ΟΖ: ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ
(OZ THE GREAT AND POWERFUL)
Σκηνοθεσία: Σαμ Ράιμι
Παίζουν: Τζέιμς Φράνκο, Μίλα Κούνις, Ρέιτσελ Βάιζ, Μισέλ Γουίλιαμς, Ζακ Μπραφ
Διάρκεια: 130′
ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ, ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 1&7, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 2&10&11, VILLAGE COSMOS 5&6&7&9
Σημασία έχει πόση ακριβώς ώρα παίρνει στον θεατή να χορτάσει το μάτι του. Πόσο χρόνο δηλαδή ακριβώς θα χρειαστεί για να κορεστεί από το υπερθέαμα που παρακολουθεί στο πανί, ώστε αυτό το όριο να μην ξεπεραστεί κατά πολύ και αποχωρήσει από την αίθουσα βαρυστομαχιασμένος. Υπάρχει κόσμος που απαιτεί να μην τελειώσουν ποτέ η πολυχρωμία, τα εφέ και η φανφάρα, να μην σωθούν, να εξαργυρώσει δηλαδή με όσο το δυνατόν περισσότερα διασκεδαστικά οφέλη το κόμιστρο που πλήρωσε στο γκισέ. Αυτοί όμως να ξέρεις αγαπημένε κύριε Ράιμι είναι η εξαίρεση. Διότι το μεγαλύτερο κομμάτι του κοινού σου, με όλα όσα αφειδώς και πλουσιοπάροχα του προσφέρεις στην καινούργια ντισνεϊκή περιπέτεια του «Μάγου του Οζ», ακόμη και πριν συμπληρωθεί η πρώτη πράξη, θα ψάχνει αριστερά και δεξιά για σόδες. Ο εντυπωσιασμός έχει κι ένα όριο. Πριν μετατραπεί σε ξελιγωμό…
Η θεματική της ταινίας λειτουργεί σαν πρόγονος του προ 70 ετών αριστουργήματος της MGM. Το σενάριο, ελλιπές και με ανακατωσούρες που δεν μπαλώνονται εύκολα, ελπίζει πως οι απίστευτης τελειότητας οφθαλμαπάτες των CGI θα υποκαταστήσουν την ψυχή που είχε βγάλει το απελπισμένο κοριτσάκι τραγουδώντας το «Over The Rainbow». Υπέρμετρη η φιλοδοξία του σκηνοθέτη – κι αυτό δεν είναι το μοναδικό του λάθος…
Ξεπερνώντας, έστω και με τραυματισμούς, αρνητικά στοιχεία που δεν περιμένεις από ένα μπλοκμπάστερ αξίας διακοσίων εκατομμυρίων, ομολογουμένως ο Oz είναι από τα φιλμ που αξίζουν το κάτι παραπάνω που θα πληρώσεις για το Real D γυαλάκι. Από το ιλιγγιώδες πέσιμο των αρχικών τίτλων, στο καταπληκτικό α/μ intro, που η υφή του αντανακλά τέλεια τεχνικά την εποχή των αρχών του 20ου αιώνα και από την αλά «Δόκτωρ Ζιβάγκο» μαντολίνου μουσική υπόκρουση του κορυφαίου Ντάνι Έλφμαν που θα σφυρίζεις διαρκώς μέσα σου, έως τους αψεγάδιαστους κομπιουτερίσιους χαρακτήρες του φτερωτού μαϊμουδίσιου Φίνλεϊ και της πορσελάνινης Κούκλας, το έργο είναι δομημένο τόσο μελετημένα στην οργάνωση της παραγωγής του, ώστε να μην αφήσει παραπονούμενο και τον πιο απαιτητικό, στο είδος, σινεφίλ. Και να τον μπολιάσει με τόνους εντυπωσιακών περιπετειωδών πλάνων, σε βαθμό που στο παρανάλωμα του τέλους να σηκώσει τα χέρια ψηλά από τη χόρταση. Δίνοντάς του, όμως συνάμα να καταλάβει πως μόνο με τα τεχνητώς κεχρωσμένα λιβάδια και τις ιλουστρασιόν ταχυδακτυλουργίες, δεν γράφεται κινηματογραφική ιστορία.
(αναδημοσίευση: ολόκληρη η κριτική στο www.moviesltd.gr)
Αξιολόγηση: *** (3)
Γιώργος Ζερβόπουλος