Δέκα χρόνια μουσικής παρουσίας συμπλήρωσαν οι ταλαντούχοι NAMASTE
Μια συζήτηση με τον Θοδωρή Μπακάλη
Πέρασε μια δεκαετία από τότε που κάποια μέλη του νέου –τότε- συγκροτήματος Νάμαστε, άφηναν την Αθήνα κι «ανηφόριζαν» για συναυλία στη Θεσσαλονίκη. Η αμηχανία της γνωριμίας μας μπροστά στο μικρόφωνο ενός ραδιοσταθμού της πόλης έλιωσε σαν πάγος στα ποτήρια της μέθεξης που ακολούθησε και κρατάει ως σήμερα. Τη μία συναυλία ακολούθησαν πολλές, το σχήμα εδραιώθηκε και στη Θεσσαλονίκη, συνεχίζοντας ν’ ανοίγει πανιά για πολλά λιμάνια. Πολλά και τα λιμάνια που «πιάνει» στη διάρκεια των εμφανίσεών του, με τραγούδια από δεκάδες σημεία του παγκόσμιου χάρτη. Η δεξιοτεχνία στην κιθάρα και στο τραγούδι και η σκηνική παρουσία του Θανάση Κλεώπα, καθώς και το «δέσιμο» με τη μουσική παρέα του, φέρνουν το συγκρότημα διαρκώς σε νέες εμφανίσεις ανά τη χώρα.
Μια γλυκιά καλοκαιρινή νύχτα ανταμώσαμε πάλι στην Αμοργό, με τους ΝΑΜΑΣΤΕ να παίζουν πλάι στο κύμα των Καταπόλων. Κι ύστερα Αιγιάλη, Φηρά, Χώρες των Κυκλαδονησιών, Αθήνα, Βερολίνο… Σε μια διαρκή κίνηση, το σχήμα δεν παρέμεινε ίδιο… Από τη μουσική σύνθεση της ομάδας έχουν περάσει πολλοί μουσικοί και καθένας ήταν ο εαυτός του, δηλαδή εκφραζόταν μουσικά όπως ένιωθε, στοιχείο που έχει να κάνει και με τον τίτλο του συγκροτήματος: “Νάμαστε”, δηλαδή να είναι καθένας αυτό που θέλει και όχι αυτό που του επιβάλλουν οι άλλοι… λέει σε συνομιλία μας ο Θανάσης Κλεώπας.
Οι Νάμαστε έχουν παίξει στις μεγαλύτερες, αλλά και σε μικρότερες, μουσικές σκηνές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, έχουν συμμετάσχει στο ethno-jazz festival στο πλαίσιο των «Δημητρίων» καθώς και στο διεθνές φεστιβάλ της Οχρίδας ως εκπρόσωποι της Ελλάδας. Το 2006 συνεργάστηκαν με τον drummer των θρυλικών «Love» Alban Snoopy και το 2009 με τον Αλέξανδρο Χατζή, ενώ το 2007 η εταιρία ART ZONE της Θεσσαλονίκης ανέλαβε την παραγωγή του πρώτου cd τους, με τίτλο το όνομά τους. Η παράστασή τους που λέγεται Τραγούδια του μέσα και του έξω κόσμου, περιλαμβάνει ένα ουράνιο τόξο ακουσμάτων από Κούβα μέχρι Κένυα κι από Ακτή Ελεφαντοστού ως την Κάτω Ιταλία. Ενδιάμεσα κάνει στάση σε σημαντικές στιγμές της παραδοσιακής και σύγχρονης ελληνικής μουσικής, όπως και σε προσωπικές συνθέσεις τους.
Την κατάσταση, όπως διαμορφώνεται σήμερα στις μουσικές σκηνές και στην «αγορά» των μουσικών παραστάσεων, αποτυπώνει ο Θανάσης Κλεώπας λέγοντας: Για έναν μουσικό σήμερα υπάρχουν μέρη να εμφανίσει τη δουλειά του, απλά αν δεν έχει τη στήριξη της μουσικής βιομηχανίας είναι πλέον δύσκολο να γεμίσουν οι μουσικές σκηνές -και ιδιαίτερα τις καθημερινές. Αυτό έχει ως συνέπεια τα γκρουπ να διαμελίζονται και να εμφανίζονται ως ντουέτο ή ως τρίο. Οπότε ένας μουσικός για να επιβιώσει είναι καλό να συνεργάζεται με πολλά γκρουπ. Το ευχάριστο είναι πάντως ότι τα μαγαζιά επιδιώκουν το live για να κάνουν τον κόσμο να βγει από το σπίτι του…
Όσον αφορά στο κοινό των ζωντανών εμφανίσεων, συμπληρώνει: Η εντύπωση που έχω είναι ότι λόγω της ψυχολογικής πίεσης που υφίσταται τελευταία, έχει την ανάγκη περισσότερο να εκτονωθεί παρά να ψυχαγωγηθεί, οπότε τα αυτιά δυσκολεύονται να ακούσουν νέες μουσικές απόψεις. Έτσι η κατάσταση δείχνει σαν να μη συμβαίνει τίποτα, γεγονός λυπηρό και ιδιαίτερα για τη Θεσσαλονίκη που υπήρξε μήτρα πολύ αξιόλογων καλλιτεχνών. Νοιώθω όμως πως θα υπάρξει ένα ρεύμα που πιθανώς θα συσπειρωθεί και ίσως γεννήσει κάτι εναλλακτικό.
Στην άλλη άκρη του νήματος οι νέες δυνατότητες που δίνονται πλέον στους καλλιτέχνες μετά την αλλαγή του τοπίου στη δισκογραφία: Οι δισκογραφικές εταιρίες απ’ ό,τι φαίνεται αργοπεθαίνουν και στην προσπάθεια τους να επιβιώσουν γίνονται πιο αποκρουστικές λέει χαρακτηριστικά η ψυχή των ΝΑΜΑΣΤΕ και προσθέτει Από την άλλη, η ανάμειξη της τηλεόρασης για την ανάδειξη καλλιτεχνών ουδεμία σχέση έχει με την τέχνη. Μέσα σε όλα αυτά, το καλό είναι ότι πλέον οι μουσικοί γράφουμε στα σπίτια μας τα cd, οπότε τουλάχιστον μπορεί ο καλλιτέχνης -με όλες τις δυσκολίες που αυτό συνεπάγεται- να διαχειρίζεται το έργο του όπως αυτός θέλει. Το μέλλον των δισκογραφικών εταιριών δεν είναι ρόδινο και από εκεί και πέρα κερδοσκόποι και μουσικοί θα βρουν το δρόμο τους στη νέα τάξη πραγμάτων.
Όσον αφορά στη θέση των καλλιτεχνών απέναντι στη γενικότερη δύσκολη κατάσταση, όπως διαμορφώνεται τελευταία, ο Θανάσης Κλεώπας τοποθετείται με σκεπτικισμό και λέει: Η αλήθεια είναι ότι γίνεται λίγο… της μόδας να μιλούν όλοι τους για την κρίση. Δεν θεωρώ ότι ο καλλιτέχνης είναι κάτι ιδιαίτερο εξ ορισμού, οπότε όταν απευθύνεται στον κόσμο πέρα από το έργο του, χρειάζεται προσοχή… Βεβαίως και υπάρχουν προικισμένοι καλλιτέχνες που νοιώθουν τα σημεία των καιρών και πρέπει να μιλούν γιατί έχουν κάτι να πουν, αλλιώς όμως είναι καλύτερα να σιωπούν.
Θοδωρής Μπακάλης