ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Καλησπέρα σας. Μιλήστε μας για εσάς
ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΚΡΙΤΩΝ: Αγαπώ πολύ τη δουλειά και θέλω να βγάζω εις πέρας ότι καταπιάνομαι, γι΄ αυτό δεν αρκούμαι στην διεκπεραίωση, μου αρέσουν οι πρωτιές. Μου αρέσει να γράφω, να δημιουργώ καινούριους κόσμους, να ανακαλύπτω ανθρώπους μέρη καταστάσεις και ίσως εξηγείται έτσι γιατί μου αρέσει το θέατρο…. Γιατί είμαι σε μια διαρκή έρευνα… αναζήτηση. Γενικότερα θεωρώ τον εαυτό μου δίκαιο, δοτικό, βαριέμαι εύκολα και δεν ξεχνώ ό,τι αγάπησα.
Δ.Β.: Μιλήστε για την παράσταση ΠΕΛΟΤΑ την οποία σκηνοθετείτε και υπογράφετε το κείμενο.
Κ.Ζ.: Ο ήρωας είναι 42 χρονών με καταγωγή από το Τσοτύλι Κοζάνης και φεύγει ώστε να κυνηγήσει τα όνειρα του τα οποία για αρκετά χρόνια αποτελούσε λήθη. Ο δρόμος του τον βγάζει στην Τουλούζ της Γαλλίας και εμείς παρακολουθούμε τα 2 τελευταία χρόνια της ζωής του τις καταιγιστικές εξελίξεις, τις αλλεπάλληλες ανατροπές, τα εκ δια μέτρου αντιθετικά πρόσωπα τα οποία του αλλάζουν με έναν μαγικό τρόπο την ρότα. Είναι ένας μονόλογος των αντιθέσεων όπου θα μπορέσεις να βρεις κομμάτια ζωής ευτυχίας και λύπης, να ταυτιστείς αλλά και να αποστασιοποιηθείς, να γελάσεις και να συλλογιστείς… Άνθρωποι του υποκόσμου της μεσαίας τάξης και της υψηλής κοινωνίας πλέκονται σε ένα γαϊτανάκι απόλυτα ρεαλιστικών, υπαρκτών, αλλά πολλαπλών ευτράπελων καταστάσεων. Μια κωμωδία μονόλογος σε διαλογική μορφή μιας και ο ταλαντούχος κύριος Χατζηθεοδοσίου Δημήτρης, ο ηθοποιός, καταφέρνει να σε συν-κινήσει με την ερμηνεία του υποδυόμενος 8 ρόλους πέραν του βασικού χαρακτήρα χωρίς να αλλάξει ρούχα μακιγιάζ αξεσουάρ, μα χειριζόμενος μόνο τα εκφραστικά υποκριτικά του μέσα. Καταφέρνει και σε κρατάει μια ώρα και δέκα λεπτά χωρίς να δεις το ρολόι, πιστεύοντας ότι παρακολουθείς 9 διαφορετικούς πρωταγωνιστές πολλές φορές ταυτόχρονα στη σκηνή.
Δ.Β.: Είστε και φωτογράφος. Παράλληλα με την παράσταση ΠΕΛΟΤΑ παρουσιάζετε και έκθεση φωτογραφίας στο συγκεκριμένο έργο.
Κ.Ζ.: Αν και αγαπώ την τέχνη της φωτογραφίας, φωτογράφος δεν είμαι. Έχω 2 υπέροχες συνεργάτιδες, όμως, με εκπληκτικό μάτι, άψογες επαγγελματίες οι οποίες μας βοήθησαν να διεκπεραιώσουμε και την έκθεση φωτογραφίας. Είναι η Μαρία Ιωαννίδου και η Χριστίνα Μουδέλη.
Θέλησα να επιμεληθούμε έκθεση φωτογραφίας με τίτλο ‘17 κλικ για μια ΠΕΛΟΤΑ’ η οποία στήθηκε στην αίθουσα τέχνης του βιβλιοπωλείου ΙΑΝΟΣ για 2 εβδομάδες. Σκοπός ήταν, πριν ξεκινήσει η παράσταση, ο κόσμος να συστηθεί με τους ήρωες του μονολόγου και να τους δει για μια μοναδική φορά ντυμένους, έτσι όπως δεν πρόκειται ποτέ να τους δει στην σκηνή.
Δ.Β.: Η φιλοσοφία σας με λίγα λόγια.
Κ.Ζ.: Να μπορώ να μοιράζομαι, να εκφράζομαι, να αισθάνομαι…. Να αισθάνομαι …. αυτό μου είναι αρκετό.
Δ.Β.: Μελλοντικά σχέδια.
Κ.Ζ.: Τελειώνω δυο νέα θεατρικά, μια φαρσοκωμωδία καταστάσεων με 4 αντρικούς ρόλους, έναν νέο μονόλογο και σκηνοθετώ ένα άλλο μου έργο το οποίο θα τρέχει στα σχολεία. Το « Ποιος ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος; » μια συνεργασία με το θέατρο Σοφούλη στη Θεσσαλονίκη. Έπειτα πάλι Αθήνα για μια δουλειά στην τηλεόραση και παραστάσεις εκεί.
Δ.Β.: Ένα όνειρό σας.
Κ.Ζ.: Να συνεχίζω να ζω με αξιοπρέπεια και να κοιμάμαι με τη συνείδησή μου καθαρή. Επαγγελματικά να μπορώ να βιοπορίζομαι μόνο από την τέχνη που αγαπώ και στην υπόλοιπη ζωή να είμαι ικανός να κρατώ δίπλα μου όσους αγαπώ και να μην αφήνω ¨χρέη ¨.
Δ.Β.: Μια ευχή.
Κ.Ζ.: Να μην αντιστεκόμαστε στη γνώση και να εκφραζόμαστε. Αλλιώς πάντα θα είμαστε έρμαια των υπολοίπων άβουλων.
Δ.Β.: Η τέχνη σήμερα στην Ελλάδα.
Κ.Ζ.: Κάποια στιγμή ο Πιραντέλο είχε γράψει ότι η τέχνη εκδικείται τη ζωή. Νομίζω πραγματικά πως έβλεπε τόσο μπροστά κάτι που βρίσκω να έχει απόλυτη εφαρμογή και στην Ελλάδα. Η Ελλάδα πέρασε και εξακολουθεί να περνάει δύσκολες πολιτικοοοικονομικοκοινωνικές καταστάσεις…. Παρ’ όλα αυτά, σε πείσμα συνθηκών, καταστάσεων και ανθρώπων η τέχνη θεωρώ ότι γνωρίζει άνθιση και αν τη δούμε, την αφουγκραστούμε, την παρακολουθήσουμε, την ενστερνιστούμε και την πάρουμε στα σοβαρά, ίσως κάποτε να βγούμε κερδισμένοι κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Δ.Β.: Μια φράση ή ένας στίχος που σας εκφράζει.
Είναι ωραίο να καταλαβαίνει ότι υπάρχεις, ότι ζεις…. Γι’ αυτό πρέπει να ενεργοποιούμαστε να προσπαθούμε πολύ ώστε να προλάβουμε να νιώσουμε γεμάτοι. Ότι είπαμε αυτά που νιώθουμε, ότι εκφραστήκαμε όπως μπορούσαμε….. Για αυτό μπορώ να πω με βεβαιότητα πως έχω κάνει ζωή μου κάτι που είπε ο Ελύτης: Ζω για τότε που δεν θα υπάρχω.
Δ.Β.: Σας ευχαριστώ πολύ.
Δελίνα Βασιλειάδη