(CHRONICLE)
Σκηνοθεσία: Τζον Τρανκ
Παίζουν: Ντέιν ΝτεΧάαν, Άλεξ Ράσελ, Μάικλ Μπι Τζόρνταν
Διάρκεια: 83′
Αξιολόγηση: ***
Καταλαβαίνεις πως αυτό που παρακολουθείς δεν είναι άλλη μια παραλλαγμένη κόπια του (ανεκδιήγητου) «The Blair Witch Project» όταν ένας εκ των ηρώων κάνει αναφορές στον Σοπενχάουερ και τον Πλάτωνα! Ναι, κι εδώ έχουμε μια (δυο, τρεις, πολλές) κάμερα που καταγράφει υποκειμενικά όλα όσα βλέπουμε επί της μεγάλης οθόνης. Ναι, κι εδώ οι ηθοποιοί είναι όσο το δυνατόν πιο… άγνωστοι, για να γίνουν πιστευτά τα όσα κάνουν και όσα τους συμβαίνουν. Ναι, κι εδώ τα production values δεν πιάνουν υψηλές επιδόσεις.
Κι όμως, αυτό το χειροποίητο ταινιάκι κατορθώνει και ξεχωρίζει και – σε στιγμές – μπορούμε να πούμε πως συναρπάζει κιόλας. Ένα πάτσγουορκ αναφορών και παραπομπών θα βρείτε εδώ: ο νεαρός μαύρος που θα γινόταν Πρόεδρος παραπέμπει στον Ομπάμα, η αράχνη που διαμελίζεται στον «Spiderman» και το όλον μπορεί να περιγραφεί ως: το κινηματογραφικό «Cloverfield» συναντά το τηλεοπτικό «Heroes».
Οι τρεις λυκειόπαιδες που εν μία νυχτί αποκτούν υπερφυσικές δυνάμεις μετά από την κάθοδό τους σε ένα λαγούμι και την επαφή τους με κάτι το εξωγήινο (;) αρχικά δεν ενδιαφέρονται να σώσουν τον κόσμο. Σε καφρίλες επιδίδονται (η σκηνή μέσα στο κατάστημα παιχνιδιών είναι από τις πιο αστείες της ταινίας). Πετάνε με τη δύναμη του νου, κάτι που ποτέ δεν κατάφερε ο ήρωας του Πολ Όστερ στο βιβλίο του «Ο ίλιγγος». Και γίνονται δημοφιλείς για τα κορίτσια – τουλάχιστον ο πιο «καμμένος» από αυτούς – κάτι όμως που θα σημάνει και την αρχή του τέλους…
Μετά ακολουθεί η πάλη μεταξύ του καλού και του κακού. Και άλλες… αναφορές: πώς μπορείς να μην σκεφτείς την τα αριστουργήματα του Ντε Πάλμα «Έκρηξη οργής» (Carrie) και «Μανία» (The Fury); Ωραίο πράγμα να έχεις υπερφυσικές δυνάμεις και με το μυαλό σου να κάνεις ότι θέλεις αλλά ακόμα πιο ωραίο να μπορείς να έχεις γκόμενα και να κάνεις σεξ χωρίς να ξερνάς στο αντικείμενο του πόθου σου. Εντάξει, και να έχεις λεφτά ώστε να ζεις στη μιζέρια με έναν παραιτημένο συνταξιούχο πατέρα με βίαια ξεσπάσματα και μια μητέρα που αργοπεθαίνει από καρκίνο… Teenage angst λέγεται αυτό. Και η σωτηρία; Κάτι σαν σταύρωση…
ΥΓ: Εξαιρετικό και το σάουντρακ με M83 και Crystal Castle μεταξύ των άλλων…
Θόδωρος Γιαχουστίδης