Την ξεκαρδιστική αλλά ταυτόχρονα ιδιαίτερα τρυφερή, συγκινητική κωμωδία Ω Θεέ μου της Ανάτ Γκοβ παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το θέατρο Αριστοτέλειον (Εθνικής Αμύνης 2, τηλέφωνο 2310262051, 2310250303, www.aristoteleion.gr) κάθε Πέμπτη και Κυριακή στις 20:00, κάθε Παρασκευή στις 21:00 και κάθε Σάββατο στις 18:00 (Λαϊκή απογευματινή) και στις 21:00, σε σκηνοθεσία της ταλαντούχας Λίνας Ζαρκαδούλα και μετάφραση Δημήτρη Ψαρρά. Τη μουσική υπογράφει ο Μίνως Μάτσας. Ένας παράξενος, μυστηριώδης αλλά ιδιαίτερα στιλάτος άνδρας αγνώστων στοιχείων και χωρίς καμία διάθεση, αρχικά τουλάχιστον, να παρουσιάσει ή να εκμυστηρευτεί σε κανέναν την αληθινή ταυτότητά του, χτυπά αιφνιδιαστικά την πόρτα μιας ψυχολόγου, της Άννας, μητέρας ενός αυτιστικού αγοριού, ζητώντας, απαιτώντας πρακτικά σε μια μόνη τυπική συνεδρία διάρκειας μόλις 50 λεπτών να τον βοηθήσει και να τον θεραπεύσει από την ψυχική πάθησή του – κατάθλιψη ίσως; – ειδάλλως, χωρίς περιθώρια αμφισβήτησης, ο άνδρας αυτός θα προβεί σε τρομερές πράξεις εκδίκησης που θα καταδικάσουν ανεξαιρέτως ολάκερο τον κόσμο στη λήθη. Οι αρχικές αντιστάσεις της Άννας λόγω της ιδιομορφίας της κατάστασης κάμπτονται τελικά και η συνεδρία ξεκινά. Αλλά στην πορεία αποκαλύπτεται κάτι ασύλληπτο, κάτι μοναδικό, απίστευτο και, κυρίως, θεϊκό. Ο ασθενής δεν είναι άλλος από τον Θεό τον ίδιο, τον Ένα και μοναδικό, τον παντοδύναμο, τον παντογνώστη, τον ελεήμονα, τον εκδικητικό. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Θα κατορθώσει η Άννα, η οποία κατά δική της δήλωση είναι άθεη και δεν πιστεύει, να θεραπεύσει τον Θεό και να τον λυτρώσει από την απόγνωση και την απελπισία για τον φρικτό, άδικο, κακό κόσμο που ο ίδιος δημιούργησε, από όλα αυτά τα φοβερά συναισθήματα δηλαδή που τον οδήγησαν στο ιατρείο της;
Το ανατρεπτικό έργο Ω Θεέ μου είναι μια πρόκληση για το κοινό να αναθεωρήσει τον τρόπο με τον οποίο βλέπει και αντιμετωπίζει τα πράγματα, πραγματικά ή φανταστικά. Είναι μια προσπάθεια να μπορέσουμε όλοι μας να αντιληφθούμε πως είναι μεγάλο σφάλμα να εμμένουμε μόνο σε αυτά που μπορούμε να δούμε με τα μάτια μας και να προσκολλόμαστε μονάχα σε αυτά που ξέρουμε και γνωρίζουμε και για κάποιους δικούς μας προσωπικούς λόγους έχουμε ελεύθερα επιλέξει να πιστεύουμε (ή να μην πιστεύουμε) και να ανοίξουμε την ψυχή μας σε κάτι μεγαλύτερο, ιερότερο και σπουδαιότερο. Το συγκεκριμένο έργο μέσα από τους έξυπνους, γρήγορους διαλόγους, αλλά και τα κείμενα και τα χωρία των θρησκευτικών κειμένων, μας προκαλεί να σκεφτούμε, να προβληματιστούμε και μας αναγκάζει να αντιμετωπίσουμε τα μεγάλα, τα πανανθρώπινα ερωτήματα που βασανίζουν το γένος μας από την απαρχή της ύπαρξής του από μια εντελώς διαφορετική οπτική. Ο Θεός, φορτωμένος με ανθρώπινα χαρακτηριστικά και αδυναμίες (μας έφτιαξε άλλωστε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Του), ζητώντας, αλλά ουσιαστικά εκλιπαρώντας για βοήθεια από τον άνθρωπο, μας απαλλάσσει ουσιαστικά από τα δικά μας βάρη και άγχη, από τις δικές μας φοβίες και υπερβολές. Με αυτό τον τρόπο δίνεται η αίσθηση πως για όλους, ακόμα και για το Υπέρτατο Ον, έρχεται η ώρα της θλίψης, η ώρα της απόγνωσης και της αυτό-αμφισβήτησης, η ώρα της αναζήτησης για 
βοήθεια από τον άνθρωπο, από τον συν-άνθρωπο. Ο Θεός στρέφεται στον άνθρωπο για τη λύτρωση, όπως ακριβώς ο άνθρωπος τις σκοτεινές ώρες του πόνου και της θλίψης στρέφεται στο Θεό (όποιο όνομα και αν του δίνει). Κι αυτό είναι για όλους εμάς μια ανακούφιση. Δεν είμαστε οι μόνοι. Δεν είμαστε μόνοι. Το έργο της Γκοβ είναι μια ωδή στον άνθρωπο, στην αλληλεγγύη, στην αγάπη. Το παν είναι η αγάπη. Η ευτυχία είναι η αγάπη και προέρχεται από αυτήν. Αγάπη. Όσο πιστεύουμε, σε οτιδήποτε, στο Θεό, στον άνθρωπο, στη φύση, στην επιστήμη, στην τέχνη, όσο ελπίζουμε και δεν παραδινόμαστε, όσο αγαπάμε, όσο αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με αισιοδοξία και πίστη, δεν έχει χαθεί τίποτα. Υπάρχει ελπίδα. Όλα θα πάνε καλά. Αγάπη. Μόνο. Αυτό είναι το υπέρτατο μήνυμα.
Εξαιρετική η σκηνοθεσία της Λίνας Ζαρκαδούλα. Το ρόλο του Θεού ερμηνεύει μοναδικά ο πάντα καταπληκτικός Γρηγόρης Βαλτινός με πίστη και δύναμη, με ευαισθησία, τρυφερότητα και ειλικρίνεια, ενώ η απίθανη Κατερίνα Διδασκάλου δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στο ρόλο της ψυχολόγου. Πολύ καλός και ο Μίλτος Τσιάντος (Λίον-αυτιστικός γιος της ψυχολόγου).
Η διάρκεια της παράστασης είναι 100 λεπτά με διάλειμμα.
Δελίνα Βασιλειάδη