Σε ένα υπόγειο, αυτό του θεάτρου “Ακτίς Αελίου” (Χριστοπούλου 12 & Ιασωνίδου), “στήθηκε” ένα υπόγειο δωμάτιο. Κάτω από την πόλη, σε έναν χώρο με ημίφως και υγρασία, ανταμώνουν έξι άνθρωποι με στόχο να βιώσουν τους ανομολόγητους πόθους τους. Οι ερωτικές επιθυμίες τους ξετυλίγονται μέσα από το κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη Ό,τι πιο πολύ ποθείς – Λόγια χωρίς πράξεις.
Ο συγγραφέας ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του καλλιτεχνικού διευθυντή της «Ακτίς Αελίου» και σκηνοθέτη της παράστασης Νίκου Σακαλίδη και έγραψε ένα έργο βασισμένο στο αριστούργημα του Μαρκήσιου Ντε Σαντ Η φιλοσοφία στο Μπουντουάρ… Μια παράσταση «ακατάλληλη για ανηλίκους» όπως αναφέρεται σε σημείωση του θιάσου.
Στην κατάμεστη μικρή αίθουσα, σίγουρα πολλοί θεώρησαν ότι θα δούνε γυμνή σάρκα επι σκηνής. Η ακαταλληλότητα όμως έγκειται στο λόγο και όχι στην πράξη. Ένας λόγος ωμός, σκληρός, κοφτερός σαν μαχαίρι, που ξεδιπλώνεται σε αρκετά επίπεδα. Και αυτό της ερωτικής επιθυμίας και αυτό των ανθρωπίνων σχέσεων και αυτό της κοινωνίας με τα προσωπεία της.
«Εκείνο που δεν λέγεται είναι αυτό που δεν έχουμε» αναφέρουν τα έξι πρόσωπα και ξεκινούν ένα παραλήρημα επιθυμιών και πράξεων από…απόσταση. Η βραδιά εξελίσσεται σε τρεις γύρους. Στον πρώτο πρωταγωνιστεί η ερωτική επιθυμία και η καταδίκη της κοινωνίας «που αδικεί η ίδια τον εαυτό της, τον ταπεινώνει και τον ακρωτηριάζει».
Στο δεύτερο γύρο προσπαθούν να εξαλείψουν, αν είναι δυνατόν, τις όποιες κοινωνικές αντιστάσεις. Κάπου εκεί, ο επικεφαλής και γηραιότερος της παρέας κύριος Ντολμανσέ τους θέτει σπουδαία ερωτήματα, με τα οποία περνάμε και στον τρίτο γύρο του έργου. Χωρίς άγγιγμα –της ψυχής κυρίως και όχι του σώματος- ολοκληρώνεται ποτέ κανείς; Μπορείς να σαγηνεύσεις κάποιον από απόσταση; Να τον κάνεις να σε θέλει όπως τον θέλεις; Η διαμαρτυρία της ομήγυρης είναι έντονη, καθώς μ’αυτό τον τρόπο χαλάει η… διασκέδασή τους. Και όμως! Ο ίδιος τους προειδοποιεί για μια επερχόμενη κατάσταση. Το μίσος τής πάνω πόλης απέναντί τους και κυρίως η δική τους ανικανότητα να εμποδίσουν τη φυλάκισή τους μέσα στα πάθη τους και στην απόστασή τους είναι αναπόφευκτη. «Η απόσταση ανάμεσά μας είναι αναφαίρετο προϊόν της πόλης μας. Κατάφερε να μας αχρηστεύσει εντελώς», αναφέρει ο Ντολμανσέ. Το συνειδητοποιούν και οι υπόλοιποι και όταν εμφανίζεται ο Λαπιέρ, εκπρόσωπος του κράτους και της εκκλησίας, δέχονται αδιαμαρτύρητα την καταδίκη τους…
Το κείμενο δεν είναι διόλου εύκολο, με ισορροπίες πολύ λεπτές. Εάν η ομάδα «Ακτίς Αελίου» δεν είχε δέσιμο και εμπειρία, ανετότατα η παράσταση θα μπορούσε να καταλήξει σε “ναυάγιο”. Ωστόσο, εδώ έχουμε μια δουλειά εξαιρετική σε όλα της. Και το σκηνικό με τα κοστούμια προσεγμένα (Μένη Τριανταφυλλίδου) και η μουσική (Πάρις Παρασχόπουλος) και οι φωτισμοί (Πολύβιος Σερδάρης) και φυσικά οι ερμηνείες (Θωμάς Βελισσάρης, Θεανώ Αμοιρίδου, Γρηγόρης Παπαδόπουλος, Βίκυ Κατσίκα, Γιώργος Κολοβός, Κώστας Καλουδιώτης).
Οι παραστάσεις συνεχίζονται έως και τις 8 Απριλίου κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:15. Πληροφορίες στο τηλέφωνο 2310229249.
Έρση Μαυρίδου