Η ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ, ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ παράσταση Κατερίνα, που βασίζεται στο «Βιβλίο της Κατερίνας» του συγγραφέα Αύγουστου Κορτώ, σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη με τη μοναδική Λένα Παπαληγούρα στον ομώνυμο ρόλο, ανεβαίνει για λίγες μόνο παραστάσεις στο Θέατρο Εγνατία (Πατριάρχου Ιωακείμ 1, τηλέφωνο 2310 231431). Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της μητέρας του συγγραφέα, της Κατερίνας, που σε όλη της τη ζωή, ούσα διπολική, πάλεψε με την αρρώστια της αλλά και με την κατάθλιψη και, όπως η ίδια με αφοπλιστική ειλικρίνεια λέει κάποια στιγμή στο έργο, έχασε. Η Κατερίνα έχει πια αυτοκτονήσει. Ο γιος της είναι αυτός που τη βρήκε νεκρή. Το εγχείρημα ήταν προσχεδιασμένο και η ημέρα πολύ προσεκτικά επιλεγμένη. Τίποτα δε θα μπορούσε να αποτρέψει το μοιραίο.[wp_ad_camp_1]
Η Κατερίνα παραδέχεται πως το ήθελε. Το ήθελε πολύ και για πού καιρό. Τη φυγή. Το θάνατό της. Για την Κατερίνα αυτό ήταν το πιο μεγάλο και σπουδαίο δώρο που θα μπορούσε να προσφέρει στο γιο της, τον Πέτρο. Τη μη ύπαρξή της, την απουσία της ανάγκης ο νεαρός γιατρός-ο γιος της- να ανέχεται και να περιθάλπει μια μάνα ερείπιο, μια μάνα διπολική, μια μάνα άρρωστη. Η Κατερίνα έχει πια αυτοκτονήσει. Έχοντας καταπιεί πάρα πάρα πάρα πολλά χάπια, σχεδόν ευτυχισμένη, ξαπλώνει γυμνή στο συζυγικό κρεβάτι και φεύγει. Ο γιος της μετά από κάποια ώρα θα τη βρει εκεί, γυμνή, νεκρή. «Ο γιος μου με βρήκε» θα πει και θα ξαναπεί η Κατερίνα πολλές φορές. Η Κατερίνα, νεκρή πια, ξεκινά να αφηγείται τη ζωή της χωρίς περικοπές, χωρίς ωραιοποιήσεις. Μιλά για την πρώτη κρίση, την πρώτη επαφή με την αρρώστια, το φόβο του κοινωνικού στίγματος του αρρώστου, για τις μαύρες σκέψεις που από την πρώτη κιόλας εμφάνισή τους ποτέ δεν έπαψαν να τη συντροφεύουν. Μέχρι το τέλος. Μιλά για τις άσκοπες προσπάθειες να κρύψει το πρόβλημα -ύστερα από παρότρυνση και υπόδειξη της οικογένειάς της-, να το προσπεράσει, να το ξεφορτωθεί χωρίς τη βοήθεια γιατρών. Μιλά για την απόφαση να συμβουλευτεί νευρολόγο όταν πλέον το πράγμα δεν πήγαινε άλλο, μιλά για τις φοβίες και τους πανικούς, τις κρίσεις, για τα φάρμακα που έπαιρνε σε όλη τη ζωή της, για την επιθυμία του θανάτου, για τις απόπειρες αυτοκτονίας, τους εγκλεισμούς της σε ιδρύματα. Κομβική στιγμή η γνωριμία με τον Τάσο, τον μετέπειτα σύζυγό της, και τελικά η σύλληψη του παιδιού της. Έρχεται επιτέλους ο γιος της, ο Πέτρος, το κέντρο και η πυξίδα της. Η μητρότητα έδωσε ένα (νέο) νόημα στη ζωή της Κατερίνας, νέες δυνάμεις και θέληση. Αλλά η αρρώστια, που ποτέ δεν πέρασε, καραδοκούσε πάντα, ήταν πάντα εκεί και εμφανιζόταν συχνά και διέλυε τα πάντα. Κρίσεις και χάπια κι άλλα χάπια κι άλλα κι άλλα, ανακατεμένα με ποτό, με ενοχές , με φόβο, θυμό, πανικού και θλίψη. Και ο Πέτρος μάρτυρας όλων. Τα μεγάλα μάτια του όλα να τα βλέπουν. Όλα. Η Κατερίνα δεν κρύβεται από το κοινό. Δεν αποποιείται των ευθυνών της. Μιλά για τα πάντα. Για το πώς η ίδια θεωρεί πως διέλυσε τη ζωή και την ψυχή του παιδιού της με τις πράξεις, τα λάθη, την αρρώστια, τη συμπεριφορά της. Για τη χαμένη κόρη της, τη Ζωή, που εξαιτίας δικών της πράξεων πέθανε μέσα στη μήτρα της. Η Κατερίνα φανερώνει τις πιο μύχιες σκέψεις της. Με ειλικρίνεια, χιούμορ και αυτοσαρκασμό. Αλλά ο πόνος, η ενοχή, η θλίψη είναι εμφανείς. Είναι εκεί. Σε κάθε λέξη, σε κάθε κίνηση. Η Κατερίνα παλεύει σαν θεριό. Η Κατερίνα πάλεψε σαν θεριό με το θηρίο. Αλλά έχασε. Και ο γιος τη βρήκε τελικά γυμνή, νεκρή επάνω στο συζυγικό κρεβάτι. Και έγραψε μετά από χρόνια την ιστορία της, την ιστορία της Κατερίνας.[wp_ad_camp_1]
Η παράσταση είναι απλά εξαιρετική. Η ερμηνεία της Λένας Παπαληγούρα συγκλονιστική, ανεπανάληπτη. Η σκηνοθεσία και τα φώτα αναδεικνύουν το κείμενο, το λόγο, τις λέξεις, τις κινήσεις, την ερμηνεία. Ο σκηνοθέτης παίζει με τις σκιές και τα φώτα, όπως συνέβαινε και στην ίδια τη ζωή της Κατερίνας, όπου αυτή ακροβατούσε ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Μαγικές στιγμές όταν πέφτει επάνω στην ηθοποιό το φως του φακού που χειρίζεται αριστοτεχνικά ο σκηνοθέτης (βρίσκεται κι αυτός στη σκηνή μαζί με την Παπαληγούρα καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου) και οι σκιές στους τοίχους μεγαλώνουν, μεγαλώνουν, γιγαντώνονται, όπως μέρα με τη μέρα γιγαντωνόταν το θεριό που η Κατερίνα πάσχιζε μάταια να αποτινάξει από πάνω της. Και τελικά την κατάπιε. Η διάρκεια της παράστασης είναι 70’ λεπτά δίχως διάλειμμα.
Μην τη χάσετε.
Δελίνα Βασιλειάδη
