ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Καλημέρα σας κυρία Κορινθίου. Στις 13, 14 και 15 Φεβρουαρίου θα έχουμε τη μεγάλη χαρά να σας παρακολουθήσουμε στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ στην παράσταση JORDAN των Ανν Ρέυνολντς και Μόιρα Μπουφίνι.
ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ: Καλημέρα σας. Ερχόμαστε στη Θεσσαλονίκη με το JORDAN. Είναι ένα σύγχρονο έργο. Η ιστορία του εξελίχθηκε στην Αγγλία τη δεκαετία του ’80.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Το έργο είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα.
ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ: Ναι. Είναι αληθινή ιστορία. Πρωτοανέβηκε θεατρικά το 1992 από τη Μόιρα Μπουφίνι, η οποία ερμήνευσε τον ρόλο της Σίρλεϋ για πρώτη φορά. Η Μόιρα Μπουφίνι είναι η μία από τις δύο συγγραφείς του έργου. Η άλλη είναι η Ανν Ρέυνολντς, η συγκρατούμενη της Σίρλεϋ στη φυλακή και η μόνη γυναίκα στην οποία η Σίρλεϋ εκμυστηρεύτηκε την ιστορία της, τα συναισθήματά της, όλα όσα πέρασε από πολύ μικρή ηλικία στη ζωή της. Και για αυτόν τον λόγο όταν γίνεται αναφορά στην Ανν Ρέυνολντς στο έργο –έχει τρεις τέσσερις αναφορές μέσα στο κείμενο- η Σίρλεϋ την αποκαλεί «Καλή κυρία». Πρόκειται για τη μοναδική φίλη της μέσα στη φυλακή. Για την ιστορία, η Σίρλεϋ ποτέ δεν έμαθε φυσικά για το θεατρικό και την αποδοχή του από τον κόσμο, επειδή δεν «πρόλαβε» να βγει από τη φυλακή. Αυτοκτόνησε μέσα στη φυλακή. Είχε κάνει πολλές απόπειρες αυτοκτονίας. Όταν σκότωσε τον γιο της έκανε και η ίδια απόπειρα αυτοκτονίας. Όμως, την προλάβανε, την πήγαν στο νοσοκομείο, της έκαναν πλύση στο στομάχι και έζησε. Μετά από αυτό πέρασε έναν χρόνο μέσα στη φυλακή, όπου έκανε διάφορες απόπειρες αυτοκτονίας, αλλά, ουσιαστικά, περίμενε. Μάλιστα μέσα στο έργο υπάρχει μια πολύ χαρακτηριστική ατάκα: «Ο θάνατος είναι που δεν έρχεται εύκολα. Πρέπει να τον παλέψεις. Πρέπει να είσαι ολότελα αποφασισμένος, γιατί ο θάνατος το ξέρει αν δεν είσαι». Αν κι έκανε, όπως είπα, πολλές απόπειρες αυτοκτονίας, βλέπουμε στο τέλος του έργου ότι δεν ήταν έτοιμη να αυτοκτονήσει, γιατί περίμενε την ετυμηγορία και την απόφαση του δικαστηρίου. Την ημέρα, λοιπόν, της απόφασης, η οποία ήταν αθωωτική –το δικαστήριο την απάλλαξε με περιοριστικά μέτρα, βέβαια- η Σίρλεϋ αυτοκτόνησε. Εκείνη την ίδια μέρα της αθώωσής της.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Επειδή πρόκειται για μια αληθινή και σύγχρονη ιστορία, πείτε μας πότε συμβαίνουν όλα αυτά. Δώστε μας το χρονολογικό πλαίσιο.
ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ: Αν ζούσε σήμερα ο Τζόρνταν θα ήταν περίπου 35 χρονών. Όταν συνέβησαν όλα αυτά, όταν γνώρισε, δηλαδή, η Σίρλεϋ τον Ντέιβι, την «πληγή» όλης αυτής της ιστορίας, που ήταν ο σύντροφός της και πατέρας του Τζόρνταν, γύρω στο 1985, η Σίρλεϋ ήταν μικρή, περίπου 19 ετών. Αμέσως έμεινε έγκυος και σε έναν χρόνο γεννά τον Τζόρνταν. Το έπνιξε το παιδί όταν αυτό ήταν 13 μηνών και μετά πέρασε έναν χρόνο στη φυλακή μέχρι, τελικά, να αυτοκτονήσει το 1987.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Για ποιον λόγο επιλέξατε εσείς αυτό το έργο σήμερα;
ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ: Αυτό το έργο το επέλεξα για πάρα πολλούς λόγους. Ο πρώτος και πιο βασικός προήλθε από τον άντρα μου. Μου δημιουργήθηκε η ανάγκη και η επιθυμία από τον Γιάννη (Αϊβάζη), τον άντρα μου, ο οποίος με σκηνοθετεί κιόλας. Πριν από περίπου τέσσερα χρόνια ο Γιάννης ήταν υπεύθυνος στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης στην ερασιτεχνική θεατρική ομάδα και τον είχαν καλέσει να ανεβάσει ένα έργο με την ομάδα αυτή. Τότε ο Γιάννης διάλεξε το Τζόρνταν, αν και ήταν μονόλογος. Ο Γιάννης τότε κλήθηκε να χωρίσει τον μονόλογο αυτό σε τμήματα για 25 ηθοποιούς.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Δηλαδή 25 ερασιτέχνες ηθοποιοί ερμήνευσαν έναν μονόλογο, ο καθένας το κομμάτι του.
ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ: Το είχε σκηνοθετήσει έτσι ο Γιάννης. Το είχε χωρίσει έτσι. Είχε κάνει μια εκπληκτική δουλειά. Και όταν είδα τη δουλειά του, όταν είδα αυτήν την παράσταση, γύρισα και του είπα ότι μια μέρα εμείς αυτό το έργο θα το κάνουμε. Οι δυο μας. Έτσι, από εκείνη την ημέρα μου δημιουργήθηκε η επιθυμία για αυτό το έργο και πάντα το είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Όσοι με ζούσαν πολύ στενά και ήξεραν και τις θεατρικές επιθυμίες μου, γνώριζαν ότι ήθελα να κάνω το Τζόρνταν.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Γιατί σήμερα;
ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ: Καταρχάς τα χρόνια περνάνε. Η κατάσταση ζυμώνει… Αλλά παρόλα αυτά, συνέβη το εξής. Το καλοκαίρι που μας πέρασε μου είχαν γίνει διάφορες θεατρικές προτάσεις, πάρα πολύ καλές, αλλά εγώ θεωρούσα πως καμιά δεν θα με πήγαινε ένα βήμα παραπάνω. Πάντα, σε οποιαδήποτε δουλειά εγώ προσωπικά επιλέγω να κάνω, πάντα κοιτώ να έχει αυτή η δουλειά να μου δώσει κάτι. Να μη με αφήνει στο ίδιο σκαλί, στο ίδιο επίπεδο, αλλά να με πηγαίνει κάπου παραπέρα και να έχει κάτι παραπάνω από την προηγούμενη δουλειά μου, ό,τι κι αν είναι αυτό, όπως κι αν αυτό μπορεί να ερμηνευτεί. Τότε, λοιπόν, είχαμε με τον Γιάννη μια απλή συζήτηση, όπου γυρνά και μου λέει «Μαρία, αν το σκεφτείς, τι είναι ο ηθοποιός; Το πολύ σαράντα παραστάσεις στη ζωή του». Και αυτή η ατάκα με κόλλησε στον τοίχο. Με έβαλε σε πολλή σκέψη. Εγώ δεν θέλω πολύ. Χρειάζομαι μόνο μια φράση να μου πει κάποιος να με ερεθίσει και να κινηθώ αναλόγως. Και γυρνάω τότε και του λέω «Έχεις απόλυτο δίκιο. Οπότε. Πάμε να κάνουμε αυτά που θέλουμε». Κι έτσι πήραμε την απόφαση.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Αυτό όλο είναι και μια ωραία στάση ζωής. Ο ρόλος τώρα. Της Σίρλεϋ. Είναι δύσκολος. Η παιδική της ηλικία σημαδεύτηκε από την κακοποίηση, μετά γνωρίζει τον Ντέιβι, τον σύντροφό της και την «πληγή» όπως τον χαρακτηρίσατε, ώσπου η γυναίκα αυτή καταλήγει να δολοφονήσει τον ενός έτους γιο της. Εσείς. Πώς το προσεγγίσατε όλο αυτό; Και ακόμα κάτι. Τη Σίρλεϋ μέσα σας, τη δικαιώσατε;
ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ: Δεν γίνεται να μην τη δικαιώσω. Δεν γίνεται να μην τη δικαιολογήσω. Δεν γίνεται να μην την αγαπήσω. Δεν γίνεται να μην προσπαθήσω συναισθηματικά να βρεθώ στη θέση της.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Ως ηθοποιός ή ως άνθρωπος;
ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ: Πάνω απ’ όλα ως ηθοποιός. Δεν μπορείς να προσεγγίσεις έναν ρόλο, αν δεν μπορείς να τον καταλάβεις. Και για να τον καταλάβεις πρέπει να τον αγαπήσεις. Να δικαιολογήσεις την κάθε του πράξη. Τον κάθε συναισθηματισμό που μπορεί να έχει στη δεδομένη στιγμή. Όσο μπορείς, σαφέστατα. Κι αυτό είναι και μια τεχνική πια των ηθοποιών. Μιλάμε πάντα για την αλήθεια του κάθε χαρακτήρα. Που εξαρτάται πώς το ερμηνεύει αυτό ο καθένας. Η αλήθεια του ρόλου μαζί με τη δική μου γίνονται ένα, αλλά πάντα υπάρχει από πίσω το ότι δεν είναι αυτή καθεαυτή «αλήθεια» από την άποψη ότι –στη συγκεκριμένη περίπτωση- εγώ δεν έχω ζήσει ό,τι έζησε η Σίρλεϋ. Αυτό που αποκαλούμε «αλήθεια», το ότι πρέπει, δηλαδή, οι συντεταγμένες (του ρόλου και του ηθοποιού) να έρθουνε μαζί, είναι να αναλύσεις τον χαρακτήρα και τον συναισθηματισμό του ρόλου στην κάθε δεδομένη στιγμή και πρέπει να έρθει στα ίδια επίπεδα με το πώς εσύ στην κάθε δεδομένη στιγμή θα έπραττες, θα αισθανόσουνα. Κι αν αισθανόσουνα έτσι, πώς θα το έβγαζες; Είναι μια ολόκληρη ιδιοσυγκρασία και μια ολόκληρη τεχνική, κι αυτό, βεβαίως, είναι το υπέροχο της δουλειάς μας. Αλλά θέλω να μείνω στο γεγονός ότι αυτός ο μονόλογος δεν είναι δύσκολος επειδή είναι μονόλογος, το πρόβλημα δεν είναι η μονολογική του φύση. Ούτε είναι δύσκολος επειδή είναι μια αληθινή ιστορία. Υπάρχουν πάρα πολλοί μονόλογοι που είναι αληθινές ιστορίες στο θέατρο. Η δυσκολία αυτού του έργου είναι βέβαια όλα τα παραπάνω, αλλά κυρίως έγκειται στη δομή και τη γραφή του. Το κείμενο είναι τόσο εκπληκτικά και σπουδαία γραμμένο που είναι σαν αρχαία τραγωδία. Αυτή είναι για μένα η δυσκολία του έργου. Σε συνδυασμό πάντα σαφέστατα, όπως είπαμε, με το ότι είναι μια αληθινή ιστορία, γεγονός που την καθιστά (την ιστορία) πιο τραγική και σπαρακτική, αλλά και το ότι πρόκειται για έναν μονόλογο. Και είναι ένας μεγάλος μονόλογος.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣΗ: Πόση ώρα διαρκεί η παράσταση;
ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ: Μία ώρα και σαράντα λεπτά χωρίς διάλειμμα. Είναι, όμως, τόσο σπουδαίο έργο… Θεέ μου! Πόσο σπουδαίο έργο είναι. Και όλοι στο θέατρο το γνωρίζουν. Είναι συγκλονιστικό έργο. Νιώθω τόσο τυχερή που το έχω στα χέρια μου… Και παρόλο που φεύγω από την παράσταση –το ίδιο συνέβαινε και με τις πρόβες- εντελώς εξουθενωμένη και πραγματικά το να συνέλθω μου παίρνει τρεις μέρες, είμαι σαν άρρωστη μετά την παράσταση για κάποιες μέρες, δεν το αλλάζω αυτό με τίποτα. Το έργο αυτό είναι ύμνος πραγματικά για το θέατρο. Και νιώθω τόσο τυχερή που στα σαράντα μου χρόνια, μετά από είκοσι χρόνια στον χώρο αυτόν –χωρίς τις σπουδές- έχω τη μεγάλη τύχη να έχω στα χέρια μου αυτό το έργο.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Και σας σκηνοθετεί και ο άντρας σας.
ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ: Δεν το συζητάω. Αυτό, άλλωστε, πάει πακέτο, γιατί αυτή η δουλειά ξεκίνησε ούτως ή άλλως από τον Γιάννη, ο οποίος το δούλεψε το έργο αυτό πάρα πολύ επί έναν χρόνο για να το παρουσιάσει με την ερασιτεχνική ομάδα του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης, το ξέρει πάρα πολύ καλά. Και μετά ήρθα εγώ που του είπα: «Πάμε να το κάνουμε μαζί. Εσύ να το ξανασκηνοθετήσεις κι εγώ να το παίξω». Η επιθυμία μου να έρθω σε επαφή με αυτό το έργο ήταν ο Γιάννης.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Με αυτό θα κλείσουμε. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την όμορφη συνέντευξη.
ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ: Κι εγώ ευχαριστώ. Περιμένουμε πώς και πώς να έρθουμε στη Θεσσαλονίκη. Αλήθεια το λέω.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Κι η Θεσσαλονίκη σας περιμένει. Σας εύχομαι καλή επιτυχία.
Δελίνα Βασιλειάδη