Είσαι άεργος πια. Ήρθε η μέρα να πας στον Ο.Α.Ε.Δ. Στο κατάστημα της οδού Θερμαϊκού είστε πάμπολλοι οι ομοιοπαθείς. Παίρνεις το προτυπωμένο νούμερό σου και περιμένεις…
Μετά από 75 λεπτά έρχεται η σειρά σου. Τρεις υπάλληλοι ασχολούνται με τις δηλώσεις ανεργίας και την έκδοση καρτών, αλλά δεν αρκούν. Η υπάλληλος σε ρωτά τι δουλειά έκανες κι εσύ απαντάς πιστοποιημένος πωλητής προϊόντων apple. Δεν καταλαβαίνει και της εξηγείς ότι είναι μια ειδική κατηγορία προσωπικών υπολογιστών και έξυπνων συσκευών. Σου λέει ότι θα γράψει Πωλητής Η/Υ, γιατί αυτό δέχεται το πεδίο επάγγελμα.
Μα έχεις τόσα ειδικά προσόντα και προσπαθείς να της πεις ότι έχεις ένα πολύ πλούσιο επαγγελματικό βιογραφικό. Προτείνεις να της το στείλεις με e-mail, ώστε να περάσει στην καρτέλα σου κι εκείνη σε κοιτά σα να της πρότεινες ταξίδι στον Δία. “Μα πώς είναι δυνατόν να εκτιμήσει κάποιος αν του κάνεις και πώς θα σου βρει δουλειά ο Ο.Α.Ε.Δ., αν δεν ξέρει τις δεξιότητες και τις ικανότητές σου;” απορείς. Ένας άλλος υπάλληλος λέει ότι μπορείς να δώσεις συνέντευξη με ραντεβού σε ειδικό υπάλληλο κι ένας τρίτος πετιέται και τον κόβει, γιατί -όπως λέει- αυτό δεν ισχύει πια, έχει καταργηθεί.
Έχεις φροντίσει να ανοίξεις λογαριασμό στη μοναδική τράπεζα που συνεργάζεται ο Ο.Α.Ε.Δ. αν και έχεις ήδη τρεις ενεργούς αλλού. Δίνεις στον υπάλληλο το βιβλιάριο κι αυτός σου λέει ότι χρειάζεται και μια φωτοτυπία. Τον παρακαλείς να χρησιμοποιήσει το φωτοτυπικό της υπηρεσίας. Σου λέει τελεσίδικα όχι και τότε του προτείνεις να φωτογραφήσεις την πρώτη σελίδα με το σούπερ κινητό σου και να του τη στείλεις επιτόπου με e-mail. Το δεύτερο ταξίδι για το Δία είναι γεγονός και χρωστάς κι ένα φωτοαντίγραφο.
Μετά από 2μιση ώρες εκεί, θες να πας “προς νερού” σου. Δεν υπάρχει τουαλέτα για το κοινό και σε παραπέμπουν στον επάνω όροφο, όπου 15 υπάλληλοι κοιτάνε τα νύχια τους. Ένας, που τον παρακαλείς γιατί δεν κρατιέσαι, σηκώνει προσωρινά το βλέμμα, σου ρίχνει μια ματιά καχύποπτης συμπόνιας και σ’ αφήνει να πας να ξαλαφρώσεις…
Κώστας Καρδερίνης