Ο ταλαντούχος σκηνοθέτης Αντώνης Καραγιάννης, αυτήν την ομολογουμένως εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για το θέατρο, αλλά όχι μόνο, επιλέγει και σκηνοθετεί την παράσταση «Το παλτό» του Νικολάι Γκόγκολ στο ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗ.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Μιλήστε μας λίγο για εσάς. Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τον χώρο της Τέχνης;
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ: Νομίζω πως η Τέχνη υπάρχει παντού γύρω μας. Στη φύση, στους ανθρώπους, σε όλο το οικοδόμημα του σύμπαντος. Θεωρώ πως η Τέχνη ανακαλύπτει από μόνη της τον ανήσυχο άνθρωπο και… «του κλείνει το μάτι», τον καλεί να την ακολουθήσει. Μιλώντας προσωπικά, θέλω να σας εκμυστηρευτώ πως ήταν συγκλονιστική η αλληλεπίδραση που είχα με την Τέχνη από τα πρώτα μου ακούσματα ως παιδί, από τις πρώτες εικόνες που αντίκρισα. Μετά από τις πρώτες προσλαμβάνουσες, σύντομα άρχισα να ονειρεύομαι. Όταν άρχισαν να πληθαίνουν τα όνειρά μου, ήμουν σίγουρος πως σύντομα θα βρω ένα μονοπάτι να ακολουθήσω στον πολύπλευρο και γοητευτικό κόσμο της Τέχνης. Ξεκίνησα ως χορευτής, μετά ως ηθοποιός, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα αφοσιώθηκα στη συγγραφή θεατρικών έργων κι είχα τη μεγάλη χαρά να βλέπω τα έργα μου -11 για την ακρίβεια- να μετουσιώνονται σε θεατρική παράσταση πάνω στο σανίδι. Πάντοτε όμως τα όνειρά μου όχι μόνο πλήθαιναν, αλλά και πολλαπλασιάζονταν. Σύντομα διαπίστωσα πως ο δρόμος που με γοητεύει περισσότερο, ο δρόμος που μου δίνει ένα ξεχωριστό προσωπικό βήμα έκφρασης και δημιουργίας περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι ο δρόμος της σκηνοθεσίας. Εδώ και χρόνια σκηνοθετώ όχι μόνο στο θέατρο μα και στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Όταν σκηνοθετώ εισβάλω στα όνειρά μου, εμπνέομαι κι αφήνομαι σε ένα μαγικό ταξίδι. Η σκηνοθεσία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχής μου.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Αυτήν την περίοδο θα παρουσιάσετε την παράσταση «Το παλτό» του Νικολάι Γκόγκολ. Μιλήστε μας για αυτό το νέο σκηνοθετικό σας εγχείρημα.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ: Όταν σκηνοθετώ, κάποιες φορές, αισθάνομαι πως ζωγραφίζω. Φαντάζομαι πολλές εικόνες τις οποίες προσπαθώ να χρωματίσω. Στο τέλος, εμφανίζεται μια ξεχωριστή εικόνα. Προσπαθώ να την περιγράψω. Προσπαθώ να το κάνω όσο πιο κατανοητά γίνεται. Πολλές φορές, μάλλον τις περισσότερες, η εικόνα που σχηματίζεται είναι ίσως λίγο σουρεαλιστική και αυτό είναι πολύ μαγικό κι όμορφο. Το «Παλτό» είναι ένα έργο που διαβάζοντάς το, μου δημιούργησε άπειρες εικόνες στο μυαλό. Έχοντας δίπλα μου αυτόν τον υπέροχο και πολυτάλαντο ηθοποιό, συγγραφέα και σκηνοθέτη Κρίτωνα Ζαχαριάδη και τον επίσης ταλαντούχο ηθοποιό Βασίλη Κανελλόπουλο, οι άπειρες εικόνες ενώθηκαν και βγήκε στα μάτια μου μια υπέροχη και μοναδική εικόνα η οποία έχει τη χαρά να συμπορεύεται με την εκπληκτική μουσική του εμπνευσμένου Γιώργου Καζαντζή. Αυτή λοιπόν η μαγική εικόνα ξεδιπλώνεται σε έναν από τους ομορφότερους θεατρικούς χώρους της Θεσσαλονίκης, στο θέατρο ΣΟΦΟΥΛΗ. Η Παυλίνα Χαρέλα μας προσέφερε τα μέγιστα και πραγματικά της είμαστε όλοι ευγνώμονες γι’ αυτό. Να υπενθυμίσω πως το «ΠΑΛΤΟ» συνεχίζει για 2η χρονιά στο θέατρο ΣΟΦΟΥΛΗ, κουβαλώντας στις αποσκευές του πέντε σπουδαία θεατρικά βραβεία. Απέσπασε τα βραβεία ερμηνείας Α’ και Β’ ρόλου, τα οποία δόθηκαν στους Κρίτωνα Ζαχαριάδη και Βασίλη Κανελλόπουλο αντίστοιχα, το βραβείο μουσικής που δόθηκε στον Γιώργο Καζαντζή, το βραβείο σχεδιασμού φώτων στον Ανέστη Ατακτίδη, καθώς και το βραβείο καλύτερου θιάσου. Το κοινό και οι κριτές αγάπησαν την παράσταση και νομίζω πως πρέπει να ανταποδώσουμε αυτή την αγάπη παρουσιάζοντας το έργο για 2η συνεχόμενη σεζόν. Η αγάπη του κοινού, η αφοσίωση των ηθοποιών και η πίστη όλων των συντελεστών είναι ένα επιτυχημένο μίγμα συστατικών. Κλείσαμε με lockdown κι ανοίγουμε πρώτοι στην πόλη μετά την ανακοίνωση μέτρων των ειδικών επιστημόνων. Ειδικές συνθήκες απ’ όταν το «ΠΑΛΤΟ» μπήκε στη ζωή μας. Ίσως να είναι σημαδιακό…
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Για ποιον λόγο επιλέξατε το συγκεκριμένο έργο τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Γιατί να έρθει το κοινό να παρακολουθήσει την παράστασή σας; Ιδανικά τι θα θέλατε να «πάρει» μαζί του το κοινό φεύγοντας από το θέατρο; Υπάρχει κάποιο μήνυμα;
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ: Το συγκεκριμένο έργο, «το Παλτό» του Νικολάι Γκογκόλ, είναι ένα από τα αριστουργήματα του ρωσικού ρεαλισμού. Ο Γκογκόλ χρησιμοποιώντας το καυστικό χιούμορ του ουσιαστικά σκιαγραφεί την ανελέητη δύναμη κι επιρροή του κοινωνικού οικοδομήματος πάνω στις ψυχές των ανθρώπων επηρεασμένος μάλιστα από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα του περιβάλλοντος που ζούσε, από τη σκοτεινή και παγωμένη ατμόσφαιρα της Αγίας Πετρούπολης. Είναι ένα έργο αντισυμβατικό, διαχρονικό, καταγγελτικό και πάντοτε επίκαιρο. Αυτά τα στοιχεία του έργου, τα οποία φώτισε πολύ εύστοχα κι έξυπνα η θεατρική διασκευή της Δέσποινας Καλαϊτζίδου, με οδήγησαν χωρίς δεύτερη σκέψη στην επιλογή αυτού του τόσο σπουδαίου έργου. Το κοινό όταν παρακολουθεί ένα κλασικό έργο, ένα αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, το οποίο μάλιστα επηρέασε και μεταγενέστερους συγγραφείς, μόνο οφέλη μπορεί να αποκομίσει. Μια νέα ανάγνωση ενός τέτοιου κειμένου, δίνει στον θεατή το έναυσμα να συγκρίνει καταστάσεις, να προβληματιστεί και να ψάξει να βρει τις όποιες αλήθειες έχει ανάγκη ο ίδιος. Αυτό από μόνο του είναι πολύ σημαντικό. Αυτές οι σκέψεις, αυτή η ζύμωση με τις ιδέες και τα νοήματα που φωτίζει ένας κλασικός συγγραφέας, είναι το φορτίο στις αποσκευές του κάθε θεατή. Τα μηνύματα είναι πολλά και διαχρονικά. Διακρίνουμε τον αέναο αγώνα του ανθρώπου για καταξίωση και την καταπίεση ενός σκληρού κοινωνικού συστήματος που υποτάσσει. Σ’ αυτόν τον αγώνα, σ’ αυτήν την πάλη, ο κάθε άνθρωπος οφείλει να βρει τρόπο να ανταπεξέλθει και να επιβιώσει, διαφορετικά θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια τραγική προσωπική πτώση.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Κάποιοι καλλιτέχνες θεωρούν πως η τέχνη πρέπει οπωσδήποτε να προσφέρει στο κοινό ένα «μήνυμα», ενώ κάποιοι άλλοι διαφωνούν. Εσείς τι πιστεύετε;
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ: Στην Τέχνη δεν υπάρχουν σκοπιμότητες ούτε πρέπει και αφορισμοί. Η Τέχνη είναι και οφείλει να είναι ελεύθερη και ανεξάρτητη. Η Τέχνη είναι δημιουργία, είναι έκφραση κάθε μορφής, είναι προσωπικό ή ομαδικό αποτύπωμα. Από τη στιγμή που γεννιέται μια δεδομένη χρονική στιγμή κουβαλάει μνήμες και φορτίο της εποχής. Ανάλογα των συνθηκών και καταστάσεων μπορεί και να προσφέρει και να περάσει κάποια μηνύματα. Πολλές φορές μάλιστα αυτό γίνεται αντιληπτό σε μεταγενέστερη εποχή κι αυτό μας δείχνει τη μαγική δύναμη που κουβαλάει μέσα της η Τέχνη. Η προσωπική μου άποψη, από τη στιγμή που ενστερνίζομαι την άποψη πως η Τέχνη είναι ανένταχτη, μπορεί όποτε θέλει κι αν το θέλει να περάσει κάποιο μήνυμα. Η ελευθερία της Τέχνης είναι το σημαντικότερο που χρειάζεται για να επιβιώσει και να εκφραστεί.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Η Τέχνη για την Τέχνη και τον καλλιτέχνη – δημιουργό ή η Τέχνη για όλους;
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ: Η Τέχνη όπως προείπα είναι ελεύθερη, ανεξάρτητη κι ανένταχτη. Άρα απευθύνεται σε όλους κι ανήκει σε όλους. Αν είναι μόνο για τον δημιουργό της τότε δεν μπορεί να εξωτερικευτεί.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Αυτήν η περίοδος είναι εξαιρετικά δύσκολη λόγω της πανδημίας του κορονοϊού για την τέχνη και το θέατρο, καθώς, φυσικά, και για όλους τους καλλιτέχνες, αλλά και για τους εργαζόμενους στον καλλιτεχνικό χώρο με οποιαδήποτε ιδιότητα. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για το μέλλον του θεάτρου στη χώρα μας;
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ: Οι συνθήκες είναι δύσκολες για την Τέχνη σε όλο τον κόσμο. Ο χώρος του θεάτρου ήδη δοκιμάζεται και μετράει τις αντοχές του. Ο χρόνος πάντα δείχνει το αποτέλεσμα. Αν συνεχιστεί αυτή η δύσκολη περίοδος, θα χρειαστεί να βρεθεί ένα νέο μοντέλο διαχείρισης. Ας περιμένουμε λίγο. Η ζωή είναι απρόβλεπτη και πολλές φορές μας δίνει συναρπαστικές λύσεις κι επιλογές.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Μελλοντικά σχέδια;
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ: Επιμένω να ονειρεύομαι, να οραματίζομαι και να επιθυμώ να σκηνοθετώ έργα που με εμπνέουν, παρέα με αξιόλογους συνεργάτες. Αισθάνομαι πως είμαι πολύ τυχερός που σε αυτή τη δουλειά έχω δίπλα μου τόσο πολλούς αξιόλογους καλλιτέχνες-συνεργάτες. Ειδικά για τον Κρίτωνα Ζαχαριάδη θέλω να πω πως η ποιότητά του, το ταλέντο του και το ήθος του κοσμούν το σύγχρονο ελληνικό θέατρο κι αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για μένα που συνεργάζομαι μαζί του. Εύχομαι κι ελπίζω να παραμείνουμε για πολλά χρόνια συνταξιδιώτες σε ό, τι μας εμπνεύσει και μας ωθήσει σε νέες καλλιτεχνικές δημιουργίες.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Η φιλοσοφία σας με λίγα λόγια.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ: Η φιλοσοφία μου είναι τέσσερις λέξεις: έμπνευση, σεβασμός, πίστη, δουλειά.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Μια ευχή για το θέατρο και για τους αναγνώστες του φιλμ νουάρ.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ: Εύχομαι το θέατρο να αντέξει, να ανταπεξέλθει και να ξεπεράσει όσο πιο ανώδυνα τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνει αυτή τη δύσκολη εποχή. Στους αναγνώστες του φιλμ νουάρ εύχομαι να είναι πάντα γεροί και τους ζητώ να είναι απαιτητικοί απέναντί μας. Αυτό μας βοηθάει να γινόμαστε πάντοτε καλύτεροι. Επίσης, θέλω να ευχηθώ και στο φιλμ νουάρ να παραμένει πάντα ζωντανό, ανήσυχο και ποιοτικό. Η Τέχνη χρειάζεται το δημοσιογραφικό βήμα με την ποιότητα του φιλμ νουάρ.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Σας ευχαριστώ θερμά για την πολύ όμορφη συνέντευξη και σας εύχομαι καλή επιτυχία.
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ
