ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ – ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ
Σκηνοθεσία: Αντώνης Μποσκοϊτης
Διάρκεια: 67′
ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ – ΤΑΚΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι από την αρχή για τους ανόητους. Μια φορά κι έναν καιρό ο σκηνοθέτης Ρόμπερτ Φλάερτι γύρισε την ταινία «Moana» (1926). Ο Τζον Γκρίερσον προσπαθώντας να την περιγράψει, χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τον όρο «ντοκιμαντέρ». Έτσι καθιερώθηκε να αναφερόμαστε με αυτόν σε ένα είδος κινηματογραφικής ταινίας που πραγματεύεται ιστορικά, πολιτικά, καλλιτεχνικά ή άλλα θέματα, για την παρουσίαση των οποίων βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά και αποδεικτικά στοιχεία.
Το ντοκιμαντέρ λοιπόν απευθύνεται σε επαΐοντες ή μη. Στην περίπτωση της Γώγου είναι φυσικό το ενδιαφέρον για πληροφόρηση να είναι ύψιστο, αφού αυτή η Κυρία, μαζί με τον Πρίγκιπα Παύλο και τον Πρεσβευτή Νικόλα καταγράφηκαν στο Βιβλίο Των Ηρώων ως η ιερή τριάδα αντίστασης απέναντι στη φασιστική δημοκρατική Εξουσία. Ο Μποσκοΐτης ακουμπά με σεβασμό στην Κυρία. Αναδιφεί ενδελεχώς τις πτυχές της. Αρχικά η Γώγου ως δευτεραγωνίστρια ηθοποιός του λαϊκού σινεμά σε ταινίες της Φίνος Φιλμ. Μετά ως ποιήτρια, ύστερα ως επαναστάτρια, αργότερα ως πρωταγωνίστρια του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου και τέλος ως μάνα. Η πιο δύσκολη και μοιραία ιδιότητά της.
Ο Αντώνης δεν θέλει να εντυπωσιάσει, θέλει να παρουσιάσει. Ξεψαχνίζει κάθε πρόσωπο που την έζησε, που τη γνώρισε, που τη συναναστράφηκε. Είναι τυχερός από τον πλούτο και την ποιότητα των προσώπων. Ποιητές, τραγουδιστές, ηθοποιοί, σύντροφοι, συνοδοιπόροι, αλλά και η νέα γενιά της κρίσης που ρουφά αχόρταγα τους στίχους της σαν αντίδοτο στην εξαθλιωμένη κοινωνικοπολιτική ζωή. Παράλληλα, εμπλουτίζει τις αφηγήσεις (εξομολογήσεις) τους με πλούσιο (και σπάνιο) οπτικό υλικό, μετατρέποντας το ντοκιμαντέρ σε βαρύ κληροδότημα. Αν μάλιστα απέφευγε την εμβόλιμη δραματοποίηση, θα μιλούσαμε για ένα ακατέργαστο διαμάντι!
Αξιολόγηση: **** (4)
Γιάννης Τοτονίδης