Η Ράνια Μιχαηλίδου και το ΝΤΟΥΕΝΤΕ -στο νέο χώρο του για παραστάσεις (Ορέστου 17-19)- παρουσιάζουν από το Σάββατο 25 Φεβρουαρίου, και κάθε Σαββατοκύριακο στις 20:30, το έργο του Γουίλιαμ Σαίξπηρ Όνειρο μεσοθερινής νυχτός. Συμμετέχει εικοσαμελής θίασος.
Κατά τον Φεδερίκο Γαρθία Λόρκα, «ντουέντε» είναι μία δύναμη που ανεβαίνει από τις γυμνές πατούσες των ποδιών, μια σκληρή μάχη για να ανεβεί ο καλλιτέχνης ένα σκαλί στον πύργο της τελείωσής του.
Η ομώνυμη θεατρική ομάδα δημιουργήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2006 ως αστική μη κερδοσκοπική εταιρία προώθησης του ελεύθερου θεάτρου και των τεχνών. Την καλλιτεχνική διεύθυνση έχει η σκηνοθέτις και ηθοποιός Ράνια Μιχαηλίδου, σ’ ένα πεδίο όπου εκτός από το θεατρικό εργαστήρι Παίζουμε θέατρο, συνυπάρχουν η ομάδα δράσης και θεατρικού παιχνιδιού Άθυρμα, οι ομάδες δράσης Θρυαλλίδες, που γεννιούνται από τα τμήματα του εργαστηρίου, η νέα ομάδα Playback theater, καθώς και οποιαδήποτε πρωτοβουλία νέων καλλιτεχνών που θέλουν να παρουσιάσουν ελεύθερα τη δουλειά τους σε συνεργασία με το ΝΤΟΥΕΝΤΕ.
Η Ράνια Μιχαηλίδου γεννήθηκε στη Δράμα το 1980 και ζει στη Θεσσαλονίκη από το 1998. Απόφοιτη του Κέντρου Θεατρικής Έρευνας Θεσσαλονίκης, έχει σπουδάσει υποκριτική, στοιχεία δραματοποίησης και σκηνοθεσίας, φωνητική, αυτοσχεδιασμό, χορό, τραγούδι, στοιχεία ιστορίας θεάτρου, κινησιολογία, αναπνευστικές μεθόδους και γιόγκα, καθώς και θεατρικό παιχνίδι. Παράλληλα έκανε πολυετείς σπουδές στη μουσική και σε μουσικοπαιδαγωγικές μεθόδους και παρακολούθησε ειδικευμένα σεμινάρια στη θεατρική σκηνοθεσία, στο σωματικό θέατρο, σε υποκριτικές μεθόδους των ακαδημιών θεάτρου Μαδρίτης και Λονδίνου και βιωματικά εργαστήρια για την εμψύχωση θεατρικών ομάδων. Έχει συνεργαστεί με πολλές θεατρικές σκηνές («Παράθλαση», «Νέμεση», «Θέατρο έξω από τα τείχη») και έχει παίξει ή σκηνοθετήσει πληθώρα θεατρικών παραστάσεων. Από το 2002 διδάσκει θέατρο σε όλες τις βαθμίδες της δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης, ενώ από το 2008 έχει αναλάβει τα θεατρικά τμήματα όλων των ηλικιών στο δήμο Συκεών, σκηνοθετώντας παραστάσεις για σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Ο εν λόγω πολυχώρος θεάτρου και τέχνης στεγάζεται σε ένα -πλήρες υποδομών- κτίριο τριών επιπέδων στην οδό Κοσμά Αιτωλού 26. Μεταξύ άλλων υπάρχουν δυο αίθουσες διδασκαλίας θεάτρου εφοδιασμένες με όλα τα απαραίτητα μέσα και μια τρίτη αίθουσα για τα θεωρητικά μαθήματα. Επίσης, πλήρως ενημερωμένη θεατρική βιβλιοθήκη και χώρος αναγνωστηρίου, μια αντίστοιχα ενημερωμένη συλλογή από cd και διάφορα είδη μουσικών οργάνων, ενώ παρέχεται ασύρματο internet για όλα τα μέλη.
«Στη δύσκολη εποχή που διανύουμε, η τέχνη είναι από τους λίγους εναπομείναντες ουσιαστικούς τρόπους επικοινωνίας. Στόχος μας είναι η προώθηση ενός ελεύθερου θεάτρου μέσα από ομαδική διαδικασία και πειραματική δουλειά» λέει η Ράνια Μιχαηλίδου, οι δράσεις της οποίας επεκτείνονται και σε μία μακρόχρονη σχέση με τον δήμο Συκεών.
«Η συνεργασία μας κοντεύει τα δέκα χρόνια. Πολύ μικρή σε ηλικία έστειλα με λίγη δόση… θρασύτητας ένα βιογραφικό και ανέλαβα τη θεατρική εκπαίδευση και την επιμέλεια της θεατρικής παράστασης ενός σχολείου. Πήγαν όλα καλά κι εκεί άρχισε ένας μακρύς δρόμος που συνεχίζεται μέχρι σήμερα σε διάφορα επίπεδα. Συνεχίζονται οι παραστάσεις σχολείων του δήμου, ενώ τα τελευταία τέσσερα χρόνια μού έχουν ανατεθεί και τα τμήματα όλων των ηλικιών του πολιτιστικού κέντρου. Εκεί, σε συνεργασία με τους εργαζομένους του κέντρου και κυρίως με τον πρόεδρο Γιάννη Δαλάτση, γίνεται πολύ καλή δουλειά. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε απολύτως θετικά στο κάλεσμά μας, με αποτέλεσμα ενώ πριν από τέσσερα χρόνια υπήρχαν πενήντα μαθητές, σήμερα να κοντεύουν τους διακόσιους! Μέσα σε όλα αυτά, ξεκινήσαμε πριν από τρία χρόνια και την παιδική σκηνή σε συνεργασία με το δήμο. Κάθε χρόνο ετοιμάζουμε μια παράσταση (με ενήλικες ηθοποιούς, που μάλιστα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους εθελοντικά) την οποία παρουσιάζουμε δωρεάν τα πρωινά στα σχολεία του δήμου και για δύο απογεύματα σε όλο τον κόσμο».
Όσο για το θέατρο και το μέλλον, λέει η Ράνια Μιχαηλίδου: «Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτό, αν και πιστεύω ότι όλοι μας λίγο-πολύ κάνουμε θέατρο με κάποιον τρόπο καθημερινά στη ζωή μας… Όχι με την κακή έννοια της υποκρισίας, αλλά ως “αλάτι” στην καθημερινότητα μας. Ο Σαίξπηρ άλλωστε λέει “όλος ο κόσμος είναι μια μεγάλη θεάτρου σκηνή και όλοι και άντρες και γυναίκες, όλοι παίζουν”. Το θέατρο και η τέχνη γενικότερα είναι απαραίτητα συστατικά για να επιβιώσουμε σε εποχές σαν τη δική μας. Εδώ έχει καθένας χώρο και τρόπο να εκφράσει ιδέες, να συμπράξει με άλλους και να ορθώσει ανάστημα απέναντι σε όλα τα μελανά σημεία της εποχής μας. Νομίζω ότι η μόνη διέξοδος από τέτοιου είδους -κοινωνικές και ηθικές- κρίσεις, είναι η δημιουργία. Να συνεχίσεις να είσαι ενεργός μέσα σε αυτόν τον πόλεμο, να μη σκύβεις το κεφάλι και να αρνηθείς να σου στερήσουν το όνειρο… Θέλω να είμαι αισιόδοξη, νομίζω ότι ζούμε μια εποχή ιστορική, μεταβατική, που θα τη θυμόμαστε για πολλά χρόνια. Αυτό, παρότι μοιάζει αβάσταχτο κάποιες φορές, είναι ταυτόχρονα και τύχη. Το θέμα είναι να το πάρουμε χαμπάρι και να δράσουμε, να είμαστε ζωντανοί και ενεργοί. Δεν μπορεί κανείς να σου στερήσει το δικαίωμα να οραματιστείς και να δημιουργήσεις. Και όταν αυτό επιτυγχάνεται μέσα σε τέτοιου είδους δυσκολίες έχει διπλή αξία. Για να μην πω ότι ίσως μόνο τότε έχει ουσιαστική αξία…».
Θοδωρής Μπακάλης