IRON MAN 3
Σκηνοθεσία: Σέιν Μπλακ
Παίζουν: Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Ντον Τσιντλ, Γκουίνεθ Πάλτροου, Γκάι Πιρς, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Τζον Φαβρό, Ρεμπέκα Χολ, Γουίλιαμ Σάντλερ, Μιγκέλ Φερέρ
Διάρκεια: 130’
ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 6, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 3 (5η εβδομάδα)
Στο Χόλιγουντ υπάρχουν ελάχιστοι καλοί σκηνοθέτες. Υπάρχουν άπειροι εξαιρετικοί κινηματογραφικοί εργάτες, από ηλεκτρολόγοι μέχρι καλλιτεχνικοί διευθυντές, σκηνογράφοι, μοντέρ, διευθυντές φωτογραφίας κτλ. Όλοι οι αφανείς ήρωες των οποίων τα ονόματα οι μάζες δεν θα μάθουν ποτέ αλλά και ούτε θα εκτιμήσουν τη δουλειά τους. Όμως, καλοί σκηνοθέτες, καλλιτέχνες με όραμα δηλαδή, επαγγελματίες που να γνωρίζουν το πώς θα συντονίσουν τον κάθε τομέα της κινηματογραφικής παραγωγής προς ένα ενιαίο αισθητικό και πάνω απ’ όλα καλλιτεχνικών προδιαγραφών σύνολο, όχι, δεν υπάρχουν. Αντιθέτως, υπάρχουν πολλοί διεκπεραιωτές. Σε ότι αφορά τα μπλοκμπάστερ τουλάχιστον. Σκηνοθέτες εντός πολλών εισαγωγικών. Σκηνοθέτες που υπογράφουν συμβόλαια πλήρους υποταγής στα στούντιο τα οποία φυσικά, εφόσον ελέγχουν τα υπέρογκα ποσά του κόστους παραγωγής και τα εξίσου υπέρογκα ποσά του κόστους διαφήμισης ανά τον κόσμο (κάποιες φορές τα ποσά της διαφήμισης είναι τα ίδια, ίσως και μεγαλύτερα από αυτά της παραγωγής και αυτό από μόνο του λέει πολλά για τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τον κινηματογράφο οι μέτοχοι των μεγάλων στούντιο), ελέγχουν το εμπορικό προϊόν και την τελική του μορφή. Απλά χρειάζονται κάποιον που να ξέρει από κινηματογραφική σκηνοθεσία για να κάνει τη βρωμοδουλειά. Τη σκυτάλη του διεκπεραιωτή λοιπόν στη σειρά των «Iron Man» ταινιών παίρνει από τον Τζον Φαβρό ο Σέιν Μπλακ. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, αφού, βάσει του παραπάνω συνοπτικού συλλογισμού, αντιλαμβάνεστε πως ουσιαστικά σκηνοθετεί το στούντιο, το κεφάλαιο δηλαδή. Πολλά -καρτουνίστικα, γι’ αυτό και κακά, καθόλου εντυπωσιακά- εφέ, ένα ακόμη τόσο αηδιαστικά πατριωτικό, επικίνδυνο στον προπαγανδισμό του αλλά και αφελές, κοινότυπο και σοβαροφανές σενάριο (και οι καλοί σεναριογράφοι είναι ελάχιστοι σε αυτού του είδους τις ταινίες) κι ένας Ντάουνι για ακόμη μία φορά αλλού ψευτοχαριτωμένος κι αλλού ψευτοθυμωμένος. Κι οι θεατές, έρμαια της διαφήμισης και της εξουσίας του κεφαλαίου, θα συρρεύσουν στα πολυσινεμά με τα ποπκόρν τους, για να μπουν στην αίθουσα δίχως τη στοιχειώδη αναλυτική σκέψη και να βγουν ακόμη πιο… ανόητοι. Είναι άλλος ένας απ’ τους λόγους που αυτός ο κόσμος πάει κατά διαόλου.
Αξιολόγηση: κακό (0)
Αλέξανδρος Μιλκίδης