Συνέντευξη στην Κατερίνα Παπαδοπούλου
Θα ήθελα να αρχίσουμε με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Τι μας έχετε ετοιμάσει;
Με την Εύα Ατματζίδου και τον Αλέξανδρο Ιακώβου έχουμε φτιάξει εδώ και δύο χρόνια ένα τρίο, με δύο ακουστικές κιθάρες και ένα βιολί, το οποίο μερικές φορές πλαισιώνεται και από μία τέταρτη μουσικό, την Εύη Κανέλλου ως κρουστο-ντράμερ. Με αυτό λοιπόν το σχήμα θα παίξουμε στον ΜΥΛΟ.
Πώς ανακαλύψατε ότι το κύριο ενδιαφέρον σας είναι η μουσική;
Ένα καλοκαιρινό βράδυ στην παραλία, ήμουν 5-6 χρονών, χτυπούσα τυχαία τις ανοιχτές χορδές μιας κιθάρας (δεν ήξερα να παίζω ακόμα), προσπαθώντας να συνοδέψω μιαν επιτυχία της εποχής εκείνης. Η συγκίνηση που ένιωσα ήταν τέτοια που μου κοβόταν η αναπνοή. Το κομμάτι ήταν το Θα πάρω το αμάξι μου στην τσέπη χαρτζιλίκι του Ζαμπέτα. Στην αρμονική αλυσίδα του ρεφρέν “Θεσσαλονίκη μου είσαι μια στον κόσμο δεν ειν’ άλλη…” έκλαιγα πια με δάκρυα…
Πώς δημιουργείται ένα τραγούδι;
Όταν έχω βρει τη μελωδία για το στίχο, τότε γεννιέται ένα τραγούδι. Καμιά φορά ισχύει και το αντίθετο, αλλά αυτό είναι πιο σπάνιο.
Ποια είναι η σχέση σας με τη σιωπή;
Αυτό θέλει πολύ εξάσκηση. Η οικονομία στο λόγο, το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν, δείχνει άνθρωπο που αρνείται να γίνει το κεντρικό πρόσωπο και που προσπαθεί να περιορίσει τον εγωκεντρισμό του. Το ίδιο συμβαίνει και στη μουσική, όσο πιο απλή και άμεση είναι μια μελωδία τόσο περισσότερους θαυμαστές αποκτάει.
Συχνά η εποχή μέσα στην οποία δημιουργούνται τα τραγούδια καθορίζει και τη θεματολογία τους. Στις μέρες μας, δυστυχώς, ο κόσμος γυρνά την πλάτη στην ποιότητα και φαίνεται να προτιμά να καταναλώνει «σκουπίδια». Γιατί κατά τη γνώμη σας συμβαίνει αυτό; Πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο;
Εδώ θα διαφωνήσω, λέγοντας ότι και τα σκουπίδια πλέον στις μέρες μας είναι ανακυκλώσιμα. Θέλω να πω πως ό,τι υπάρχει έχει κάποιο λόγο που υπάρχει -και βεβαίως δεν είναι τωρινό το φαινόμενο. Κάποιοι συνάνθρωποί μας ίσως έχουν ανάγκη και τη σαχλαμάρα και το χαβαλέ για να χαλαρώσουν, άλλοι πάλι μπορεί να έχουν απόκριες όλο το χρόνο. Τι θα κάνουν αυτοί; Θα μείνουν χωρίς τραγούδια; Ωστόσο θα έλεγα ότι ο κόσμος δεν γυρνάει την πλάτη στην ποιότητα. Η καταγωγή του τραγουδιού στον τόπο μας μπορεί να χάνεται στους αιώνες, όμως ως χώρα έχουμε πολύ μεγάλη παράδοση στο τραγούδι .
Τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που κάνει ένα τραγούδι να αντέχει στον χρόνο;
Η διαχρονική αλήθεια που έχει το νόημά του και η ωραία μουσική του.
Είστε ευχαριστημένος από τη ζωή σας; Είναι όπως τη φανταστήκατε;
Ασφαλώς και είμαι ευχαριστημένος από τη ζωή μου. Έκανα το χόμπι μου επάγγελμα. Έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα. Χαίρω εκτίμησης από τον κόσμο και από τους συναδέλφους μου, πήρα και έδωσα αγάπη όλα αυτά τα χρόνια. Ζω στιγμές ανείπωτης χαράς και ευτυχίας πάνω στη σκηνή, ζω τη χαρά της δημιουργίας και εκμεταλλεύομαι τα διδάγματα που αποκομίζω από τις συνεργασίες μου, προσπαθώντας να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Συνάντησα πολύ σημαντικούς ανθρώπους στα είκοσι χρόνια που είμαι στο χώρο αυτόν του τραγουδιού. Σαν να μου επιφύλασσε η ζωή μια μεγάλη έκπληξη!
Ο Ορφέας Περίδης γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 1957 στην Αθήνα και είναι τραγουδιστής και μουσικοσυνθέτης. Σπούδασε μουσική σε διάφορα ωδεία και πήρε πτυχίο Αρμονίας και κλασσικής κιθάρας. Πριν γίνει γνωστός στο ευρύ κοινό, τραγουδούσε και έπαιζε κιθάρα σε διάφορα λαϊκά μαγαζιά. Το 1989 συμμετείχε στο δίσκο του Νίκου Παπάζογλου «Σύνεργα» με τρία τραγούδια. Δύο χρόνια μετά, στους Αγώνες τραγουδιού της Καλαμάτας, πήρε το τέταρτο βραβείο με το τραγούδι «Ο Ρομπέν των καμένων δασών». Το 1993 κυκλοφόρησε τον πρώτο δίσκο «Αχ ψυχή μου φαντασμένη», που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τα πολύ γνωστά “Φωτοβολίδα” και “Ζηλεύει η νύχτα”. Το 1996 κυκλοφόρησε ο δεύτερός του δίσκος, με τίτλο «Καλή σου μέρα αν ξυπνάς». Το 1998 συμμετείχε στο δίσκο του Μανώλη Λιδάκη «Ο ήλιος του Γενάρη». Ακολουθεί ο τρίτος δίσκος «Για πού το ‘βαλες καρδιά μου» το 1999, που περιλαμβάνει το γνωστό “Υλαγιαλή”, αλλά και το ομώνυμο του δίσκου. Το 2000 έγραψε μουσική για το θέατρο και το 2001 κυκλοφόρησε ένα δίσκο αποκλειστικά με παιδικά τραγούδια. Επέστρεψε το 2003, με το δίσκο «Τι θα πει ζωή», ενώ το 2004 κυκλοφόρησε το δίσκο «Απ’ το παράθυρο κοιτώ» με τη συμμετοχή του Σωκράτη Μάλαμα και του Διονύση Σαββόπουλου. Η τελευταία του δουλειά «Κάποιον αγαπάει ακόμα» κυκλοφόρησε το 2007. Ο Ορφέας Περίδης θα βρεθεί με την παρέα του στον ΜΥΛΟ την Παρασκευή 19 Απριλίου για να μας ταξιδέψει με ένα μοναδικό πρόγραμμα που στηρίζεται στις μεγάλες επιτυχίες από τους οχτώ προηγούμενους δίσκους του, ενώ θα παρουσιαστούν και τραγούδια από τους πρώτους προσωπικούς δίσκους της Εύας Ατματζίδου και του Αλέξανδρου Ιακώβου.
Η τιμή του εισιτηρίου έχει οριστεί στα 10 ευρώ.