Στο «Set – Up» (Βασανισμένα κορμιά, 1949) του Ρόμπερτ Γουάιζ (Η Μελωδία της Ευτυχίας, Γουέστ Σάιντ Στόρι κ.α.), ο τριανταπεντάχρονος πυγμάχος Μπίλ Τόμπσον, γνωστός ως Στόκερ στην πιάτσα των μποξέρ, παρόλο που βρίσκεται στο ναδίρ της καριέρας και των δυνάμεων του, ελπίζει ακόμα να πάρει τη ρεβάνς και να «αναστηθεί» με μια νίκη στο ρινγκ.
Παρά την ανησυχία της συζύγου του Τζούλι εκείνος αποφασίζει να ρισκάρει και να διεκδικήσει μια δεύτερη ευκαιρία. Ο αγώνας , όμως, αποδεικνύεται στημένος από τον ίδιο τον μάνατζερ του Στόκερ, έναν τυχοδιώκτη απατεώνα, ο οποίος έχει πληρωθεί από κάποιον επικίνδυνο τζογαδόρο για να τον πουλήσει υπέρ του δικού του παίκτη. Όλα γίνονται ερήμην του Στόκερ και έρχονται σε σύγκρουση με το πάθος του για τη νίκη.
Αυτό το ασπρόμαυρο φιλμ νουάρ έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για πολλούς λόγους. Διαρκεί 72’, όσο ακριβώς διαρκεί και η ιστορία. Η κίνηση της κάμερας είναι ο πρωταγωνιστής κάτι που γίνεται φανερό τόσο με τα τράβελινγκ στην κίνηση της κάμερας, όσο και στα πλάνα του αγώνα. Ο Ρόμπερτ Γουάιζ ακολουθεί τα σώματα των ηθοποιών στο ρινγκ με χαμηλές και λοξές γωνίες λήψης και δημιουργεί μια εντυπωσιακή σκηνή που μας προετοιμάζει για ό,τι θα ακολουθήσει.
Η αγωνία κορυφώνεται με την αντίθεση του χώρου κατά τη διάρκεια του αγώνα και μετά το τέλος του. Μέσα στο γεμάτο από κόσμο στάδιο και με όλα τα φώτα πάνω του, ο Στόκερ αγωνίζεται, κερδίζει και επιβιώνει. Λίγο αργότερα βρίσκεται μόνος στον ίδιο χώρο που είναι άδειος, σκοτεινός και απειλητικός. Τόπος παγίδα, και σωτηρία μαζί. Κι αν ο Στόκερ (Stoker) γνωρίζει πως παίζουν με τη φωτιά, αυτή τη φορά θα είναι σε ένα παιχνίδι χωρίς κανόνες.
Μαρία Κυργιαφίνη