Σκηνοθεσία: Γκάρι Μάρσαλ
Παίζουν: Σάρα Τζέσικα Πάρκερ, Τζέσικα Μπιλ, Άστον Κούτσερ, Μισέλ Πφάιφερ, Ζακ Έφρον, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Χάλε Μπέρι, Κάθριν Χέιγκλ, Τζον Μπον Τζόβι, Σοφία Βεργκάρα
Διάρκεια: 118′
Αξιολόγηση: •
Φέτος που δεν θα πω κάλαντα, θα σας τα πω σε πεζό -πολύ πεζό- λόγο και θα ξεκινήσω με μια προσωπική κατάθεση: σιχαίνομαι τις ημέρες των γιορτών. Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου και Πάσχα μου προκαλούν (με αυτήν τη σειρά) αηδία. Βρίσκω πρόστυχο αν όχι και αφελές να γιορτάζουμε καταναλωτικά συγκεκριμένες ημέρες που η πρόφασή τους είναι η ενεργοποίηση της ελπίδας, της ανανέωσης, της αγάπης και της δεύτερης ευκαιρίας. Είναι σα να ευνουχίζουμε τη διανοητική μας ικανότητα και να υποτασσόμαστε σε μια ματαιότητα με κορδέλες και φιόγκους. Η αλληλοδιαδοχή των ετών φέρνει το κάθε νέο έτος με εμάς τους καταφρονεμένους να ελπίζουμε για ανατροπή προς το καλύτερο, ενώ ήδη από τις πρώτες μέρες ξέρουμε ότι οι ελπίδες μας θα σκιαστούν από την κλασική πλέον ρήση: «κάθε πέρσι και καλύτερα». Όχι, δεν είναι πεσιμισμός, είναι το αποτέλεσμα του καπιταλισμού που προπαγανδιστικά προδιαγράφει την αποκωδικοποίηση των παραπάνω εννοιών -με όρους και μέσα- που κατ’ ανάγκη δεν είναι τα ιδανικά για τον καθένα μας ξεχωριστά. Η ταινία «New Year’s Eve» ανήκει σε αυτά τα προϊόντα που ίσως αγοράσετε. Προσοχή όμως γιατί κάρτα αλλαγής δεν υπάρχει!
Τι περιμένατε από το νέο σάγκα γιορτινών ταινιών που ξεκίνησε το «Valentine’s Day»; Σίγουρα το καλό να κυριαρχήσει, οι άνθρωποι να βρουν ηρεμία και μια αγκαλιά να ξαπλώνουν τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Αυτά συμβαίνουν όμως μόνο στα παραμύθια και στις ξεπερασμένες ταινίες που απευθύνονται σε αφελείς ρομαντικούς. Δεν κατακρίνω τους ρομαντικούς (υπήρξα ένας, δεν το κρύβω) ούτε όσους επενδύουν σε συναισθηματικά φορτισμένες βασιλόπιτες με κάλπικη λίρα για φλουρί. Προτιμώ όμως όταν αυτές οι ταινίες υποτάσσονται σε ένα συναισθηματικό φορολογικό σύστημα, αν τις αποδεχτώ, να μην αναγκάζομαι να κόψω ένα κομμάτι του θεού, του Χριστού, της Παναγίας και του σπιτιού και να πληρώσω το ΦΠΑ σε κάποιο φορέα που έχει το clopy-right της πλασματικής ευτυχίας… γιατί απλά κοροϊδεύω εαυτόν όταν στην ουσία ελπίζω να πέσει σε εμένα το φλουρί. Κάλπικα συναισθήματα για μια ανάλογη λίρα ζυμωμένη με μηχανικό τρόπο σε εργοστάσιο παρασκευής συναισθηματικής φόρτισης.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος