ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Πριν λίγες μέρες ένας νέος χρόνος ξεκίνησε και ο παλιός, το 2020, έφυγε. Ωστόσο, η πανδημία του κορονοϊού ακόμα μας ταλαιπωρεί, ενώ τα θέατρα είναι ακόμα κλειστά. Πώς και πόσο έχετε επηρεαστεί εσείς ως άνθρωπος και καλλιτέχνης από αυτήν την κατάσταση και με ποιον τρόπο την αντιμετωπίζετε;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΥΡΙΟΠΟΥΛΟΣ: Πέρασαν αρκετοί μήνες πια απ’ τον Μάρτη… Συμβαίνει κάτι περίεργο με τον χρόνο, ξαφνικά οι μήνες διαρκούν λιγότερο. Είμαστε στα τελειώματα μιας πρωτοφανούς κατάστασης,όπου ευτυχώς υπάρχει πλέον φως στο τούνελ και λέγεται εμβόλιο. Ναι ,το επάγγελμά μου βάλλεται, όπως και άλλα ,ναι τα πράγματα είναι δύσκολα και δεν τέλειωσαν μα έχω ανάγκη από ελπίδα κι από Φως. Όλη αυτή την περίοδο λοιπόν κρατάω αντίσταση και “καλλιεργώ τον κήπο μου” όσο κι όπως μπορώ επιλέγοντας σθεναρά και ίσως για πρώτη φορά το Φως.
Δ.Β.: Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πολιτισμός δέχτηκε εξαιτίας του κορονοϊού ένα πολύ ισχυρό χτύπημα και η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη για τους ανθρώπους του καλλιτεχνικού χώρου. Θεωρείτε ότι οι ειδικοί διαχειρίστηκαν σωστά την κατάσταση σε σχέση με το θέατρο και ότι πάρθηκαν οι σωστές αποφάσεις στη σωστή στιγμή; Τι επιπτώσεις θα έχουν όλα αυτά στο μέλλον του θεάτρου στη χώρα μας;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΥΡΙΟΠΟΥΛΟΣ: Ξέρεις, μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να επιβραβεύσω ή να αφορίσω τους αρμόδιους σε μία τόσο πρωτόγνωρη κατάσταση. Έγιναν σαφώς πολλά λάθη, αυτή την στιγμή δεν υπάρχουμε ούτε σαν λέξη στις ειδήσεις, μα αλήθεια νιώθω ότι ο πολιτισμός θα ανθίσει μετά από αυτήν την περίοδο -σταθμό! Υπάρχει μια τεράστια δίψα για τέχνες, το νιώθεις κι απ τους μεν κι απ τους δε.
Ωστόσο υπάρχουν συνάδελφοι που έφτασαν στο όριο της φτώχειας. Ευτυχώς πλέον έχουμε ισχυρό Σωματείο που μεριμνεί για εμάς… μα δεν αρκεί. Είναι λεπτά θέματα αυτά που δεν χωράνε σε μια απάντηση.
Δ.Β.: Λόγω του εγκλεισμού μας εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού πολλές θεατρικές παραστάσεις ανέβηκαν και παρουσιάστηκαν στο διαδίκτυο είτε δωρεάν είτε με εισιτήριο. Πώς σχολιάζετε εσείς αυτή τη νέα θεατρική πραγματικότητα;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΥΡΙΟΠΟΥΛΟΣ: Ωχού… Δεν έχει καμία σχέση το θέατρο με οτιδήποτε online. Προσωπικά δεν αντέχω να δω ολόκληρο τίποτα. Είναι μια λύση ανάγκης που αν θέλουμε να σεβαστούμε το κοινό θέλει ειδική σκηνοθεσία και μελέτη.
Δ.Β.: Ποντικοπαγίδα. Μια καταπληκτική παράσταση όπου πρωταγωνιστείτε μαζί με πολλούς ακόμα εξαιρετικούς ηθοποιούς. Μιλήστε μας για αυτό το καλλιτεχνικό σας εγχείρημα.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΥΡΙΟΠΟΥΛΟΣ: Μοιάζει τόσο μακρινό, σαν να το είδα στον ύπνο μου, πρόβες με μάσκες, τεστ, αποστάσεις, περίεργα πράγματα. Στα δύσκολα όμως οι άνθρωποι ενώνονται. Ένα περίεργο κράμα ηθοποιών που έδεσε μα δεν πρόλαβε! Εύχομαι σύντομα να ανοίξουν οι πόρτες των θεάτρων και να ξαναπούμε την ιστορία της γιαγιάς Αγκάθα.
Δ.Β.: Είστε και εκπαιδευτικός. Διδάσκετε σε θεατρικά εργαστήρια. Τι συμβαίνει αυτήν την περίοδο; Τα μαθήματα πραγματοποιούνται διαδικτυακά; Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στη δια ζώσης διδασκαλία και τη διαδικτυακή; Πόσο πιο δύσκολο ή πιο εύκολο είναι το διαδικτυακό μάθημα σε σχέση με το μάθημα από κοντά;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΥΡΙΟΠΟΥΛΟΣ: Η πιο μεγάλη μου χαρά είναι αυτή της διδασκαλίας. Διδάσκω στο θέατρο των αλλαγών και ετοιμάζομαι για τον καινούριο μου χώρο. Ναι, όλα πλέον γίνονται διαδυκτιακά. Αν μου το ’λεγες πέρυσι τέτοιον καιρό θα γελούσα, μα είναι η μόνη λύση. Δουλεύω πλέον άλλα πράγματα όπως μέθοδο δημιουργίας ρόλου ή αφήγηση ή υποκριτική στην κάμερα. Είναι ξένα νερά αυτά της απόστασης μα υπάρχουν στιγμές συγκίνησης, όταν βλέπεις κάποιον να “ανθίζει” ακόμα και με αυτό το μέσον.
Δ.Β.: Κάποιος που επιθυμεί να μαθητεύσει κοντά σας πού μπορεί να σας βρει;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΥΡΙΟΠΟΥΛΟΣ: Διδάσκω λοιπόν στο «θέατρο των αλλαγών» και εντός λίγων ημερών θα ανακοινώσω τα του εργαστηρίου μου που μετά από 8 χρόνια θα έχει επιτέλους δική του έδρα!
Δ.Β.: Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε και μια στροφή προς το θέατρο στο ραδιόφωνο. Ποιες είναι οι σκέψεις σας πάνω σε αυτό;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΥΡΙΟΠΟΥΛΟΣ: Μου αρέσει πολύ το θέατρο στο ραδιόφωνο. Και μακάρι να μείνει ή μάλλον να ξαναμείνει αυτό το είδος θεάτρου. Δεν μεγάλωσα με το θέατρο της Δευτέρας μα μεγάλωσα με αφηγήσεις παραμυθιών σε κασετόφωνο, όπου με την φαντασία μου έπλαθα όλα αυτά που άκουγα. Οι κασέτες αυτές ίσως να είναι κι ένας απ τους λόγους που έγινα ηθοποιός.
Δ.Β.: Τηλεόραση, κινηματογράφος ή θέατρο; Γιατί;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΥΡΙΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι πολύ άδικο να τα ξεχωρίσω. Κάνω θέατρο 14 χρόνια αδιάκοπτα κι έχω κάνει ελάχιστο κινηματογράφο ή τηλεόραση. Είναι άνιση η ζυγαριά. Το κάθε είδος έχει την τέχνη του αν το αντιμετωπίσεις με δουλειά.
Δ.Β.: Υποκριτική ή σκηνοθεσία; Γιατί;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΥΡΙΟΠΟΥΛΟΣ: Μεγαλώνοντας τείνω να γείρω προς τη σκηνοθεσία. Έχει μια γενναιοδωρία το να εμπνέεις τους ηθοποιούς και μετά να κρύβεσαι που εμένα μου πάει!
Δ.Β.: Μελλοντικά σχέδια.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΥΡΙΟΠΟΥΛΟΣ: Τρέμω στη λέξη σχέδια πλέον, αλήθεια. Μέρα με τη μέρα και βλέπουμε.
Δ.Β.: Τι θα συμβουλεύατε ένα νέο παιδί που θέλει να γίνει ηθοποιός;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΥΡΙΟΠΟΥΛΟΣ: Θα πω κάτι που μου λέει ο πατέρας από μωρό παιδί. Κάποτε υπήρχε ένα πολύ λεπτό σκοινί τεντωμένο κι από κάτω η άβυσσος. Δεν κατάφερνε ποτέ κανείς να το διασχίσει. Παρά μόνον ένας. Όταν τον ρώτησαν πώς και δεν έπεσε, είπε, πως το μόνο που κοιτούσε ήταν ένα φωτάκι απέναντι που τον έκανε να μην κοιτάζει αλλού. Βρείτε το «φωτάκι» σας λοιπόν και ορμήστε όσο λεπτό κι αν είναι το σκοινί.
Δ.Β.: Μια ευχή για τους αναγνώστες του φιλμ νουάρ για τη νέα χρονιά.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΥΡΙΟΠΟΥΛΟΣ: Να αγκαλιαστούμε σύντομα, σφιχτά και χωρίς φόβο!
Δ.Β.: Σας ευχαριστώ θερμά κι εύχομαι καλή επιτυχία.
Δελίνα Βασιλειάδη