Μια μάνα, ένας γιος, μια κόρη. Τρεις άνθρωποι καταφεύγουν στη φαντασία ή την ψευδαίσθηση για να ξεφύγουν από την πραγματικότητα. Περιπλανιούνται μέσα σε όνειρα που συνθλίβονται από το Χρόνο, σε ματαιωμένες προσδοκίες, ισορροπούν ανάμεσα σε χιούμορ και σαρκασμό, στην ανάγκη τους για αλλαγή. “Γαντζώνονται” από το μοναδικό πρόσωπο που επισκέπτεται τον κόσμο τους, μα και αυτό χάνεται έπειτα από λίγο. Έτσι οι τρεις φιγούρες συνεχίζουν να προσμένουν «..αυτό το κάτι που πάντα αργεί να έρθει…».
Η παράσταση με το αριστουργηματικό έργο του Τένεσι Ουίλιαμς Γυάλινος κόσμος, που παρουσιάστηκε επι δύο σαιζόν στην Αθήνα σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου, δικαίως εισέπραξε εγκωμιαστικά σχόλια. Ανάλογα με αυτά που κερδίζει και κατά την παρουσίαση της στη Θεσσαλονίκη, στο θέατρο «Αυλαία».
Οι εξαιρετικές ερμηνείες των Ναταλίας Τσαλίκη, Αντίνοου Αλμπάνη, Κωνσταντίνου Γαβαλά και Αμαλίας Νίνου απλώνονται σε ένα σκηνικό (σκηνικά- κοστούμια Γιώργος Πάτσας)…ανάμνησης. Λίγες καρέκλες, ένα ψυγείο όπου κατοικεί το «γυάλινο θηριοτροφείο» της μικρής κόρης, ένα… ανύπαρκτο τραπέζι, όπου τρώει η οικογένεια. Όλα είναι ανάμνηση -ή αν προτιμάτε μια επίπλαστη πραγματικότητα. Μόνο τα γυάλινα ζωάκια της Λούσι είναι υπαρκτά. Κάτω από μια συνεχή υπόγεια μουσική (Σταύρος Γασπαράτος) και υποβλητικούς φωτισμούς (Λευτέρης Παυλόπουλος), και οι τέσσερις ηθοποιοί κινούνται εξαίσια.
Ο Αλμπάνης ως γιος-αφηγητής της ιστορίας που καταπιέζει συνεχώς τα “θέλω” του μπροστά στα αδιέξοδα “πρέπει” της μητέρας του, η Τσαλίκη ως μια μητέρα που δεν εννοεί να ξεχάσει τον απόντα πατέρα και σύζυγο, αλλά ούτε και την αλλοτινή ζωή της τη γεμάτη σκόνη, ο Γαβαλάς ως ο… μέλλοντας γαμπρός που θα βγάλει την οικογένεια από το πηγάδι της, μα εντέλει είναι πολύ γήινος για τα μέτρα τους. Όσο για τη Νίνου, αυτή κερδίζει τις εντυπώσεις. Με εξαιρετική άρθρωση και κίνηση, “μεταμορφώνεται” σε μια εύθραυστη φιγούρα, ένα πλάσμα καταδικασμένο να μην ξεμυτίσει από το Γυάλινο κόσμο.
Ιδιαίτερα πετυχημένη είναι η χρήση του βίντεο (Μιχάλης Κλουκίνας). Οι φιγούρες των ηθοποιών μπλέκονται έξοχα με τις φιγούρες τους που προβάλλονται στο φόντο της σκηνής. Στιγμές – στιγμές δεν ξεχωρίζουν, άλλοτε πάλι παραμορφώνονται ή παρακολουθούν σιωπηλές τη… ζωή τους. Οι εκφράσεις των ηθοποιών και οι μεγενθυμένες λεπτομέρειες των προσώπων τους προσδίδουν ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα στη θλίψη που κρύβεται κάτω από τη μάσκα της ευθυμίας. Εξάλλου, όπως σημειώνει και η σκηνοθέτιδα «εκσυγχρονίσαμε την αρχική ιδέα του συγγραφέα για σλάιντς και λεζάντες που θα σχολίαζαν τη δράση, δημιουργώντας βιντεοπροβολές σε άμεση σχέση με τη δράση και τους χαρακτήρες, αλλά κυρίως σε σχέση με την ονειρική –“αναμνησιακή” διάσταση του ανεβάσματος». Αξίζει να σημειώσουμε επίσης ότι -εκτός από το πρωτότυπο κείμενο του έργου- στην παράσταση χρησιμοποιούνται και μικρά αποσπάσματα από παλαιότερα σχεδιάσματα του συγγραφέα για το έργο, καθώς και από το διήγημα Πορτρέτο κοριτσιού σε γυαλί, γραμμένο το 1943, προσχέδιο επίσης για το έργο.
Θέατρο Αυλαία (ΧΑΝΘ). Στις 9 μ.μ., «Ο γυάλινος κόσμος» του Τένεσι Ουίλιαμς. Παραστάσεις έως και 17 Μαρτίου. Πληροφορίες στο τηλέφωνο 2310 237700
Έλσα Σπυριδοπούλου