ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Μιλήστε
μας για σας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΝΙΔΑΣ: Τι να πω; Όπως οι περισσότεροι, μια ζωή αγώνας για λίγη
αξιοπρέπεια.
Δ.Β.: Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με
τον χώρο της τέχνης;
Γ.Σ.: Η τέχνη ήρθε σχεδόν ακάλεστη ,απ’ την ευαισθησία μου που κρατάει από
την παιδική μου ηλικία. Είδε ανοιχτή την πόρτα της μοναξιάς μου ως μοναχοπαίδι
και μπήκε σχεδόν χωρίς να με ρωτήσει, σαν ένα παιχνίδι στον κόσμο της
φαντασίας. Έκτοτε, παρότι κατά καιρούς προσπάθησα να προσγειωθώ στα γήινα και
να την διώξω, εκείνη στρογγυλοκάθισε στην ψυχή μου.
Δ.Β.: Έχετε σπουδάσει
Οικονομικά και έχετε εργαστεί ως οικονομολόγος. Πώς συνδυάζεται αυτό με τη
συγγραφή;
Γ.Σ.: Συνδυάζεται γιατί λειτουργεί ως δεκανίκι για την ισορροπίας μου. Αν
δεν υπήρχε αυτή δεν θα άντεχα στη ζούγκλα της αγοράς.
Δ.Β.: Γράφετε θεατρικά έργα, διηγήματα, δοκίμια, μυθιστορήματα, νουβέλες. Έχετε
βραβευτεί για κάποια από αυτά. Μιλήστε μας για περασμένες δουλειές σας, αλλά
και για το τι ετοιμάζετε συγγραφικά αυτή την περίοδο.
Γ.Σ.: Όσο παράξενο κι αν ακουστεί, προσπάθησα μέσα από τις μορφές της
τέχνης να αρθρώσω πολιτικό λόγο γιατί νομίζω πως η πολιτική ευθύνεται για ό,τι
μας συμβαίνει. Η παρακμή της στην εποχή μας έφερε τη μεγάλη και παρατεταμένη κρίση
σε όλα τα επίπεδα της οποίας είμαστε θύματα. Εφόσον λοιπόν αυτή απέτυχε, η
τέχνη πρέπει τώρα να στρατευτεί για να κρατηθεί μα και ν’ αφυπνιστεί ο κόσμος
και ν’ αντιδράσει.
Αυτή την περίοδο γράφω για την αθέατη πλευρά της Σκιάθου,
της ιδιαίτερης πατρίδας μου, που ταλανίζεται -όπως τα περισσότερα μέρη της
χώρας- απ’ την αλόγιστη και άναρχη τουριστική ανάπτυξη. Σ’ αυτό το έργο θα
μάθει κανείς τα μυστικά της και πως το ευλογημένο νησάκι δεν διαθέτει μόνο ήλιο
και θάλασσα. Άλλωστε, μην το ξεχνάμε, ανέδειξε τους Διόσκουρους της λογοτεχνίας
μας, άρα κάτι βαθύτερο κρύβει…
Δ.Β.: Είστε και
εκπαιδευτικός. Διδάσκετε δημιουργική γραφή. Πού βρίσκεται τελικά η καρδιά σας;
Γ.Σ.: Όχι δεν είμαι εκπαιδευτικός. Μελετώ απλά το θέμα της δημιουργικής γραφής
που αναπτύσσεται ραγδαία παντού. Το αποτέλεσμα της μελέτης μου το κοινωνώ σε
ανθρώπους που αγαπούν τη λογοτεχνία προκειμένου να δημιουργήσουμε μια μεγάλη
λογοτεχνική συντροφιά που θ’ ανταλλάσσει απόψεις και θα προβαίνει σε δράσεις
ξεπερνώντας το στερεότυπο πως η τέχνη είναι μοναχική εργασία.
Δ.Β.: Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν νέο
που θα ήθελε να ασχοληθεί με το γράψιμο;
Γ.Σ.; Να το κάνει αλλά μόνο σαν χόμπι. Προτεραιότητά του είναι να ζήσει…
Δ.Β.: Αγαπημένος
συγγραφέας, αγαπημένο βιβλίο.
Γ.Σ.: Ε καλά, ευκολάκι.(γέλια). Ο
Παπαδιαμάντης φυσικά και τα άπαντά του. Σαν Σκιαθίτης μεγαλωμένος λίγο πάνω απ’
το πατρικό του και χορταίνοντας τις αισθήσεις μου μ’ ό,τι χόρταινε κι Εκείνος,
νομίζω πως δεν θα μπορούσε να συμβεί αλλιώς…
Δ.Β.: Η φιλοσοφία σας
με λίγα λόγια.
Γ.Σ.: Η τέχνη είναι μορφή απόδρασης -για κάποιους αλαφροΐσκιωτους σαν κι
εμένα, η πιο σημαντική- μα και μορφή αντίστασης σε ό,τι μας σερβίρουν
Δ.Β.; Μελλοντικά
σχέδια και όνειρα.
Γ.Σ.: Όχι δεν κάνω κάποια ιδιαίτερα συγγραφικά σχέδια για το μέλλον. Δεν
προλαβαίνω, καθώς τα θέματα κάθε φορά , κατά ένα περίεργο τρόπο, έρχονται και
με βρίσκουν σαν να τα στέλνει η ζωή…
Δ.Β.: Η τέχνη σήμερα
στην Ελλάδα της κρίσης.
Γ.Σ.: Ανθεί, είναι το αντίδοτό της. Ο κόσμος την έχει ανάγκη όσο ποτέ, την
στηρίζει και τον στηρίζει.
Δ.Β.: Μια φράση ή ένας στίχος που σας
εκφράζει.
Γ.Σ.: Α, του Σεξπίρου βέβαια, όπως τον έλεγε ο κυρ- Αλέξανδρος:
«Είμαστε απ’ την ύλη που’ ναι φτιαγμένα τα όνειρα.Και η ζωούλα μας την
περιβάλλει ολόγυρα ύπνος.»
Δ.Β.: Σας ευχαριστώ θερμά.
Δελίνα Βασιλειάδη