Η έκθεση εξετάζει και σχολιάζει, μέσα από διαφορετικές πτυχές -όπως την οικονομική, την κοινωνική, την αξιακή- την κρίση που έπληξε την Ελλάδα και εξαπλώθηκε στην Ευρώπη. Αποτελείται από μια μεγάλη εγκατάσταση με 185 κρεμάλες από λευκά σεντόνια, τρία έργα στον χώρο, καθώς και ένα ενιαίο σύνολο σκηνοθετημένων φωτογραφικών εικόνων μεγάλων διαστάσεων, που η Λυδία Δαμπασίνα ορίζει σαν γλυπτική φωτογραφία. Οι εικόνες συνοδεύονται από σύντομα κείμενα προερχόμενα ως επί το πλείστον από τον ημερήσιο Τύπο. Η χρήση πολλαπλών μέσων στο μέχρι τώρα έργο της (ζωγραφική, κατασκευές, εγκαταστάσεις, φωτογραφία, προβολές εικόνων), το μέγεθος και η αυστηρότητα των εικόνων, η επιλογή των θεμάτων, καθώς και η συνύπαρξη στην ίδια επιφάνεια εικόνας-κειμένου, συνιστούν βασικά χαρακτηριστικά του έργου της.
Πώς λειτουργεί ο γραπτός λόγος που ενσωματώνετε στις εικόνες σας;
Τα έργα απαρτίζονται από δύο ξεχωριστά μέρη – μια φωτογραφική εικόνα στο άνω μέρος και ένα κείμενο, που προέρχεται ως επί το πλείστον από τον ημερήσιο ελληνικό ή γαλλικό τύπο, τοποθετημένο στο κάτω μέρος. Η Αν-Λορ Όμπερσον (επιμελήτρια) γράφει: «Το κείμενο μπορεί να το κρατήσει ολόκληρο, εναλλακτικά μπορεί να κοπεί από το περιβάλλον του, ένα μέρος μόνο να «πλαισιωθεί». Με αυτήν την πράξη παίρνει μια καινούργια ύπαρξη, όχι πλέον ενός άρθρου της εφημερίδας, αλλά μιας φράσης που δημιούργησε η καλλιτέχνιδα, και αυτό παρ’όλες τις ακριβείς αναφορές στην πηγή του πρωτότυπου κειμένου.
Πρώτα παρατηρούμε την εικόνα, λόγω της κυρίαρχης αναλογίας της, αλλά το κείμενο που διαβάζεται έπειτα γίνεται πλήρες μέρος της εικόνας, έως ότου το πέρασμα από το ένα στο άλλο εναλλάσσεται και δεν ξέρουμε πια ποιο προηγείται του άλλου”.
Με ποιο τρόπο χρησιμοποιείτε τη φωτογραφία στο έργο σας;
Οι φωτογραφίες είναι κατασκευασμένες (μέγεθος 170Χ125 εκ.), με αυστηρή μετωπική λήψη.
Θεωρείτε ότι σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που ζούμε ο καλλιτέχνης μπορεί απλά να αρκείται στην κατάθεση του καλλιτεχνικού του έργου;
“Γιατί ουκ επ’άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος.” (Ματθ. 4,4).
Αυτό ακριβώς εννοούσε ο Γκοντάρ -ο οποίος μέχρι σήμερα εξακολουθεί τον πόλεμό του κρυμμένος- όταν είχε πεί για το “Νέο κύμα” κινηματογραφιστών : “Ήμασταν σαν τους Χριστιανούς στις κατακόμβες. Πιστεύαμε πως το σινεμά ήταν το ίδιο σημαντικό όσο και το ψωμί”.
Χώρος: Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, Αποθήκη Β1, Λιμάνι Θεσσαλονίκης, Τηλ. 2310 589152
Διάρκεια έως και τις 9 Μαρτίου.
‘Ωρες λειτουργίας: Τρίτη-Σάββατο 10:00 -18:00, Κυριακή 11:00-15:00.
Θανάσης Ράπτης