Το πράσινο βιβλίο
Green Book
Βαθμολογία: 5/5
Δραματική κομεντί αμερικανικής παραγωγής 2018
Σκηνοθεσία: Peter Farrelly
Πρωταγωνιστούν: Viggo Mortensen, Mahershala Ali, Linda Cardellini κ.α.
Υπόθεση: To 1962 ένας Ιταλοαμερικανός άνεργος οικογενειάρχης με ρατσιστικές αντιλήψεις αναλαμβάνει χρέη σοφέρ ενός Αφροαμερικανού πιανίστα στην περιοδεία που κάνει στην Αμερική του Νότου.
Η ταινία αυτή μέσα από μία απλή και βαθιά ανθρώπινη ιστορία εξυμνεί με λυρισμό το δικαίωμα σεβασμού κάθε ανθρώπινης ζωής ανεξαρτήτως χρώματος, καταγωγής και προτιμήσεων. Με αφορμή μία μουσική περιοδεία σε πόλεις – σταθμούς όπου ο ρατσισμός τη συγκεκριμένη εποχή αποτελεί τροχοπέδη στην αξιοπρέπεια και στην αποδοχή του άλλου, η ταινία καταφέρνει να μας παρασύρει σε μία σειρά διδαγμάτων, ένα για κάθε πόλη-σταθμό, όπου οι δύο βασικοί ήρωες καταφέρνουν να γνωρίσουν ο ένας τον άλλο, να διδαχτούν από τη ζωή του άλλου και εντέλει να βελτιώσουν τα κακώς κείμενα της δικής τους ζωής. Ο Peter Farrelly, μετά από μία σειρά χοντροκομμένων κωμωδιών με πιο γνωστή την «Κάτι τρέχει με τη Μαίρη (There’s something about Mary)» (1998) με την Cameron Diaz καταπιάνεται με ένα υπέροχο νοσταλγικό και συνάμα εύστοχο κωμικά σενάριο, την επιτυχία του οποίου συνεπικουρούν με τις ερμηνείες τους ο Viggo Mortensen και ο Mahershala Ali (δεν είναι τυχαίο ότι είναι και οι δύο υποψήφιοι για Όσκαρ στις κατηγορίες Α’ και Β΄ ανδρικού ρόλου αντίστοιχα). Ειδικά ο δανός Viggo Mortensen, ο οποίος μας έχει συνηθίσει σε ερμηνείες μοιραίου εραστή (A perfect murder με Gwyneth Paltrow και Michael Douglas), ιππότη-μαχητή (στην τριλογία του Lord of the Rings), ενσαρκώνοντας τον Φρόιντ (A dangerous method με Keira Knightley και Michael Fassbender) και γενικότερα ανθρώπου στην άλλη πλευρά του Νόμου (Eastern Promises, The two faces of January) «ντύνεται» εξαιρετικά τον Ιταλοαμερικάνο οικογενειάρχη λαϊκής καταγωγής δίνοντας ίσως την καλύτερη ερμηνεία της μέχρι τώρα καριέρας του. Η ταινία διανθίζεται από εξαιρετική φωτογραφία, μουσική αντιπροσωπευτική της εποχής που αναφέρεται και ευφάνταστους διαλόγους. Πέρα από τις προαναφερόμενες ερμηνείες, το Πράσινο βιβλίο (το οποίο αφορά τον οδηγό καταλυμάτων αποδοχής μαύρων στην νότια επικράτεια της Αμερικής) είναι υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, πρωτότυπου σεναρίου και μοντάζ. Καθώς οι τίτλοι τέλους πέφτουν και γράφεται στη μνήμη μου κάθε διδακτικό μήνυμα της ταινίας, σκέφτομαι ότι μία ωραία ταινία είναι κάτι περισσότερο από μεγάλους σταρ, ερωτικές σκηνές και μυστήριο. Είναι η ίδια η ατμόσφαιρα της εποχής εκείνης που το μόνο μελανό σημείο της ήταν η ειρωνεία του χειροκροτήματος στον πιανίστα απέναντι στο ρατσισμό της σκέψης.
ΕΥΤΥΧΙΑ Χ. ΚΟΚΚΙΝΗ