Η Βαρβάρα Δουμανίδου, ηθοποιός και σκηνοθέτιδα, από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα της Θεσσαλονίκης στον καλλιτεχνικό τομέα, παρά τον μόνιμο πλέον τεράστιο φόρτο εργασίας της, απάντησε στις ερωτήσεις του φιλμ νουάρ.
Δ.Β.: Είστε σκηνοθέτης και ηθοποιός στο θέατρο, αλλά και εκπαιδευτικός. Διδάσκετε σε θεατρικά εργαστήρια. Μιλήστε μας για αυτή σας την ιδιότητα, καθώς και για την καινούρια σας συνεργασία με το Ωδείο Βορείου Ελλάδος.
Β.Δ.: Αν και η λέξη εκπαιδευτικός είναι σχεδόν τρομακτική, η αλήθεια είναι πως ναι μου αρέσει να παιδεύομαι με το θέατρο. Και το γεγονός πως αυτή η παίδευση γίνεται μαζί με άλλους ανθρώπους το κάνει ακόμη πιο γοητευτικό. Μου αρέσει να μοιράζομαι τη θεατρική μου γνώση και πραγματικότητα με ανθρώπους που τους αρέσει να εξερευνούν και να δοκιμάζουν συνεχώς καινούργια πράγματα. Το θέατρο για μένα είναι ένα ελεύθερο πεδίο έκφρασης, ένας χώρος κι ένας τόπος όπου μπορείς να γίνεις ό,τι θέλεις. Αυτό όμως που απολαμβάνω περισσότερο είναι πως δεν διδάσκω στα αλήθεια. Εγώ δείχνω ένα δρόμο, ένα μέρος, μια κατάσταση, μια φανταστική πραγματικότητα, έναν παράξενο ήρωα. Οι μαθητές -ενήλικες όλοι τους- έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν, να σκεφτούν, να επινοήσουν, να κατασκευάσουν, να δημιουργήσουν τις δικές τους καταστάσεις και πραγματικότητες. Να χαράξουν δικά τους ολοκαίνουργια μονοπάτια.
Κι αυτό είναι συναρπαστικό.
Η συνεργασία μου με το Ωδείο Βορείου Ελλάδος ήρθε όταν ο κύριος Δημήτρης Μητσόπουλος, τον οποίο εκτιμώ ιδιαιτέρως λόγω της συνεισφοράς του στα θεατρικά πράγματα της πόλης, μου εξέφρασε την επιθυμία να δημιουργηθεί στον χώρο του ωδείου ένα θεατρικό εργαστήρι. Ένας πολύ όμορφος χώρος ανατολικά της πόλης που, εκτός από μουσική, τώρα θα πλημμυρίσει κι από μαγικό θέατρο.
Δ.Β.: Τι ετοιμάζετε για φέτος, δηλαδή για τη θεατρική σεζόν 2018 – 2019, θεατρικά;
Β.Δ.: Φέτος η θεατρική μας χρονιά ξεκινά με δύο αγαπημένες μας παραστάσεις το Κορίτσι και το Αγόρι μέσα στο Σπίτι σε κείμενα της Μαρίας Ράπτη όπου οι θεατές μας ζητούν ξανά και ξανά εδώ και δύο χρόνια από τότε που ανέβηκε για πρώτη φορά. Δύο σκοτεινοί, απίστευτης ομορφιάς, μονόλογοι γεμάτοι αγάπη, θλίψη και θάνατο. Θα ανέβουν για τέσσερις μόνο παραστάσεις 13, 14, 15 και 16 Σεπτεμβρίου στο Μπενσουσάν Χαν. Ο Οκτώβρης θα μας βρει με ένα επίσης αγαπημένο έργο, τον Εξορκισμό, πάλι σε κείμενο της Μαρίας Ράπτη, όπου εδώ συναντάμε όλη την παθογένεια μιας υποτιθέμενης θρησκευόμενης οικογένειας, όπου ο γιος υποφέρει από δαιμονισμό. Ένα πραγματικό θρίλερ όπου οι θεατές φεύγουν από το Μπενσουσάν συγκλονισμένοι. Και λίγο τρομοκρατημένοι. Όσο για την καινούργια χρονιά, κάνουμε ήδη πρόβες για ένα ξεχωριστό και αρκετά δύσκολο εγχείρημα, τον Εκκλησιαστή, ο οποίος είναι κομμάτι της Παλαιάς Διαθήκης και έχει χαρακτηριστεί ως αιρετικό κείμενο. Εργάστηκα όλο το καλοκαίρι δουλεύοντας την απόδοση και κάνοντας τη διασκευή και ήρθα αντιμέτωπη με τις φιλοσοφικές και θεολογικές μου ερωτήσεις. Πραγματεύεται την ματαιότητα της ύπαρξης, που είναι αγαπημένο αντικείμενο μελέτης της ομάδας μας. Ανεβαίνει στο Θέατρο Αυλαία 23 με 29 Ιανουαρίου 2019.
Δ.Β.: Έχετε σκηνοθετήσει και το εξαιρετικά επιτυχημένο trailer της καμπάνιας A ball for all. Μιλήστε μας για αυτό σας το εγχείρημα.
Β.Δ.: Το πιο αγαπημένο μου κομμάτι της προηγούμενης χρονιάς. Όπως γνωρίζετε ο σύζυγος μου Ηλίας Μάστορας είναι ο δημιουργός μιας ξεχωριστής μπάλας και για τυφλά παιδιά. Η αγάπη του για αυτό το project έφερε την ανάγκη μιας παγκόσμιας καμπάνιας όπου αυτή η μπάλα όχι μόνο θα κατασκευάζονταν, αλλά θα δωρίζονταν αποκλειστικά σε όλα τα τυφλά παιδιά. Αυτή η καμπάνια λοιπόν χρειαζόταν ένα προωθητικό βίντεο για να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο. Δέχτηκα την πρόταση με χαρά και παρέα με τους μόνιμους συνεργάτες μου Δημήτρη Βασιλειάδη, Τόμη και Κώστα Βρακά φτιάξαμε αυτό το μικρό βιντεάκι, όπου επιθυμούμε να ενεργοποιήσει οργανισμούς και φορείς για να γίνουν οι απαραίτητες χορηγίες. Μέχρι στιγμής, με πολλή σκληρή δουλειά εκ μέρους του Ηλία, αυτές οι μπάλες έχουν φτάσει σε 77 χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο. Φυσικά τίποτα δεν θα γινόταν αν δεν συμμετείχαν στο βίντεο τα υπέροχα αυτά παιδιά και οι ευαισθητοποιημένοι γονείς τους. Κι ένα ιδιαίτερο ευχαριστούμε στον Γιάννη Σερβετά που μας δάνεισε την ξεχωριστή φωνή του για να γίνει η δράση μας πιο γνωστή!
Δ.Β.: Είστε πολυπράγμων. Τελικά, πού βρίσκεται η καρδιά σας;
Β.Δ.: Όλοι είμαστε. Δεν θεωρώ πως μια γυναίκα με παιδιά και εργασία και κοινωνική ζωή δεν είναι πολυπράγμων. Απλά δεν βρίσκεται κανείς να της το πει. Προσωπικά κάνω σε αυτή τη ζωή που μου δόθηκε αυτό ακριβώς που μου αρέσει. Είμαι τυχερή και ευγνώμων. Παρά την κούραση και τις εξαντλητικές ώρες εργασίας, τις πρόβες, τις παραστάσεις, όταν γυρίζω σπίτι είμαι πλήρης. Κι αυτή η πληρότητα είναι ένα είδος ευτυχίας. Η καρδιά μου όμως είναι μισή στο φως και μισή στο σκοτάδι. Σαν τη σελήνη. Κι αυτό μου φέρνει την ισορροπία που χρειάζομαι σαν άνθρωπος και σαν σκηνοθέτις.
Δ.Β.: Αν και είναι νωρίς, πείτε μας λίγα λόγια για τα μελλοντικά σας σχέδια. Σίγουρα έχετε πολλά κατά νου.
Β.Δ.: Θέλω να κάνω πολλά πράγματα. Ένα από αυτά είναι να μεταφέρω στη σκηνή ένα κλασσικό έργο, που δυστυχώς δεν μπορώ ακόμη να αποκαλύψω. Θέλω να κάνω μια αρχαία τραγωδία. Αλλά όλα αυτά είναι ακόμη σκέψεις. Για κάθε έργο που ανεβάζουμε χρειάζεται να γίνει μια ωρίμανση, μια ζύμωση και μετά να αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά. Συνήθως οι εργασίες μας πάνω στα έργα που καταπιανόμαστε χρειάζονται πολλή έρευνα και μελέτη. Κι αυτό παίρνει χρόνο. Αλλά μου αρέσει πολύ η διαδικασία. Για όλους εμάς που ασχολούμαστε με την τέχνη του θεάτρου η πιο όμορφη και δημιουργική περίοδος είναι πάντα μέχρι την πρεμιέρα. Η πρεμιέρα είναι πάντα η στιγμή που ανθίζει αυτό που τόσο καιρό σκάβαμε και ποτίζαμε και που μοιραία αργά ή γρήγορα θα αρχίσει και η φθορά του.
Δ.Β.: Τι διαβάσατε φέτος το καλοκαίρι;
Β.Δ.: Φέτος είχα τη χαρά να διαβάσω αρκετά. Αλλά ξεχώρισα το Καληνύχτα καλούδια μου του Νικήτα Παπακώστα που θα ήθελα να το κάνω και θεατρικό. Ή ταινία…
Δ.Β.: Μια φράση που σας εκφράζει.
Β.Δ.: Μια φράση (στίχοι) από ένα ποίημα του Ρουμί.
«Η αγάπη είναι ποτάμι. Πιες. Πλύσου».
Δ.Β.: Σας ευχαριστώ πολύ και εύχομαι σε εσάς και την ομάδα σας καλή επιτυχία.
Δελίνα Βασιλειάδη