ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Καλησπέρα σας κ. Μέξη. Μιλήστε μας για εσάς. Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τον χώρο της τέχνης;
Καλησπέρα σας ,αρχικά να σας ευχαριστήσω για τον χρόνο σας!
Θεωρώ ότι ο τρόπος που είμαι σε αυτό το χώρο είναι λίγο πολύ κλισέ. Δηλαδή όντας παιδί παρ’ όλο που ασχολούμουν με τον αθλητισμό για να εκτονώσω την υπερέντασή μου, ένιωθα ότι δε μου αρκεί . Οπότε στο γυμνάσιο ήταν η πρώτη φορά που συνειδητά ήθελα να συμμετέχω σε καλλιτεχνικά δρώμενα, κυρίως σε ό,τι είχε να κάνει με κίνηση και χορό. Βέβαια για άλλους λόγους πήρα την απόφαση να βρεθώ σε μια τέτοια ομάδα, ωστόσο στη διάρκεια της πρώτης πρόβας ξέχασα οτιδήποτε άλλο. Βρέθηκα με ανθρώπους που «μιλούσαμε» την ίδια γλώσσα αλλά λίγο διαφορετικά. Και αργότερα όταν ήρθε η ολοκλήρωση που ένιωθα με τη δημιουργία και η επιβράβευση στο χειροκρότημα, συνειδητοποίησα την αγάπη μου για το θέατρο και τον χορό.
Δ.Β.: Για ποιον λόγο επιλέξατε την υποκριτική; Μιλήστε μας για τις σπουδές σας και τη μέχρι σήμερα πορεία σας στον χώρο.
Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα με μια μικρή προτίμηση στην κίνηση και στον χορό και αργότερα ασχολήθηκα με την υποκριτική. Ο λόγος αυτής της αρχικής προτίμησης ήταν ότι λάτρευα να είμαι μέρος του Χορού και του συνόλου… Με τα θετικά όπως είναι ότι νοιώθεις ασφαλείς στη μάζα, αλλά δε μπορείς να ξεχωρίσεις… Τελειώνοντας το σχολείο ήθελα να ελέγχω το σώμα μου, οπότε βρέθηκα σε διάφορες σχολές χορού και εργαστήρια για να εξελίξω αυτό το στοιχείο. Ασχολήθηκα κυρίως με Latin, ballroom, hip hop, contemporary, swing. Και έκανα αρκετά σεμινάρια και με το rise of Hydra να με εξελίσσει σε αντίληψη γιατί συνδύαζε την υποκριτική με την κίνηση. Όσο για παραστάσεις, είχα την τύχη να ξεκινήσω παίζοντας Ερωτόκριτο και στη συνέχεια Όρνιθες, Φαύστα, Τραπεζαρία, Scarlet swing night, o άνθρωπος ανεμιστήρας, το άλλο σπίτι, το κλουβί με τις τρελές και τελευταία δουλειά ήταν Το κλάμα βγήκε από τον παράδεισο.
Δ.Β.: Αυτή την περίοδο πρωταγωνιστείτε στην παράσταση «Ο Γουίνι και η παρέα του» στο Θέατρο Metropolitan ερμηνεύοντας τον Γουίνι, ενώ παράλληλα υπογράφετε και τις χορογραφίες.
Στη συγκεκριμένη παράσταση πρώτα ξεκίνησα ως χορογράφος και έπειτα μου δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστώ με τη συγκεκριμένη ομάδα ως ηθοποιός. Η παράσταση βασίζεται στον γνωστό αρκούδο, όπου μια μέρα ο Γουίνι θα αποφασίσει να αφήσει για λίγο τους φίλους του και το δάσος για να αναζητήσει τη δική του περιπέτεια. Πέρα στον μακρινό λόφο. Ωστόσο ο Γουίνι θα καταλάβει πως δεν χρειάζεται να πάει στον μακρινό λόφο για να βρει μία περιπέτεια. Αφού το δάσος των γαλάζιων ονείρων είναι γεμάτο περιπέτειες.
Η παράσταση βασίζεται στο κλασσικό παιδικό (Α.Α. ΜΙΛΝ) σε σκηνοθεσία – διασκευή του Πασχάλη Αραμπατζή, κείμενα Γιώτας Καλτσίδου, μουσική Αίσωνα, στίχοι Γιώτας Καλτσίδου /Αίσωνα ,μάσκες Anna Wasiak, κοστούμια Κατερίνας Καραογλάνη, σκηνικά Γιάννη Γροϊδη και παραγωγή Παιδικής Σκηνής Θεσσαλονίκης. Από Σάββατο 1 Οκτωβρίου στις 18:00 και Κυριακή 2 Οκτωβρίου στις 11:30, για λίγες παραστάσεις… και πρόκειται για μια ζεστή και τρυφερή περιπέτεια όπου ελπίζουμε ότι οι μικροί μας φίλοι θα ενθουσιαστούν ενώ οι μεγάλοι θα αναπολήσουν την παιδική τους… ξεγνοιασιά! Στόχος μου ως χορογράφος ήταν να ταιριάξω στην αισθητική και την ατμόσφαιρα των συνεργατών μου, τηρώντας την κλασική γραμμή, αλλά βάζοντας σύγχρονα στοιχειά, ώστε να έρθει πιο κοντά στο σήμερα. Και να παραμείνει τρυφερό για τους μικρούς, αλλά συγχρόνως ενδιαφέρων για τους μεγάλους φίλους μας. Θέλω να πιστεύω ότι το πετύχαμε!
Δ.Β.: Γιατί να έρθει κάποιος σήμερα με το παιδί του να παρακολουθήσει την παράστασή σας;
Ωραία ερώτηση! Το θέατρο (ιδίως το παιδικό) σου δίνει αυτή την «ελευθερία» της επιλογής. Όπου ο θεατής καλείται να γεμίσει την πλοκή, όχι με εφέ, αλλά με την φαντασία του. Αυτό ακριβώς που κάνει και η Κρίστι στη συγκεκριμένη παράσταση. Χρησιμοποιεί τη φαντασία της ώστε να δει τα όνειρα της να ζωντανεύουν, έτσι, «απλά και όμορφα», όπως θα έλεγε. Παράλληλα μας δείχνει πως αν έχεις δίπλα σου τους κατάλληλους φίλους… είτε ανθρώπους, είτε αρκούδους, είτε λαγούς, γαιδαράκους κλπ θα ζήσειςτις πιο απίθανες περιπέτειες και δεν θα σε φοβερίσουν ούτε οι πιο τρομεροί εφιάλτες… Δείχνοντας στους μικρούς μας θεατές πόσο γλυκό είναι να έχεις φίλους που να νοιάζεσαι και να σε νοιάζονται, είτε σε βοηθούν σε διαγωνισμούς κολοκύθας, είτε σου ετοιμάζουν πάρτι έκπληξη (Σσσς…! αυτό να μείνει μεταξύ μας, αλλιώς θα χαλάσει η έκπληξη). Όλα αυτά σε μια τρυφερή παράσταση που σου δείχνει πως τα απλά και καθημερινά είναι πολλές φόρες ό,τι χρειάζεσαι!
Δ.Β.: Μελλοντικά σχέδια.
Σε αυτήν την περίοδο ελπίζω στο να πάει καλά «Ο Γουίνι και η παρέα του» και να αγγίξει όσο περισσότερο κόσμο μπορεί. Εφόσον κλείσει αυτός ο κύκλος, θα ήθελα να δοκιμάσω ξανά κάτι αντίστοιχο γιατί το παιδικό θέατρο με έκανε να κατανοήσω την ομορφιά της απλής υπερβολής και πόσο ωραίο είναι να παίζεις με τον χαρακτήρα. Όσο για τον χορό είναι κάτι που ακόμα κάνω παράλληλα και ελπίζω στις ευκαιρίες που μπορεί να μου δοθούν ώστε να χορογραφήσω και άλλες παράγωγες. Αλλά ό,τι και να έρθει είναι ευπρόσδεκτο!
Δ.Β.: Σας ευχαριστώ θερμά κι εύχομαι καλή επιτυχία.
Και εγώ σας ευχαριστώ για την ευκαιρία!
