Οι τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι
Three Billboards Outside Ebbing, Missouri
Βαθμολογία: 4/5
Δράμα αμερικανικής παραγωγής 2017
Σκηνοθεσία: Martin McDonagh
Πρωταγωνιστούν: Frances McDormand, Woody Harrelson, Sam Rockwell κ.α.
Υπόθεση: Μία μητέρα, η οποία έχει χάσει την κόρη της, την οποία βίασαν και σκότωσαν, προσπαθεί να κινητοποιήσει τις δράσεις της αστυνομίας στο να βρουν το δράστη, νοικιάζοντας τρεις διαφημιστικές πινακίδες σε απόμερο δρόμο, στις οποίες αποδίδει ευθύνες στον αρχηγό της αστυνομίας για την ολιγωρία του σώματος.
Με ένα ιδιαίτερο θέμα και ακόμη πιο ιδιαίτερη προσέγγιση στην υλοποίηση της ιστορίας, η συγκεκριμένη ταινία αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα άρτιας κινηματογράφησης μίας ανθρώπινης τραγωδίας, η οποία επιφέρει με τη σειρά της και άλλες τραγωδίες στη σύγχρονη αμερικάνικη επαρχία. Με τις Χρυσές Σφαίρες για καλύτερη ταινία, σενάριο και ερμηνείες της Frances McDormand και του Sam Rockwell, μας προϊδεάζει για πολλές υποψηφιότητες στα Όσκαρ, όταν αυτά ανακοινωθούν στις 23 Ιανουαρίου, καθώς και ισάριθμες νίκες. Δεν είναι όμως η ίδια η απήχηση της ταινίας ως «Βραβευμένης» που της δίνει αξία. Πέρα από τις εξαιρετικές και με βάθος ερμηνείες της Frances Mc Dormand, του Woody Harrelson και του Sam Rockwell, την άρτια σκηνοθεσία του Martin McDonagh, ο οποίος υπογράφει και το σενάριο, τη φωτογραφία του Ben Davis, τη μουσική τόσο σύγχρονη και τόσο παλιά ως άκουσμα, η ταινία ξεχωρίζει για την αλήθεια της ιστορίας της και τα υπέροχα μηνύματα που αυτή αναδίδει. Μέσα από τον ίδιο τον αγώνα της μητέρας, η οποία έρχεται αντιμέτωπη με την προσωπική τραγωδία, βλέπουμε την απόλυτη αλήθεια της δράσης για δικαιοσύνη απόλυτα συνυφασμένης με το χρόνο δημοσιότητας της τραγωδίας και πως αυτός παραβλέπεται όταν μία άλλη ανθρώπινη τραγωδία βγαίνει μπροστά. Χωρίς ίχνος ευκολίας συγκίνησης από τη μητέρα, χωρίς τάση αγιοποίησης της οικογένειας μετά την τραγωδία, χωρίς την παραμυθένια τάση ενός εύκολου ευτυχισμένου τέλους για ικανοποίηση. Ακόμη στην ταινία γίνονται παράπλευρες αναφορές και σε άλλες μάστιγες την ίδιας της κοινωνίας: πως το οιδιπόδειο σύμπλεγμα και το «κανάκεμα» ενός άντρα από τη μητέρα του στέκονται ως εμπόδιο στην προσωπική του εξέλιξη και πως μόνο αν κάποιος «σκοτώσει» αυτή την εξάρτηση μπορεί να ανελιχθεί ανθρώπινα και ψυχικά. Πως μόνο η αγάπη μπορεί να αποτελέσει δρόμο για την προσωπική λύτρωση για δημιουργία. Πως η ίδια η ζωή στην πιο δραματική της στιγμή έχει ανάγκη το χιούμορ για να «σαρκάσει» την ίδια τη συμπεριφορά. Στο τέλος της ταινίας και έχοντας απορροφηθεί σε όλες τις πτυχές-διδαχές της ιστορίας, καλείσαι να αναρωτηθείς αν αυτό που έχει περισσότερη σημασία είναι τα ίδια τα πρόσωπα και οι καταστάσεις ή η προσωπική ενδοσκόπηση μελετώντας τους.
ΕΥΤΥΧΙΑ Χ. ΚΟΚΚΙΝΗ