Call Me by Your Name (2017) (Athens International Film and Video Festival) (1/10)
Σκηνοθεσία: Luca Guadagnino
Πρωταγωνιστούν: Armie Hammer, Timothée Chalamet, Michael Stuhlbarg
Στο φόντο ο Ιταλικός Νότος σε ώρα θερινή, πρώτη ύλη το ομώνυμο μυθιστόρημα του Αιγύπτιου André Aciman , το οποίο είναι κατά την C. Zarin του περιοδικού The New Yorker μια «οξεία γραμματική του πόθου». Ο τίτλος της ταινίας, το motto της απώλειας της ταυτότητας του ερωτευμένου ανθρώπου και του καθρεφτίσματός του στα μάτια του άλλου του μισού: «Αν με φωνάζεις με τ’ όνομά σου, θα σε λέω κι εγώ με το δικό μου.» Ο έρωτας ως μια διαδικασία μαθητείας, ως μια δύναμη που δεν γνωρίζει φύλο, ηλικία ή καταγωγή, αλλά αναζητά τρόπους να γονιμοποιήσει το πνεύμα και το σώμα. Ο αρχαιοελληνικός έρωτας, ως μια σχέση μεταξύ εραστή και ερωμένου, μια εμφύσηση δύναμης, μια τελετή εισόδου στην μετέπειτα ενήλικη ζωή.
Η οικογένεια του Elio, στα πλαίσια του ακαδημαϊκού χώρου, φιλοξενεί κάθε καλοκαίρι στο εξοχικό της έναν επισκέπτη, με στόχο την προώθηση της έρευνας. Ωστόσο ο Oliver διαφέρει από τους προκατόχους της θέσης του, αποπνέοντας μια έντονη γοητεία η οποία φαίνεται να διαβρώνει τους πάντες, ακόμα και τα αγάλματα. Η αμοιβαία έλξη των δύο νέων ανδρών αρχίζει να αναπτύσσεται πάνω στα μικρά και μεγάλα τους κοινά, όπως την εβραϊκή τους καταγωγή, τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό και το βουκολικό κατωιταλικό τοπίο. Έτσι ξεκινά μια δύνη σκέψεων, πράξεων και λέξεων η οποία φαίνεται να απορροφά κάθε τι στο πέρασμά της.
[wp_ad_camp_1]
Blade runner 2049 (2017) (5/10)
Σκηνοθεσία: Denis Villeneuve
Πρωταγωνιστούν: Harrison Ford, Ryan Gosling, Robin Wright, Ana de Armas, Jared Leto
Τριανταπέντε χρόνια μετά το πρώτο Blade Runner – και μετά από μια σειρά αποτυχημένων προσπαθειών για χρόνια να βγει ένα sequel-, το γνωστό νέο-νουάρ επιστημονικής φαντασίας έρχεται να καθηλώσει ξανά στις αίθουσες τους παλιούς και νέους φαν της ταινίας. Είναι γνωστό προς η πρώτη ταινία αποτελούσε μεταφορά του μυθιστορήματος του Philip K. Dick: Do Androids Dream of Electric Sheep?, και πως η ταινία όπως και το βιβλίο διακρίθηκε λόγω των ηθικών – εν γένει φιλοσοφικών – ζητημάτων τα οποία θέτει γύρω από την τεχνητή νοημοσύνη, την πρόοδο της επιστήμης και κατ’ επέκταση την αξία της ανθρώπινης ζωής.
Ο χρόνος το 2049, ο δυστοπικός χώρος ακόμα πιο ζοφερός καθώς η γη βρίσκεται λίγο πριν την πλήρη της αποψίλως. Ο Niander Wallace (Jared Leto) ετοιμάζει έναν στρατό από ρεπλίκες προκειμένου να υποκαταστήσει εντελώς με αυτές ό,τι έχει απομείνει από το ανθρώπινο είδος. Ο νέος Blade Runner (Ryan Gosling) καλείται να αντιμετωπίσει την επικείμενη καταστροφή η οποία φαίνεται ανεπίστρεπτη. Ωστόσο αυτά που αγνοεί φαίνεται να ναι περισσότερα απ’ όσα γνωρίζει, κι έτσι αναζητά τον πρώτο διδάξαντα Rick Deckard (Harrison Ford) προκειμένου να τον βοηθήσει στο να διεκπεραιώσει την αποστολή του.
[wp_ad_camp_1]
Rebel in the Rye (2017) (5/10)
Σκηνοθεσία: Danny Strong
Πρωταγωνιστούν: Zoey Deutch, Sarah Paulson, Kevin Spacey
Βασισμένη στη βιογραφία του J.D. Salinger από τον Kenneth Slawenski, η ταινία παίρνει το όνομά της από το ομώνυμο μυθιστόρημα του συγγραφέα που τον καθιέρωσε στο λογοτεχνικό στερέωμα, και έχει λογοκριθεί όσο λίγα. Μια ιστορία για την απώλεια της αθωότητας και την αδυναμία του έρωτα και της νεότητας να ανθίσει μέσα στην πόλη, η οποία έγινε σημείο αναφοράς για την αντίσταση της νεότητας στην φθορά της ενηλικίωσης. Στα μειονεκτήματα της ταινίας έχει καταλογιστεί το ότι παρά το γεγονός ότι χρονικά καλύπτεται ένα μεγάλο χρονικό άνυσμα της ζωής του συγγραφέα, αυτό δεν υποστηρίζεται σκηνοθετικά.
Η πλοκή είναι περισσότερο ένα πέρασμα από τους σταθμούς της ζωής του συγγραφέα και μια διερευνητική ματιά στον ψυχισμό του, παρά μια μεταφορά του «The catcher in the Rye» – κάτι που ο ίδιος ο Salinger άλλωστε είχε απαγορεύσει-. Ξεκινώντας από τις γυναίκες της ζωής του και το άδοξο τέλος των περισσότερων σχέσεων του , συνεχίζοντας με τη συμμετοχή του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και κλείνοντας με την σχέση του με τον εκδότη και μέντορά του Whit Burnett (Kevin Spacey) βλέπουμε να απλώνεται μπροστά στην οθόνη η δύσκολη προσωπικότητα ενός ανθρώπου που υπήρξε βαθιά κλεισμένος στον εαυτό του και μόνο στη γραφή κατάφερνε να βρει μια πραγματική διέξοδο από την απογοήτευση της ζωής του.
[wp_ad_camp_1]
Loving Vincent (2017) (12/10)
Σκηνοθεσία: Dorota Kobiela, Hugh Welchman
Πρωταγωνιστούν: Saoirse Ronan, Jerome Flynn, Aidan Turner
Ένα animation πάνω στη ζωή και τον μυστηριώδη θάνατο του γνωστού ζωγράφου Vincent Van Gogh, βασισμένο αποκλειστικά και μόνο σε ζωγραφικούς πίνακες (λάδι σε καμβά, 65.000 κάδρα από 115 ζωγράφοι οι οποίοι μιμήθηκαν την τεχνική του διάσημου καλλιτέχνη). Ομολογουμένως αυτό του το χαρακτηριστικό είναι που του προσδίδει και αυτόν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα σε συνδυασμό με το μαγευτικό σάουντρακ του Clint Mansell ( γνωστός από άλλες μεγάλες επιτυχίες όπως τα: Pi, Requiem for a Dream, Black Swan, Moon, and High Rise).
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε να μιλήσουμε για κάτι άλλο πέρα από τους πίνακές μας.» Η φράση του Vincent προς τον αδερφό του Theo, διαπνέει όλη την ταινία. Ένας βαθιά μοναχικός, ανά περιόδους καχύποπτα περίεργος και ενδοστρεφής άνθρωπος, που εκφραζόταν μέσα από την τέχνη του η οποία ανέδυε το άρωμα όλης αυτής της συναισθηματικότητας δίχως διέξοδο (υπολογίζεται πως έχει φτιάξει πάνω από 800 πίνακες). Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από την έρευνα του Armand Roulin για τον μυστηριώδη θάνατο του ζωγράφου. Έτσι, εξετάζονται διάφορες από τις εκδοχές που έχουν συζητηθεί μέχρι σήμερα, ενώ η πλειοψηφία των διαλόγων βασίζονται στην αλληλογραφία του Van Gogh.
[wp_ad_camp_1]
Mother! (2017) (19/10)
Σκηνοθεσία: Darren Aronofsky
Πρωταγωνιστούν: Jennifer Lawrence, Javier Bardem, Michelle Pfeiffer, Ed Harris
Επιτέλους φτάνει στις αίθουσες ένα από τα πολύ-αναμενόμενα φιλμ της χρονιάς, η νέα ταινία του Darren Aranofsky –μετά τον Μαύρο Κύκνο (2010) και το Νώε (2014)–. Ο έντονα αλληγορικός χαρακτήρας του έργου είναι τόσο το διακριτικό του χαρακτηριστικό, όσο και η αιτία που γέννησε ποικίλα αρνητικά σχόλια ήδη από την πρώτη προβολή του στο 74ο Φεστιβάλ της Βενετίας: η Μητέρα Γη, ο Πλάστης, ο Αδάμ και η Εύα, ο Κάιν και ο Άβελ εμφανίζονται εξανθρωπισμένοι επί της οθόνης.
Εκείνος (J. Bardem) είναι ένας συγγραφέας που αναζητά την έμπνευση. Εκείνη, η μητέρα (J. Lawrence), προσπαθεί να ζήσει μέσα στο χάος που προκαλούν οι επιλογές και η συμπεριφορά Του. Μια ιστορία χωρίς λογική: εκείνη γεννάει, ενώ οι επιλογές Εκείνου και οι θαυμαστές του Έργου του καταστρέφουν, η ζωή της τίθεται διαρκώς σε κίνδυνο ενώ αυτός αναζητά διαρκώς κάτι να φυλακίσει μέσα στο πολύτιμο κελί του. Με έναν μαγικό τρόπο οι μεταξύ τους όρκοι αγάπης καταλήγουν πάντα να αναδημιουργούνται μέσα από μια αρχέγονη, θα μπορούσε να πει κανείς, σύμβαση.
[wp_ad_camp_1]
Suburbicon (2017) (26/10)
Σκηνοθεσία: George Clooney
Πρωταγωνιστούν: Matt Damon, Julianne Moore, Oscar Isaac
Θα μπορούσε να πει κανείς πως αποτελεί μια νέα εκδοχή του «The Stepford Wives», καθώς το νέο σενάριο των αδερφών Κοέν όπως σκηνοθετήθηκε από τον Κλούνεϋ φαίνεται να είναι ακόμα μια σατιρική κινηματογραφική απόδοση της αμερικανικής κοινωνίας. Ανάμεσα στο νευρικό γέλιο και τις οργισμένες κορυφώσεις, οι χαρακτήρες αποδέχονται τόσο το ψεύδος όσο και την ατιμία ως οργανικές καταστάσεις, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι είναι πρόθυμοι να δεχτούν την τιμωρία που τους αντιστοιχεί. Οι καλές κεντρικές ερμηνείες σε συνδυασμό με την αισθητική πανδαισία των σκηνικών, καταφέρνουν να μην αφήσουν το βίαιο κλίμα να παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά του.
Κάπου σε ένα ευγενές προάστιο της δεκαετίας του πενήντα, ο θάνατος της συζύγου του Gardner (M. Damon) οδηγεί στην εγκατάσταση της κουνιάδας του Margaret (J. Moore) στο σπίτι τους, προκειμένου εκείνη να τον βοηθήσει τόσο με τη διαχείριση του πένθους όσο και με τη φροντίδα του ανήλικου γιού του Nicky (Noah Jupe). Η ειδυλλιακή ατμόσφαιρα της πόλης αρχίζει να εκτυλίσσεται σε ένα post-apocalyptic σκηνικό παράλληλα με την εκδήλωση των ψυχωτικών συμπεριφορών του Gardener, οδηγώντας τόσο τον ίδιο όσο και τους συμπολίτες του σε ακραίες ενέργειες που κανείς δεν μπορεί να καταστείλει και παράλληλα όλοι αναρωτιούνται αν βρίσκονταν πάντα εκεί και απλά έτυχε κάποιος να ανοίξει το ασκί του Αιόλου.
[wp_ad_camp_1]
2917: Back to the Top (2017 Documentary) (1/11)
Σκηνοθεσία, Σενάριο: Ιωάννα Πατεναράκη, Στρατής Χατζηελενούδας
Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί την προσπάθεια του Λεωνίδα, ενός πανκ-ροκ παραπληγικού, να ανέβει με τη συμβολή των φίλων του στον Μήτικα, την κορυφή του βουνού Όλυμπος. Πρόκειται για ένα μεγάλου μήκους mixed-media ντοκιμαντέρ με εγκιβωτισμένα animation από τον Αμερικάνο animator Patrick Smith, ενώ στο βάθος θα παίζει μουσική της μπάντας Vodka Juniors. Μια ματιά στην ανάγκη για συνέχεια, την ατέρμονη προσπάθεια και τους χιλιάδες λόγους και τρόπους που μπορεί να βρει κάποιος για να απολαύσει τη ζωή και ειδικότερα τη ζωή κοντά στη φύση. Το ερώτημα που συνέχει το ντοκιμαντέρ είναι αν αυτό που ανεβάζει έναν άνθρωπο τόσο ψηλά είναι η αντικειμενική του αντοχή ή η ψυχική θέλησή του; Σχεδόν στα 3000 μέτρα, μέσα στο απόκοσμο τοπίο του βουνού των Θεών, ο κάθε ένας από όσους έχουν κάνει αυτό το ταξίδι έχει επαναπροσδιορίσει τα όρια του κόσμου και του εαυτού του. Παρακολουθώντας την απόφαση του Λεωνίδα να είναι ο πρώτος που θα ανέβει στην κορυφή του Ολύμπου με αναπηρικό αμαξίδιο, καθώς και την πραγμάτωσή της, η ιστορία του ξετυλίγεται επί της οθόνης.
[wp_ad_camp_1]
The killing of the sacred deer (2/11)
Σκηνοθεσία: Γιώργος Λάνθιμος
Πρωταγωνιστούν: Nicole Kidman, Colin Farrell, Raffey Cassidy, Barry Keoghan
Βραβευμένο στις Κάννες και έτοιμο να διχάσει και το ευρύ κοινό, το Ιερό Ελάφι του Γιώργου Λάνθιμου και του Ευθύμη Φιλίππου έρχεται να φέρει πάλι τον άνεμο στις συζητήσεις των κινηματογραφικών κύκλων γύρω απ’ τα ονόματά τους. Μετά την επιτυχία του Αστακού (2015) στο πλευρό του Kolin Farrell προστίθεται η Nicole Kidman, ενώ μέσα στο γνώριμο αποστειρωμένο περιβάλλον των ταινιών του Λάνθιμου κεντρικά ζητήματα παραμένουν η οικογένεια, οι συναισθηματικοί δεσμοί και η ψύχωση που καλλιεργεί η απουσία – ή η στρεβλωμένη παρουσία – τους.
Η ταραχή που επιφέρει στην οικογένεια των Murphy η έλευση του νεαρού Martin (Barry Keoghan) στο σπίτι τους αυξάνεται πλάνο με το πλάνο, οδηγούμενη σε μια τραγική κορύφωση. Το ερωτικό ξύπνημα, τα όρια της οικογένειας, η εκδίκηση περιπλέκονται μέσα στην καθημερινότητα, για να φτιάξουν μια θηλιά γύρω από τον λαιμό του Steven (Kolin Farrel) ο οποίος φαίνεται ανήμπορος να διαχειριστεί τα λάθη του παρελθόντος, καθώς και τις επιπτώσεις τους σε παρόν και μέλλον. Τα μυστικά βγαίνουν στο φως, ενώ, η ένταση που γεννάται στους ήρωες δεν μπορεί να αποσιωπηθεί.
[wp_ad_camp_1]
Star wars: the last jedi (2017) (14/12)
Σκηνοθεσία: Rian Johnson
Πρωταγωνιστούν: Daisy Ridley, John Boyega, Mark Hamill, Adam Driver
Η όγδοη στη σειρά ταινία των πιο πολυσυζητημένων blockbuster space opera είναι γεγονός. Το «Επεισόδιο VI» της διαγαλαξιακής αυτής Saga προβλέπεται εξίσου συναρπαστικό με το προηγούμενο, καθώς η αναπαράσταση των διαστημικών μαχών και σκηνικών είναι καλύτερη από ποτέ. Φυσικά σεναριακή σκιά παραμένει η απροσδόκητη απώλεια της Carrie Fisher, η οποία ήταν προγραμματισμένο να συμμετέχει και στις εννιά ταινίες Star wars.
Η Ray (Daisy Ridley), έχοντας συναντήσει πλέον τον Luke Skywalker (Mark Hamill), αρχίζει τη μαθητεία της προκειμένου να μην σβήσει για πάντα το άστρο του τάγματος των Jedi. Στο γενικό πλάνο προστίθεται ακόμα μία πολεμίστρια, η Rose (Kelly Marie Tran) η οποία στο πλευρό του Finn (John Boyega) ερευνά το διαγαλαξιακό καζίνο. Όλοι μαζί συνεχίζουν να μάχονται στο πλευρό της Αντίστασης, προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν τις ορδές των Stormtroopers και τον Kylo Ren (Adam Driver) λίγα βήματα πριν από την τελική μάχη Φωτός και Σκότους.
[wp_ad_camp_1]
Jumanji: welcome to the jungle (2017) (21/12)
Σκηνοθεσία: Jake Kasdan
Πρωταγωνιστούν: Dwayne Johnson, Karen Gillan, Kevin Hart
Έτη φωτός μακριά από το Jumanji του 1998 με τον λατρεμένο όλων Robin Williams, μια ακόμα αμερικάνικη ταινία δράσης, όπου οι πρωταγωνιστές αντί να εξάγουν το περιεχόμενο του επιτραπέζιου στον πραγματικό κόσμο απορροφώνται μέσα στο ψηφιακό σύμπαν ενός videogame. Ειδικά εφέ, χιούμορ και σκηνές συνδυάζονται σε ένα φιλμ που βλέπεται ευχάριστα αλλά σίγουρα δεν μπορεί να συγκαταλεγεί σε μια γενεαλογία του Jumanji ως sequel του.
Τέσσερεις τιμωρημένοι μαθητές καθαρίζοντας το υπόγειο του σχολείου τους μεταφέρονται ως δια μαγείας από τη «ζούγκλα» του Λυκείου σε ένα βιντεοπαιχνίδι μέσα στα άδυτα της ζούγκλας. Παγιδευμένοι μέσα στα σώματα των παικτών-ρόλων που επέλεξαν, πρέπει να φέρουν εις πέρας δύσκολες αποστολές. Δεν θα αργήσουν να διαπιστώσουν πως αν δεν καταφέρουν να τερματίσουν νικηφόρα το παιχνίδι, θα παραμείνουν παγιδευμένοι εντός του για πάντα, καταδικασμένοι να περιδιαβαίνουν σε επανάληψη τις πίστες του παιχνιδιού.