να τα δούμε…
Πέτρος Καλογεράς