Παλιοί ήρωες αποδεικνύονται δειλοί, καιροσκόποι, αλαζόνες ως το μεδούλι. Το ένδοξο παρελθόν κατακλύζει το παρόν για να επανεκτιμηθούν συμπεριφορές, φιλίες, η στάση του καθενός απέναντι στην πατρίδα και τον συνάνθρωπό του.
Όλη αυτή η περιγραφή σαφώς και θα νόμιζε κανείς ότι αφορά το 2012. Αφορά όμως το 1843, όπως τιτλοφορείται και το έργο του Ανδρέα Στάϊκου το οποίο φιλοξενείται στο θέατρο ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ (Πανεπιστημίου 2, Ευαγγελίστρια) κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 9:15 το βράδυ. Ο συγγραφέας αφήνει το παρόν και μας μεταφέρει σε μια εποχή πολύ μακρινή, που ουσιαστικά όμως δεν έχει διαφορές μ’αυτή που βιώνουμε τώρα.
Εξάλλου η επιλογή του έτους δεν είναι τυχαία… Είναι το τέλος μιας εποχής, της ηρωικής ας πούμε, που σηματοδοτείται και τυπικά με τον θάνατο του Κολοκοτρώνη και η αρχή μιας άλλης, εκείνης της ανόδου της εκκολαπτόμενης αστικής τάξης στα πράγματα και της απαίτησης για Σύνταγμα και συνταγματικές ελευθερίες. Το 1843 είναι μια σημαντική χρονολογία στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας και άκρως επίκαιρο βεβαίως, διότι πρόκειται επίσης για χρονιά οικονομικής κρίσης και πτώχευσης της χώρας μας. Πόσο πιο όμοια από τη σημερινή λοιπόν θα μπορούσε να είναι;
Οι ηθοποιοί της ομάδας ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ παίζουν τους…εαυτούς τους. Ενσαρκώνουν μια ομάδα ηθοποιών, οι οποίοι γνωρίζονται από τις ένδοξες μέρες του 1821, μέλη ενός θιάσου στο Βουκουρέστι, που είχε τάξει ως προορισμό του την αφύπνιση του σκλαβωμένου γένους. Ανταμώνουν και πάλι 22 χρόνια μετά, στη Σύρα, για να εγκαινιάσουν το τοπικό θέατρο και να ξαναπαίξουν τη “Θυσία”, πατριωτικό δράμα ενός συντρόφου τους, που έπεσε ηρωικά στο Δραγατσάνι. Έπεσε όμως ηρωικά; Καθώς ξετυλίγεται η ιστορία αντιλαμβάνεται κανείς ότι όλα είναι σχετικά. Και ο ηρωισμός και ο θάνατος και η φιλευσπλαχνία και η ευεργεσία και οι φιλίες και οι έρωτες.
Παρακολουθούμε ένα θέατρο μέσα στο θέατρο, όπου η Καίτη Σαμαρά, η Βάλια Μωραϊτοπούλου, ο Χάρης Δεληνικόπουλος και ο Σάκης Κολότσιος, υπο τις σκηνοθετικές οδηγίες του Δαμιανού Κωνσταντινίδη, ζωντανεύουν μια ολόκληρη εποχή. Με γλώσσα εκείνης της εποχής, με πολύ χιούμορ, μπρίο και κέφι μας οδηγούν σε μια συνεχή απορία για το ποιός είναι ποιός και εάν τελικά όλοι φορούν μάσκες, υποδύονται δηλαδή κάποιον, ή εάν η μάσκα είναι απλώς ένα από τα πρόσωπά τους…
Με έξυπνα τεχνάσματα που αποτελούν ευχάριστες εκπλήξεις για το θεατή, τόσο ενδυματολογικά (σκηνικά-κοστούμια: Απόστολος Αποστολίδης), όσο και μουσικά (μουσική επιμέλεια: Δαμιανός Κωνσταντινίδης–Καίτη Σαμαρά), μας φανερώνουν τις εικόνες μιας Ελλάδας που τελικά αναρωτιέται κανείς: θα αλλάξει ποτέ; Και δυστυχώς η πρώτη απάντηση που έρχεται στο στόμα είναι “Όχι”.
Πληροφορίες για κρατήσεις θέσεων (θα χρειαστούν γιατί το θεατράκι είναι μικρό) στο τηλέφωνο 2310210308.
Έρση Μαυρίδου