ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΜΑΛΙΑ
ΣΤΟ ΦΑΛΙΜΕΝΤΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Με τους Λεωνίδα Κακούρη και Παρασκευά Θεοδωράκη
13 & 14 Νοεμβρίου
Η ιταλική λέξη φαλιμέντο περιγράφει αποτελεσματικά την οικονομική και ηθική χρεωκοπία που διανύουμε. Είναι η λέξη που ο Νικόλας Άσιμος χρησιμοποίησε τριάντα χρόνια πριν και δεν είναι παρά μία από τις προφητικές λέξεις, ιδέες και καταστάσεις που απαντώνται στους στίχους του.
Μία παράσταση για τον Νικόλα Άσιμο με κείμενα από το βιβλίο του «Ψάχνοντας για κροκανθρώπους» και επιλογή τραγουδιών χιλιοτραγουδισμένων μπορεί να φαίνεται σαν κάτι αναμενόμενο. Η διαχρονικότητα των στίχων και η επικαιρότητα των γραπτών του όμως έρχεται σαν ηχηρό χαστούκι κατά τη διάρκεια της παράστασης. Ο Λεωνίδας Κακούρης με μια ομοιότητα συγκινητική ξαναθυμίζει την καθημερινότητα ενός «γραφικού, προκλητικού και καταραμένου» καλλιτέχνη όπως έχει κατά κόρον χαρακτηριστεί. Γραφικός επειδή ήταν ευαίσθητος; Προκλητικός επειδή έλεγε αλήθειες και εξέφραζε την απέχθειά του προς την εξουσία; Καταραμένος επειδή δεν έπαιξε με τους κανόνες του παιχνιδιού;
Τραγούδια τρυφερά και δίψα για αγάπη μπλέκονται μαζί με τα άλλα του, τα καταγγελτικά, τα απαξιωτικά προς κάθε μορφή εξουσίας πέρα από την αγάπη, που την νιώθει σαν εξουσία κάποιες φορές. Αυτοχρισμένος ιππότης και τζεντάι, κερνάει μεγαλόψυχα τους στίχους του χαρίζοντας ένα μεγάλο αριθμό τραγουδιών που καθόλου δεν πάλιωσαν τριάντα χρόνια μετά. «Δεν έγραφε τραγούδια της μιας χρονιάς, έγραφε μανιφέστα μια γενιάς» είχα ακούσει κάποτε για αυτόν σε μια παρέα μουσικών. Λάθος. Τα μανιφέστα πέρασαν τη γενιά τους, εισχώρησαν σε άλλες γενιές και όπως φάνηκε στην πρεμιέρα περνάνε με ευκολία και στις νεότερες σαν μεταδοτικός ιός.
Στη σκηνή ο «Άσιμος» περιφέρεται, κάθεται, σηκώνεται, θυμώνει, γελάει. Ο Λεωνίδας Κακούρης είναι τόσο βαθιά μέσα στο ρόλο που όταν στο τέλος της παράστασης ακούσαμε την κανονική του φωνή ήταν σαν κάτι να μην πηγαίνει καλά.
Η γλυκόπικρη γεύση την οποία αφήνουν τα τραγούδια του Άσιμου ίσως να γίνεται με τον καιρό μόνο γλυκιά. Ο γραφικός γίνεται ευφυής και ο προκλητικός αληθινός και τελικά πόσο δίκιο είχε ζητώντας «ένα ψέμα ν’ αποκοιμηθεί».
Πληροφορίες
Παραστάσεις: Τετάρτη 13 και Πέμπτη 14 Νοεμβρίου, Ώρα 21.00
Πληροφορίες – Κρατήσεις: 2310842509, 6934115555
Η ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ του Γιάννη Ρίτσου
με την Κατερίνα Διδασκάλου
σε Γαλλική και Ελληνική απόδοση
21 & 22 Νοεμβρίου
H Σονάτα του Σεληνόφωτος του Γιάννη Ρίτσου (1956), η πρωιμότερη από τις μακρές συνθέσεις της Τέταρτης Διάστασης, σημαδεύει με την ιδιότυπη μορφή και ατμόσφαιρά της το ξεκίνημα μιας νέας εποχής, όχι μόνο για το έργο του Γιάννη Ρίτσου (1909-1990), αλλά και για την ποίησή μας γενικότερα. Στην αφετηρία της πιο αίθριας εποχής για την προσωπική ζωή και δημιουργία του ποιητή, φαίνεται να ανασύρει από το παρελθόν βιώματα, αγωνίες και συγκινήσεις που δεν ανιχνεύονται στα ποιήματα της προηγούμενης «ηρωικής» δεκαετίας του Ρίτσου.
Στη συνείδηση του ποιητή αντανακλώνται ιδεολογικές ανακατατάξεις. Ο ποιητής νιώθει επιτακτική την ανάγκη να επανατοποθετηθεί απέναντι στον κόσμο, και για να το καταφέρει, καταφεύγει στη διαλεκτική της «υποκριτικής»: σε «προσωπεία» μυθικά ή σε στερεότυπα (ρόλους ας πούμε)· στη φωνή τους σμίγει η αλήθεια του άλλοτε και του τώρα. Η Σονάτα του Σεληνόφωτος, από τα πιο αγαπημένα και γνωστά κείμενα του Ρίτσου, είναι ένας σκηνικός μονόλογος, μια «εκ βαθέων» εξομολόγηση, μια παρατεταμένη ικεσία για ζωή κι ελπίδα, μέσα από ροή παραστάσεων και συμβόλων.
Στις 21 Νοεμβρίου η ερμηνεία θα αποδοθεί στα γαλλικά σε μετάφραση του Gérard Pierrat και στις 22 Νοεμβρίου θα αποδοθεί στα ελληνικά.
Συντελεστές
Το ερωτικό αριστούργημα ερμηνεύει η Κατερίνα Διδασκάλου που είναι υπεύθυνη και για τη σκηνοθεσία. Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου. Επιμέλεια κίνησης: Ελσα Τζαβελάκου. Σκηνική επιμέλεια: Ματίνα Μέγκλα. Μουσική: Μηνάς Αλεξιάδης.
Πληροφορίες
Παραστάσεις: Πέμπτη 21 & Παρασκευή 22 Νοεμβρίου, ώρα 21.15
Πληροφορίες – κρατήσεις: 2310842509, 6934115555