ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Μιλήστε μας για εσάς
ΜΑΙΡΗ ΑΝΔΡΕΟΥ: Γεννήθηκα στην Αθήνα. Σπούδασα Marketing Management στο Deree και παράλληλα στη Δραματική Σχολή ”Αθηναική Σκηνή”. Το θέατρο όμως ήταν αυτό που με κέρδισε. Συνεργάστηκα με πολύ άξιους ανθρώπους και σκηνοθέτες και νιώθω πολύ τυχερή για αυτό. Δούλεψα αρκετά χρόνια στο ελεύθερο θέατρο, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και στο Δη.Πε.Θε. Κοζάνης. Τον τελευταίο χρόνο παράλληλα με το θέατρο δημιουργήσαμε μαζί με τον άντρα μου Σπύρο Σαραφιανό ένα κατάστημα στη Θεσσαλονίκη, οπού ζούμε και τα τελευταία 10 χρόνια, με παλαιώσεις επίπλων και χειροποίητα ξύλινα διακοσμητικά και είδη δώρου φτιαγμένα από εμάς.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τον χώρο της τέχνης και συγκεκριμένα της υποκριτικής και της σκηνοθεσίας;
ΜΑΙΡΗ ΑΝΔΡΕΟΥ: Από μικρό παιδί θυμάμαι να κάθομαι με την μητέρα μου και να ζωγραφίζουμε μαζί, να μου διαβάζει παραμύθια κι εγώ να φαντάζομαι κόσμους. Σε ηλικία 11 χρονών είδα μια ταινία τα ”Ξυπνήματα” και πήγα κλαίγοντας στη μητέρα μου και της είπα ότι αυτό θέλω να κάνω, να κάνω τους ανθρώπους να γελάνε, να κλαίνε, να νιώθουν μέσα από τα δικά μου μάτια. Τότε αποφάσισα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός. Και έγινα. Πάντα με γοήτευε να μπορώ να γίνω κάτι άλλο, να μπορώ να μπω στην περπατησιά άλλων ανθρώπων. Να μπορώ να τους κατανοήσω. Ένιωθα όμως ότι ήθελα και κάτι ακόμη, να πω την ιστορία με τον δικό μου τρόπο. Αυτή την ευκαιρία μου την έδωσε πρώτη φορά η Ελένη Δημοπούλου που με εμπιστεύτηκε και μου έδωσε να σκηνοθετήσω την παράσταση “Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ έναν γλάρο να πετάει” του Λουίς Σεπούλβεδα στο Δη.Πε.Θε. Κοζάνης! Την ευχαριστώ πολύ για αυτό και πάντα θα της είμαι ευγνώμων. Μετά ακολούθησε μια σύνθεση του έργου ”Βρωμιά” και του ποιήματος του Αζίζ Νεσίν “Σώπα μη μιλάς” όπου προέκυψε η παράσταση ”Sad” στο Δη.Πε.θε Κοζάνης με την ομάδα ”Η πόλη στη Σκηνή”, ο ”Ματωμένος γάμος” του Φ. Γκ. Λόρκα στην Αθήνα στο Θέατρο Αθηναϊκή Σκηνή, και τώρα η ”Βρωμιά’’ στο Θέατρο Τ. Από τότε προσπαθώ να πω αυτά που έχω μέσα μου. Είναι καινούριο όλο αυτό για εμένα… Η σκηνοθεσία.. Ελπίζω να έχω πάντα κάτι να πω.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Μιλήστε μας για την παράσταση.
ΜΑΙΡΗ ΑΝΔΡΕΟΥ: Η παράσταση που φτιάχνουμε μιλάει για έναν Άραβα μετανάστη τον Σάντ που πήγε στη Γερμανία για να ζήσει το όνειρο του, να βρει μια καλύτερη ζωή, να γνωρίσει την χώρα με τον σπουδαίο Πολιτισμό που θαύμαζε μέσα από τα βιβλία που διάβαζε και τις εικόνες που έβλεπε. Είναι ένα σκληρό αλλά πολύ αληθινό έργο. Ο Σάντ αυτή την σκληρότητα την βίωσε με το που πάτησε το πόδι του στη Γερμανία. Ο Σάντ δεν είναι μόνο ένας Άραβας μετανάστης, είναι ο διαφορετικός, είναι το παιδί που δέχεται εκφοβισμό στο σχολείο, είναι οποιαδήποτε μειοψηφία που στέκεται κόντρα στο ρεύμα των πολλών. Είτε ως προς το χρώμα του, είτε ως προς τις πεποιθήσεις του, είτε ως προς τις επιλογές του. Και όπως λέει ο Ελύτης ”Το αδοκίμαστο και το από αλλού φερμένο το φοβούνται οι άνθρωποι”.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Για ποιο λόγο επιλέξατε σήμερα αυτό το έργο και γιατί να έρθει ο κόσμος να το δει.
ΜΑΙΡΗ ΑΝΔΡΕΟΥ: Αυτό το έργο το είχα διαβάσει όταν ήμουν ακόμη στη σχολή και με είχε συγκλονίσει. Είναι ένα έργο δραματικά επίκαιρο. Γράφτηκε το 1991 όταν οι ρατσιστικές επιθέσεις κατά των μεταναστών ήταν σε έξαρση. Και τώρα 28 χρόνια μετά νομίζω ότι είναι η στιγμή που έχει να πει πιο πολλά από ποτέ. Μέσα στο πρόσωπο του Σάντ καθρεφτίζονται τα πρόσωπα όλων μας. Είναι ένα έργο που μας κάνει να αυτοπροσδιοριζόμαστε.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Ο Σπ. Σαραφιανός είναι ο σύζυγός σας. Πως είναι να συνεργάζεσαι τόσο στενά με τον άνθρωπό σου;
ΜΑΙΡΗ ΑΝΔΡΕΟΥ: Με τον Σπύρο γνωριστήκαμε πριν 11 χρόνια σε μια παράσταση. Πάντα τον θαύμαζα ως άνθρωπο και σαν καλλιτέχνη. Έχει πολύ ενδιαφέρον η συνεργασία μας αυτή και κυλάει πολύ δημιουργικά γιατί έχουμε μάθει όλα αυτά τα χρόνια να σεβόμαστε και να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον. Έχουμε αναπτύξει κοινούς κώδικες. Υπάρχουν εύκολες και δύσκολες στιγμές αλλά αυτό είναι και το ενδιαφέρον. Υπάρχει πολύ αγάπη μεταξύ μας. Ο Σπύρος είναι ο μέντορας μου, με έχει μάθει και με μαθαίνει κάθε μέρα πολλά πράγματα. Είναι ο άνθρωπος της ζωής μου, έχει ένα ήθος και μια αλήθεια που λείπει στις μέρες μας. Πάντα θα θέλω και θα επιδιώκω το καλύτερο για αυτόν.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Μια φράση που σας εκφράζει
ΜΑΙΡΗ ΑΝΔΡΕΟΥ: Θα δανειστώ μια πρόταση από το έργο ”Γι’ αυτά που δεν μπορείς να μιλήσεις πρέπει να μιλάς.”
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Η Φιλοσοφία σας.
ΜΑΙΡΗ ΑΝΔΡΕΟΥ: Ονειρεύομαι, ζω, δημιουργώ..
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Η τέχνη στην Ελλάδα της κρίσης.
ΜΑΙΡΗ ΑΝΔΡΕΟΥ: Η τέχνη αποτελεί το αναγκαίο αντίβαρο. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να εκφράζονται, γιατί η τέχνη αποτελεί τον ιδεατό μας κόσμο μέσα σε μια πραγματικότητα που μας συνθλίβει.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Μελλοντικά σχέδια και όνειρα
ΜΑΙΡΗ ΑΝΔΡΕΟΥ: Όνειρό μου είναι να πάει η παράσταση μας καλά, να έχω πάντα δίπλα μου ανθρώπους που αγαπάω και με αγαπούν, να είναι καλά οι οικογένεια μου, να έχω πάντα όρεξη για δημιουργία, να έχω το δικαίωμα να ονειρεύομαι και να μην μπορεί κανένας να μου το στερήσει, να έχω τόσο καλούς συνεργάτες όπως και τώρα, να χαμογελάω και να μπορώ να κάνω και τους άλλους να χαμογελάνε, να μπορώ να βοηθάω, να κατανοώ και να συμπάσχω.
Υπάρχουν πολλά σχέδια και ακόμη πιο πολλά όνειρα. Τώρα όμως είμαστε επικεντρωμένοι σε αυτή την δουλειά. Θέλω να ευχαριστήσω τους συνεργάτες μου, την Ευαγγελία Κιρκινέ που είναι δίπλα μου σε όλα τα βήματα μου και μου κάνει την τιμή να μου προσφέρει τα απίστευτα σκηνικά και κοστούμια της, τον Τάσο Θώμογλου με τις υπέροχες φωτογραφίες του, τον Αποστόλη Λιάπη τον φίλο μου που έκανε την επικοινωνία στην παράστασή μας, τον Τάσο Παπαδόπουλο που σε αυτή τη δουλειά θα κάνουμε μαζί την μουσική επιμέλεια και φυσικά τον συνοδοιπόρο στη ζωή και στη «Βρωμιά» Σπύρο Σαραφιανό. Ευχαριστώ που με εμπιστευτήκατε… Ελπίζω να έρθουν κι άλλα.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Σας ευχαριστώ πολύ.
Δελίνα Βασιλειάδη