ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΑΓΓΕΛΟ ΧΑΡΙΑΤΗ
ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΓΕΝΝΑΙΩΝ
Η Πόλη των γενναίων Όταν ο αστυνομικός Κόνερι ανακαλύπτει ένα τεμαχισμένο γυναικείο πτώμα σε μια επίσκεψη ρουτίνας για διατάραξη κοινής ησυχίας σε ένα διαμέρισμα στην Πόλη των γενναίων, η ζωή του αλλάζει μεμιάς, καθώς βρίσκεται ξαφνικά μπλεγμένος σε μια τρομερή ιστορία, όπου ανθρώπινα πτώματα εμφανίζονται σε διάφορα μέρη της πόλης, ενώ μια μυστηριώδης φωνή, που γνωρίζει τα πάντα, φαίνεται να είναι επικεφαλής της δράσης, να καθορίζει τους κανόνες και να κινεί τα νήματα. Ο Κόνερι, πιασμένος στον ιστό της αράχνης, αδύναμος να ξεφύγει, μετατρέπεται άθελά του στην κεντρική μαριονέτα σε ένα παιχνίδι ζωής και θανάτου. Πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα γρήγορης δράσης και ολοκληρωμένων χαρακτήρων, οι οποίοι φέρουν βαρέως το –όποιο- παρελθόν τους. Ο συγγραφέας κατορθώνει και κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον και την αγωνία του αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα, καθώς τα στοιχεία ανακαλύπτονται σταδιακά και η δράση εξελίσσεται κλιμακωτά. Παράλληλα, ο Χαριάτης δεν επικεντρώνεται μόνο στην ιστορία του, αλλά και στους χαρακτήρες τους οποίους φορτώνει με (πολλά) πάθη και συμπλέγματα. Με αυτό τον τρόπο όσο προχωρά το βιβλίο δεν είναι μόνο η υπόθεση της δολοφονίας που οδεύει προς τη λύση, αλλά ο ίδιος ο κεντρικός ήρωάς του κινείται προς την κάθαρση –άσχετα αν θα τα καταφέρει-, προσπαθώντας να ωριμάσει και να αποστασιοποιηθεί, αν όχι να γιατρευτεί, από τις πληγές του.»
Λίγο πριν την παρουσίαση του τελευταίου του μυθιστορήματος Η πόλη των γενναίων στις 9 Μαρτίου στην Αθήνα ο ταλαντούχος και πολυγραφότατος συγγραφέας Άγγελος Χαριάτης απάντησε στις ερωτήσεις του φιλμ νουάρ.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Μιλήστε μας για σας και για το πως ξεκίνησε αυτό το ταξίδι σας στο χώρο της τέχνης.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΧΑΡΙΑΤΗΣ: Χωρίς να το περιμένω. Με έπιασε απροετοίμαστο. Δεν έγραφα ποιήματα στο Δημοτικό. Δεν έγραφα ποτέ καλές εκθέσεις. Μάλιστα, ήμουν εξαιρετικά κακός μαθητής στην έκθεση. Με έσωνε μονάχα η ορθογραφία. Λίγο πριν «κλείσω» τα δεκαοκτώ, ένα χειμωνιάτικο πρωινό, χωρίς προφανή λόγο και αιτία έγραψα το πρώτο μου διήγημα. Με μπλε στυλό σε κόλλα Α4. Από τότε, με εξαίρεση μια σκοτεινή συγγραφική περίοδο δύο ετών, δεν σταμάτησα να γράφω.
Δ.Β.: Είστε πολυγραφότατος. Έχετε γράψει και εκδώσει αρκετά βιβλία. Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας;
Α.Χ.: Συνήθως δουλεύει κάπως έτσι: Έχω μια κεντρική ιδέα. Την καταγράφω στο μαύρο μπλοκάκι μου. Εάν η ιδέα αξίζει να μετασχηματιστεί σε ένα ολοκληρωμένο «σκελετό» και ύστερα να γραφτεί ως κείμενο είναι σίγουρο ότι θα έρχεται και θα επανέρχεται μέχρι να πληκτρολογήσω την πρώτη λέξη στον κειμενογράφο. Μετά έχει πάρει τον δρόμο του.
Τα θέματα, η έμπνευση εάν θέλετε μπορεί να προέλθει από οπουδήποτε. Από μια εικόνα στο δρόμο, από μια συζήτηση που έχει τύχει να ακούσω, από μια στιγμή, ακόμη και από μια μυρωδιά. Σίγουρα από κάποιες εμπειρίες. Από μια αναβλύζουσα υποσυνείδητη δύναμη που σε αναγκάζει να γράψεις.
[wp_ad_camp_1]
Δ.Β.: Μιλήστε μας για το τελευταίο σας βιβλίο Η πόλη των γενναίων.
Α.Χ.: Είναι ένα νουάρ αστυνομικό μυθιστόρημα το οποίο διαδραματίζεται στο κοντινό μέλλον σε μια νέα ήπειρο, ύστερα από το λιώσιμο των πάγων, σε μια ήπειρο όπου οι έποικοι προέρχονται από κάθε γωνιά του κόσμου. Εκεί στην Πόλη των Γενναίων ο αστυνόμος Κόνερι καλείται να δώσει λύση σε ένα μυστήριο. Να παλέψει με τον εαυτό του, με την άγνωστη φωνή, με τους συναδέλφους και να βγει νικητής. Σκοτεινό, ατμοσφαιρικό σκηνικό, με δράση και αγωνία και μια διαρκής υπαρξιακή αναζήτηση για τον πρωταγωνιστή.
Δ.Β.: Ο κεντρικός σας χαρακτήρας είναι ο αστυνομικός Κόνερι. Μιλήστε μας για αυτόν. είναι δημιούργημα της φαντασίας σας ή βασίζεται σε κάποιο πρόσωπο υπαρκτό;
Α.Χ.: Όπως όλοι οι μυθιστορηματικοί μου ήρωες είναι δημιούργημα της φαντασίας. Όμως κάποια από τα στοιχεία της προσωπικότητας κα του χαρακτήρα του, τα έχω «κλέψει» από υπαρκτά πρόσωπα. Στη συγκεκριμένη φόρμα του αστυνομικού μυθιστορήματος ο ήρωας οφείλει να έχει κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Πέρα από αυτό, αρέσκομαι στο να «βασανίζω» τους ήρωες μου με υπαρξιακά διλλήματα. Τους κάνει πιο ενδιαφέροντες στα μάτια του απόλυτου κριτή, του αναγνώστη.
Δ.Β.: Μελλοντικά σχέδια.
Α.Χ.: Πολλά. Έχει υπάρξει μια συζήτηση με τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη για ένα, θα το ονόμαζα, οικογενειακό μυθιστόρημα. Ίσως μια συνέχεια της «Πόλης των Γενναίων (Brave City)». Έχω ήδη κρατήσει κάποιες σημειώσεις. Το εξώφυλλο πάντως είναι ήδη έτοιμο.
[wp_ad_camp_1]
Δ.Β.: Τι διαβάζετε αυτή την περίοδο;
Α.Χ.: Οι Δουβλινέζοι- James Joyce, Περί έρωτος, Stendhal (η επανάληψη μητέρα της μάθησης), μ.Χ, Βασίλης Αλεξάκης.
Δ.Β.: Η τέχνη στην Ελλάδα της κρίσης.
Α.Χ.: Είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι η κρίση έχει δημιουργήσει μια νέα γενιά καλλιτεχνών, μια νέα γενιά λογοτεχνικών κειμένων. Είναι λογικό τα λογοτεχνικά έργα να αναφέρονται και στην κρίση. Εδώ βέβαια οι απόψεις διίστανται. Η μια άποψη αναφέρει ότι η τέχνη είναι ανεξάρτητη από τις συνθήκες. Η άλλη ότι είναι εξαρτημένη από τις συνθήκες. Διαλέγω και τις δύο απόψεις. Γράφω τις ιστορίες μου εμπνευσμένες από την κρίση αλλά και έξω από αυτή.
Γενικά η κρίση δεν θα έπρεπε να επηρεάζει την τέχνη, αλλά η τέχνη να επηρεάζει την κρίση.
Δ.Β.: Η φιλοσοφία σας.
Α.Χ.: Ούτε νικητής, ούτε νικημένος. Μόνο «γεμάτος».
Δ.Β.: Σας ευχαριστώ θερμά!
Δελίνα Βασιλειάδη