Ο επιβάτης (The commuter)
Βαθμολογία: 3/5
Θρίλερ αγγλοαμερικανικής παραγωγής 2018
Σκηνοθεσία: Jaume Collet-Serra
Πρωταγωνιστούν: Liam Neeson, Vera Farmiga, Patrick Wilson, Sam Neill, Elizabeth McGovern κ.α.
Υπόθεση: Πρώην αστυνομικός και νυν ασφαλιστής χάνει τη δουλειά του και επιστρέφοντας στο σπίτι του με το τρένο της γραμμής συναντάει μία γυναίκα η οποία του θέτει ένα παιχνίδι ιδιαίτερα επικίνδυνο πλην κερδοφόρο: να εντοπίσει έναν «μη τακτικό» επιβάτη στο τρένο και να κερδίσει 100 χιλ. δολάρια.
Ο Liam Neeson ανήκει στους συμπαθείς ηθοποιούς της γενιάς του, εξειδικευμένους με ρόλους αστυνομικού σε ταινίες δράσης, αποστολή την οποία εκπληρώνει με μεγάλη επιτυχία, αν αναλογιστεί κανείς τη σειρά ταινιών «Απαγωγή». Στη συγκεκριμένη ταινία συνεργάζεται για 4η φορά με τον 43χρονο σκηνοθέτη Jaume Collet-Serra μετά τις ταινίες “Unknown (2011)”, “Non-stop (2014)” και “Run all night – Νυχτερινή καταδίωξη (2015)”.
Εξαιρετικά συμπαθείς στη φιλμογραφία τους εμφανίζονται και οι : Vera Farmiga (Orphan, Up in the air), Patrick Wilson (The Phantom of the Opera, The Conjuring 1 & 2), Sam Neill (The piano, The horse whisperer) και Elizabeth McGovern (The Wings of the Dove, House of Mirth).
[wp_ad_camp_1]
Πέρα από τις εξαιρετικά δοσμένες σκηνές δράσης και τις εύστοχες ανατροπές, η ταινία προσφέρει υλικό για προβληματισμό, κυρίως για το ίδιο το δίλημμα που διαπραγματεύεται η ταινία, πέρα από τα όρια μίας ταινίας δράσης. Αν το δίλημμα το οποίο μπορεί να τεθεί σε καθέναν από εμάς, αναφορικά με την επιλογή διάσωσης της οικογένειας μας έναντι κάποιου άγνωστου, ανεξαρτήτως αντίτιμου, σαν μία αυθόρμητη αντίδραση επιλογής στο προφανές, πόσο πιο απρόβλεπτοι θα μπορούσαμε εμείς οι ίδιοι να 
γίνουμε; Και ίσως μερικές φορές οι προφανείς απαντήσεις από μόνες τους δεν μας διαφοροποιούν και δεν μας κάνουν ξεχωριστούς, αλλά απλά μας κατατάσσουν στην κατηγορία της εύκολης αναμενόμενης απάντησης. Μήπως μερικές φορές αυτό που εμείς πραγματικά είμαστε, δεν είναι αυτό που οι άλλοι πιστεύουν; Μήπως τελικά, πέρα από τα επιτυχημένα εφέ και τις πιασάρικες ανατροπές μίας ταινίας, μπορούμε στην ίδια την καθημερινότητα που μας αντιπροσωπεύει να φιλτράρουμε τις επιλογές και να συνειδητοποιήσουμε την «παράλειψη» της πιο ενδεδειγμένης και επιβαλλόμενης; Ότι δηλαδή μπορούμε να σκεφτούμε λίγο περισσότερο, να τολμήσουμε λίγο περισσότερο, να κοπιάσουμε λίγο περισσότερο και να υπερβάλλουμε εαυτόν; Εξάλλου στο τέλος της ημέρας, ο θαυμασμός, ο φθόνος ή η απλή αδιαφορία των άλλων θα αξιολογούνται με βάση το κάτωθι αξίωμα: «Νόμιζες ότι δεν μπορώ να τα καταφέρω, αλλά κοίτα που ΜΠΟΡΩ».
ΕΥΤΥΧΙΑ Χ. ΚΟΚΚΙΝΗ