Κάθε πραγματικότης, αποκρουστική
(Inner Ear, 2012)
Ο Καρυωτάκης έχει σταθεί τυχερός στη μελοποίησή του. Ας αναφέρω ενδεικτικά και μόνο τα 13 τραγούδια της Λένας Πλάτωνος, την Πρέβεζα του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, το Εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο από τα Μωρά στη Φωτιά, το Κι αν έσβησε σαν ίσκιος από τα Διάφανα Κρίνα, τα Ανδρείκελα από τα Υπόγεια Ρεύματα. Τι παραπάνω δίνουν οι ΝΕΟΝ σε αυτόν το δίσκο (με τίτλο μια φράση από το αποχαιρετιστήριο σημείωμα του Καρυωτάκη) με τα δέκα μελοποιημένα ποιήματα του αυτόχειρα ποιητή;
Ακουστικά και φυσικά όργανα. Ατμοσφαιρικά ηχοτοπία, διαποτισμένα από μια υποβόσκουσα αίσθηση απειλής. Αποστασιοποιημένες ερμηνείες από τα έγκατα της ψυχής του Αλέξανδρου-The Boy-Βούλγαρη στον Μιχαλιό (το κορυφαίο κομμάτι του δίσκου) και στην Επιστροφή. Η Ελένη-Etten-Τζαβάρα, αερικό και ψίθυρος μιας ζωής που φεύγει στη Φθορά, στο Κι αν έσβησε σαν ίσκιος και στο Τελευταίο ταξίδι. Ένας Βαγγέλης Στρατηγάκος να ψάλλει σχεδόν, σαν να προσεύχεται, το Δρόμο. Ο Γιάννης-Lolek-Αναγνωστάτος, αργόσυρτος, χαμηλόφωνος και παραδομένος στη μικρότητα που περιγράφεται στο Εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο και στη μελαγχολία της Εσπέρας. Ο Byron των NEON, τέλος, εκτός από τα δεύτερα φωνητικά στην Εσπέρα, απευθύνει μια κιθαριστική μπαλάντα Σε παλαιό συμφοιτητή και δημιουργεί απόκοσμα Ανδρείκελα. Για να επιστρέψουμε στο αρχικό ερώτημα, πολύ μελάνι έχει χυθεί για την απαισιοδοξία και τη μελαγχολία, ακόμα για τη σκωπτικότητα και την ειρωνεία των ποιημάτων του. Λίγοι όμως έχουν εστιάσει στην υπαρξιακή αγωνία που αποπνέει η ποίηση του Καρυωτάκη. Αυτό είναι το κάτι παραπάνω που μας προσφέρουν οι ΝΕΟΝ -και είμαι σίγουρη ότι και ο ποιητής ο ίδιος θα συμφωνούσε…
Μαριάννα Βασιλείου